#ESRA_Starlit #ESRA_Roleplay
[ 3 Feb.│ระเบียงฮอลล์เต้นรำ ]
องค์หญิงแห่งวาเลนเซียในชุดประจำชาติที่มาถึงสถานที่จัดงานครู่ใหญ่แล้วได้แอบหลบออกมานั่งพักทอดน่องที่ริมระเบียง พลันได้ยินเสียงเปิดประตูจึงหันมาทักทายผู้มาเยือนด้วยรอยยิ้ม
“ออกมาพักเหมือนกันหรอคะ?”
(+ได้เลยนะคะ🤍)
[ 3 Feb.│ระเบียงฮอลล์เต้นรำ ]
องค์หญิงแห่งวาเลนเซียในชุดประจำชาติที่มาถึงสถานที่จัดงานครู่ใหญ่แล้วได้แอบหลบออกมานั่งพักทอดน่องที่ริมระเบียง พลันได้ยินเสียงเปิดประตูจึงหันมาทักทายผู้มาเยือนด้วยรอยยิ้ม
“ออกมาพักเหมือนกันหรอคะ?”
(+ได้เลยนะคะ🤍)
Comments
"อ้า.."
ดีเอโกยืนตัวทื่อเมื่อเห็นว่าจุดนั่งพักดันมีคนมาชิงไปก่อนเสียแล้ว ก็ไม่ใช่ว่าไม่มีจุดอื่นหรอก แต่ตรงนี้มันดูไม่ไกลจากประตูเข้างานมาก ถ้าเกิดอะไรขึ้นหรือโดนเรียกจะได้ไม่ต้องรีบเดิน
จะไปนั่งด้วยดีมั้ยนะ แต่คนนั้นไม่ใช่ชุดขาวทอง แปลว่าเป็นรุ่นพี่...
“มานั่งพักตรงนี้เถอะค่ะ อากาศกำลังเย็นสบายเลย”
อ่า แต่มาถึงตรงนี้แล้ว ไม่ได้คิดหัวข้อคุยฆ่าเวลาไว้ด้วยสิ ทำตัวยังไงดี
"ผมดีเอโก" ตัดสินใจแนะนำตัวแทน ยื่นมือขวามาให้รุ่นพี่จับ การกระทำแบบนี้มันเป็นมาตรฐานโลกใช่ม้า เพราะงั้นก็ค่อนข้างปลอดภัย
เธอยื่นมือไปจับมือที่อีกฝ่ายยื่นมาอย่างเป็นมิตรพร้อมเขย่าเบาๆ
“มาจากวาเลนเซีย”
“ดูจากชุดแล้ว ดีเอโก เป็นรุ่นน้องปี1สินะคะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”
เขย่า หนึ่ง สอง ครบแล้วปล่อย
โอเค ทักทายเรียบร้อย ผ่อนคลายได้
"รุ่นพี่อยู่ปีไหนเหรอครับ?"
เธอตอบยิ้มๆ บอกเลยก็ไม่สนุกสิเนอะ
“ ท่านพี่หญิง “
เอลิตาคลี่ยิ้มหวาน จับกระโปรงและค้อมตัวลงเต็มพิธีการให้แก่ราชวงศ์ของตน
“ หนูออกมารับลมค่ะ—ท่านพี่หญิงเหนื่อยหรือคะ? ”
คนข้างในเบียดเสียด คนสุขภาพไม่ดีอย่างเอลิตาจึงไม่อยากอยู่ในนั้นนานนัก
เธอขยับที่นั่งให้อีกฝ่ายเข้ามานั่งข้างๆได้ก่อนจะตบเก้าอี้เบาๆเป็นสัญญาณว่าให้มานั่งด้วยกัน
“ไม่เลยค่ะ”
“ยินดีต้องรับเข้าเรียนนะคะ”
เธอยิ้มให้อีกฝ่าย
” ต้องขอฝากตัวในฐานะรุ่นน้องด้วยนะคะ ท่านพี่หญิง “
เอ่ยเสร็จก็แบมือ พัฟบอลที่เพิ่งถูกเรียกมาหมาด ๆ นอนเป็นก้อนขนฟู
“ มอลลี่ ทักทายท่านพี่หญิงสิคะ ”
ก้อนขนเงยหน้าขึ้นมา ส่งเสียง ’มิ้ว‘ เบา ๆ ทักทาย
