ได้ยินก็พ่นหัวเราะนิดหน่อย "เชื่อในเทพเจ้าด้วยเหรอครับ" เอ่ยไปพยายามให้ฟังดูเป็นเพียงคำถาม แต่ถ้าเค้นฟังดีๆ อีกนิด จะแอบได้ยินน้ำเสียงแดกดันตรงคำว่าเทพเจ้า
แต่เขาก็ตามน้ำไปอยู่ดี
"ถ้าพูดแบบนั้น หลายทีพรของพวกท่านก็ทั้งใจดีและใจร้ายจนบอกไม่ถูกเลยนะครับ"
"หรือบางที มันก็ไม่ใช่เลยสักอย่าง แค่เป็นสิ่งที่มันสมควรจะเกิด"
ว่าแล้วก็แอบมองฝน พยายามกลั้นขำตัวเองกับสิ่งที่จะพูดต่อ
"เช่นฝนนี่"
แต่เขาก็ตามน้ำไปอยู่ดี
"ถ้าพูดแบบนั้น หลายทีพรของพวกท่านก็ทั้งใจดีและใจร้ายจนบอกไม่ถูกเลยนะครับ"
"หรือบางที มันก็ไม่ใช่เลยสักอย่าง แค่เป็นสิ่งที่มันสมควรจะเกิด"
ว่าแล้วก็แอบมองฝน พยายามกลั้นขำตัวเองกับสิ่งที่จะพูดต่อ
"เช่นฝนนี่"
Comments
" เพราะที่บ้านน่ะพูดบ่อยก็เริ่มติดปากเป็นนิสัย "
ฟูรินโคลงหัวยิ้ม ๆ ก่อนหันไปมองเม็ดฝนอีกรอบ
" ไม่ก็อาจจะเป็นพรที่คนอื่นขอไว้ แต่เราดันมาอยู่ในเขตการให้พรก็ได่ "
" เลยเป็นเรื่องไม่ดีของเราไปแทน ! "
ก่อนจะเอียงคอคิดตาม งั้นเหรอ
"โชคดีคนอื่นคือโชคร้ายของเรา เหมือนตลกร้ายเลยนะครับ"
เขาก็พอเข้าใจคำนี้ดีนะ
"ก็ขอให้พรนี่หมดไปไวๆ เถอะ หนาวจะแย่แล้ว"
เธอพยักหน้าหน่อย ๆ
" ก็มีให้เห็นทั่วไปดีออก ของที่เราไม่ชอบ แต่เป็นของชอบของคนอื่นน่ะ "
" โลกเราก็เป็นแบบนี้ล่ะนะ "
คนตอบหัวเราะจนตาหยี
" ต้องภาวนาเอาแล้วล่ะ ! "
เอาเถอะ ทำก็ทำ เขาไม่มีอะไรมากกว่านี้ให้ทำอยู่แล้วด้วย คิดอย่างนั้นแล้วยกมือสองข้างกุมที่อก
"ท่านเทพเจ้าโปรดให้ฝนหยุดทีเถอะคร้าบบ พวกผมอยากกลับบ้านเหลือเกินน"
คนแนะนำยิ้มให้อีกฝ่าย ไม่ได้ภาวนาตามปากบอกเลยสักนิด
แม้ในหัวกำลังคิดว่าควรทำตามอีกฝ่ายด้วยไหมนะ ...
แล้วหันไปเอียงคอให้อีกฝ่าย
"คุณไม่ลองดูบ้างล่ะครับ"
"แอบไร้สาระ แต่เหมือนทำการแสดงดีเหมือนกัน"