ก่อนจะมองฝนตามบ้าง ตอนนี้ไม่ตกหนักเท่าตอนแรกแล้ว เขายื่นมือลงไปอังน้ำดู
"ถ้ามันยังลดเรื่อยๆ แบบนี้ต่อไปก็คงจะหยุดอีกไม่นานแล้วล่ะครับ"
"แต่กว่าจะหายหนาวก็คงอีกสักพักอยู่ดี"
"ถ้ามันยังลดเรื่อยๆ แบบนี้ต่อไปก็คงจะหยุดอีกไม่นานแล้วล่ะครับ"
"แต่กว่าจะหายหนาวก็คงอีกสักพักอยู่ดี"
Comments
คนนั่งฟังโคลงหัวอยู่นาน ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงยิ้ม
" ถ้าไม่ใช่คนสำคัญของฟูริน ถ้ามาพูดเรื่องไร้สาระกับฟูริน ฟูรินไม่เคยเก็บเอามาใส่ใจเลยล่ะ "
" คำพูดที่เหมือนโคลนพวกนั้น เจ้าของปากก็เหมือนปากท่อน้ำเสียนั่นแหละค่ะ "
เธอยิ้มตาหยี " กลับบ้านไปต้องทำตัวให้อุ่น ๆ แล้วล่ะเนอะ "
แต่นั่นทำให้เขายิ้มออกมากว้าง "เป็นแนวคิดที่น่านับถือมากเลยครับ"
"เสียดายที่ผมไม่เข้มแข็งเท่ากับคุณ แต่ว่า จะพยายามลองเอาไปใช้นะครับ"
อันนี้พูดจริง
ก่อนจะถอนหายใจพร้อมพยักหน้า "อยากทานอะไรอุ่นๆ จังครับ ซุปผักกวางตุ้งร้อนๆ ของพี่สาวเหมาะกับอากาศแบบนี้มากเลย..."
อืม.. หิวซะแล้ว
" ท่านเทพมอบสมองมามากหน่อย ขณะเดียวกันก็ให้หัวใจมาน้อยเพื่อความสมดุล "
" ที่เป็นทั้งพร แล้วก็คำสาป "
เธอยักไหล่เล็กน้อย ดวงตาสีครามที่มีเฉดไปทางเทายังไม่อาจละสายตาจากน้ำฝนได้
" งั้นต้องรีบขอให้คุณฝนหยุดตกแล้วล่ะ ! "
แต่เขาก็ตามน้ำไปอยู่ดี
"ถ้าพูดแบบนั้น หลายทีพรของพวกท่านก็ทั้งใจดีและใจร้ายจนบอกไม่ถูกเลยนะครับ"
"หรือบางที มันก็ไม่ใช่เลยสักอย่าง แค่เป็นสิ่งที่มันสมควรจะเกิด"
ว่าแล้วก็แอบมองฝน พยายามกลั้นขำตัวเองกับสิ่งที่จะพูดต่อ
"เช่นฝนนี่"
" เพราะที่บ้านน่ะพูดบ่อยก็เริ่มติดปากเป็นนิสัย "
ฟูรินโคลงหัวยิ้ม ๆ ก่อนหันไปมองเม็ดฝนอีกรอบ
" ไม่ก็อาจจะเป็นพรที่คนอื่นขอไว้ แต่เราดันมาอยู่ในเขตการให้พรก็ได่ "
" เลยเป็นเรื่องไม่ดีของเราไปแทน ! "
ก่อนจะเอียงคอคิดตาม งั้นเหรอ
"โชคดีคนอื่นคือโชคร้ายของเรา เหมือนตลกร้ายเลยนะครับ"
เขาก็พอเข้าใจคำนี้ดีนะ
"ก็ขอให้พรนี่หมดไปไวๆ เถอะ หนาวจะแย่แล้ว"