เธอพูดจารับปาก แม้ว่าจริงๆการดูแลของเธอจะหมายถึงการพาอีกฝ่ายหนีออกไปตะลอนเที่ยวก็ตาม
และเมื่ออีกฝ่ายแนะนำพัฟบอลขนฟู ทำเอาเธอละความสนใจทั้งหมดพุ่งไปที่เจ้าก้อนขนตัวน้อย
“ตายจริง~ น่ารักจังเลย~”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะมอลลี่”
เธอถือวิสาสะยื่นมือเข้าไปสัมผัสกับเจ้าก้อนขนเล็กๆนั่น ก่อนจะเรียกให้พัฟบอลของตัวเองออกมาหาบ้าง
+
เจ้าก้อนสีขาวขนฟูบินออกมาจากดเานหลังของเด็กสาว เดาได้เลยว่ามันน่าจะเพิ่งตื่นจากการแอบงีบหลับ จากท่าทางง่วงเหงาหาวนอนของมัน
งานเลี้ยงดำเนินมาถึงจุดหนึ่ง ขณะที่เปิดประตูออกไปเพื่อรับลมหลีกหนีจากผู้คนขวักไขว่ ก็พบเข้ากับบุคคลที่คุ้นหน้าคุ้นตายิ่งกว่าใครในประเทศของตน
“ Salura, สายัณห์สวัสดิ์ครับองค์หญิง ”
โค้งคำนับอย่างเคารพให้กับบุคคลยศสูงกว่า
“ ครับ, จะกี่ครั้งก็ยากจะชินกับการอยู่ท่ามกลางผู้คนพลุกพล่านแบบนี้ ”
“ มีสิ่งใดให้ผมได้รับใช้หรือไม่ครับ ? ”
“ ทำไมออกมานั่งอยู่ข้างนอกคนเดียวเช่นนี้ อากาศเริ่มเย็นลงแล้วฉันห่วงว่าท่านจะไม่สบายเอานะคะ ”
เด็กสาวยิ้มให้ก่อนจะตบที่นั่งว่างข้างๆตัวเอง
”อย่าทำตัวห่างเหินอย่างนั้นสิ มานี่เร็ว มานั่งด้วยกัน“
สำหรับหญิงสาวอากาศในตอนนี้ถือว่าค่อนข้างเย็น แต่เมื่อองค์หญิงไม่ต้องการเข้าไปข้างใน จึงไม่เป็นไร
เด็กสาวชวนอีกฝ่ายคุยเรื่อยเปื่อย เพราะเพื่อนสาวของเธอคนนี้ค่อนข้างที่จะเป็นคนเงียบขรึมต่างจากเธอ แต่เธอก็ชอบที่อีกฝ่ายมักจะตามใจเธอเสมอ
“เทียได้ไปคุยกับพวกน้องๆบ้างรึยัง?”
ซิลเวสเทียร์ยิ้มบางแล้วส่ายหน้าช้า ๆ ก่อนจะให้คำตอบ
” มีพบปะกันเพียงเล็กน้อยค่ะ ฉันอยากให้ในค่ำคืนนี้ได้เป็นเวลาของพวกเขามากกว่า “
เด็กสาวหัวเราะหน่อยๆก้บท่าทางสำรวมของอีกฝ่าย
“แต่การทำความรู้จักกันก็เป็นจุดประสงค์ของงานแบบนี้นะ”
“ว่าเเต่หลบออกมาแบบนี้เทียไม่ไปเต้นรำหรอ เห็นท่านพี่โคลโดนสาวๆรุมอยู่ตรงด้านโน้นแน่ะ”
เธอพูดถึงพี่ชายของอีกฝ่ายที่ดูจะเป็นที่นิยมไม่น้อย
“สายัณห์สวัสดิ์องค์หญิง…”
“ออกมาปรากฏตัวให้หมู่มวลดอกไม้อิจฉาเล่นหรือเพคะ”
เธอกล่าวพร้อมรอยยิ้ม อดไม่ได้ที่จะกวาดตาชมความงามของอาภรณ์และสุภาพสตรีตรงหน้า
“ตามสบายเถอะอย่า อย่าพิธีรีตรองอะไรขนาดนั้นเลย”
“แค่ออกมาพักตากลมน่ะค่ะ”
“วันนี้อากาศดีนะคะ”