มาโน้ตไว้ว่าฉันอยากเขียนเงือกหน้าตาอัปลักษณ์ที่ >> สำเนียงของเขาไพเราะน่าฟัง เป็นการขึ้นลงของน้ำเสียงที่ทำให้นึกถึงเกลียวคลื่นในวันอากาศดี
เขาหัวเราะอย่างพวกเงือก . . .คล้ายเสียงเพรียกซึ่งลอยมาจากที่ไกลๆ จากเวิ้งน้ำของโบราณสถานอันลับแล
เขาหัวเราะอย่างพวกเงือก . . .คล้ายเสียงเพรียกซึ่งลอยมาจากที่ไกลๆ จากเวิ้งน้ำของโบราณสถานอันลับแล
Comments
แต่เมื่อม่านราตรีโรยตัวลงห่อหุ้มหมู่เมืองได้นานพอ จนกระทั่งเหล่าดาราไม่อาจสู้ประกายชีวิตของผู้คน ผีเสื้อกลางคืนจะสลัดสยายปีกออกจากดักแด้จืดชืด ร่ายระบำเหนือลมทะเล ประตูทุกบานเปิดกว้าง , เมรัยถูกเปิดริน , ชีวิตเริ่มขึ้นอีกครา