#KMI_Bunkasai
#2_InWonderlandKMI (โกงเวลา)
เมื่อได้เพลิดเพลินไปในวันเดอร์แลนด์ ก่อนจะกลับคุณได้บังเอิญพบกระดานประหลาดเข้า
“ อ๊ะ นี่รู้จักอลิซคนแรกที่มาเยือนที่นี่หรือเปล่า? ”
ประโยคกับรอยยิ้มเบื้องหน้าชวนใคร่รู้ มือเล็กผายไปที่เก้าอี้ว่างเปล่าราวกับเชื้อเชิญคุณ
“ ยังมีเวลาเหลืออยู่นะ ไม่สนใจตามหาอลิซดูหน่อยเหรอ? อลิซ ”
รายละเอียด : https://shorturl.asia/6beJN
#2_InWonderlandKMI (โกงเวลา)
เมื่อได้เพลิดเพลินไปในวันเดอร์แลนด์ ก่อนจะกลับคุณได้บังเอิญพบกระดานประหลาดเข้า
“ อ๊ะ นี่รู้จักอลิซคนแรกที่มาเยือนที่นี่หรือเปล่า? ”
ประโยคกับรอยยิ้มเบื้องหน้าชวนใคร่รู้ มือเล็กผายไปที่เก้าอี้ว่างเปล่าราวกับเชื้อเชิญคุณ
“ ยังมีเวลาเหลืออยู่นะ ไม่สนใจตามหาอลิซดูหน่อยเหรอ? อลิซ ”
รายละเอียด : https://shorturl.asia/6beJN
Comments
ตามหา- อลิซตัวจริงคนแรกงั้นหรือ
ถ้าถูกเชื้อเชิญขนาดนั้น ใยจะปฎิเสธได้กัน กลับน่าสนุกอีกตั้งหาก
"เอาสิคะ"
"คงต้องขอรบกวนด้วยนะคะ ฉันคงต้องการคำแนะนำชี้แนะนิดหน่อย"
ว่าพลางลงไปนั่งบนเก้าอี้
“ ไม่รู้ว่าด้วยความใคร่สงสัย หรืออะไรที่หลอกล่อใจให้คุณตกลงมาที่โพรงกระต่ายแห่งนี้ แต่ภาพเบื้องหน้าของคุณคือ วันเดอร์แลนด์ ดินแดนที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเรื่องราวแปลกประหลาดยากเกินจะคาดเดา ”
ในมือของเธอถือเต๋าเอาไว้มั่นก่อนส่งมอบให้คุณได้ทอยเลข
หวังว่าโชคจะเข้าข้างคุณนะ
ซาจิผายมือไปที่ช่องดั่งกล่าว ก่อนวาดรอยยิ้มบนใบหน้าอีกครั้ง
“ การแอบฟังน่ะไม่จำเป็นหรอกนะ แต่บางทีอาจจะได้ข้อมูลก็ได้ ”
ดวงตาหลุบมองลูกเต๋าอย่างใจจดจ่อ จนกระทั่งคุณกระต่ายขาวได้มอบช้อยส์มา
แน่นอน ว่าเหตุใดเล่าจะไม่ขอคว้าช้อยด์นั้นไว้
"งั้น"
"มาริเอะขอเลือกแอบฟังค่ะ"
ขั้นตอนแรกในการตามหาคนก็ควรจะเก็บข้อมูลก่อนนี่นา
" การแอบฟังบทสนทนานั้นไม่ใช่สิ่งที่ควรทำ แต่ในโลกที่เต็มไปด้วยคนบ้า เราต้องสนใจมารยาทด้วยเหรอ? " กระต่ายขาวว่าพลางขยับท่าทางให้ราวกับนึกคิดไปด้วย
เธอกระแอมคอ พลางหยิบหนังสือมาถือเอาไว้ กวาดสายตามองและเริ่มบรรยายบทสนทนาให้อลิซได้ฟัง
“ ทำไมถึงไม่ช่วยกันเลยล่ะ!? เอาชามาอีกสิ! เนยด้วย! ”
“ บางที นอกจากเนยควรมีแยมด้วยนะ ฮี่ฮี่ฮี่ ”
“ แน่นอนสำหรับวันไม่เกิด! ร่วมฉลองด้วยกัน แต่เจ้าเป็นแมว เจ้าไม่ได้รับเชิญ!!! ”
ในช่วงจังหวะสุดท้ายเธอแผดเสียงหน่อยๆ เพราะผู้อยู่ในบทสนทนานี้ดูจะโมโหไม่น้อย และหนังสือในมือก็ถูกพับอย่างแรงจนเกิดเสียงดัง ปัง!
" ฮิฮิ บทสนทนาจบลงตรงนี้ค่ะ อลิซจังอยากจะไปต่อเลยไหมคะ "
"อืม...เป็นเกมที่ต้องทอยเต๋าหาคำใบ้ไปเรื่อยๆสินะ...?"
ดูจะเหมาะกับเขาทีเดียว
"เดี๋ยวฉันทอยก่อน จากนั้นก็ยัยเด็กลิงก็แล้วกัน"
ทั้งคู่นั่งเตรียมพร้อม รอพนักงานเริ่มเกม
" ยินดีต้อนรับอลิซผู้มาเยือนทั้งสอง ตอนนี้คุณตกลงมาในโพรงกระต่าย อาจเพราะความใคร่สงสัยหรือเพราะอะไรก็ตาม แต่ภาพเบื้องหน้าของพวกคุณคือวันเดอร์แลนด์ สถานที่ที่เปี่ยมไปด้วยเรื่องประหลาด "
หญิงสาวเอ่ยเกริ่นอย่างคล่องแคล่ว พลันส่งเต๋าไปวางตรงหน้าทั้งคู่ให้ได้เริ่มต้นการทอย
" เริ่มเลยนะคะ "
ซาจิอดที่จะหยอกล้อไม่ได้
" ขนมหวานหน้าตาชวนทาน มองเพียงปราดเดียวก็รับรู้ว่านี่คือของโปรดของอลิซ แต่เพราะอะไร ทำให้ต้องชะงักก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบมันกันนะ "
" อลิซผู้มาเยือนเลือกที่จะ ทานขนมหวานของผู้ไม่หวนคืน หรือไม่ทานขนมหวาน ...หรือ " เธอเงียบไปชั่วอึดใจ
" จะส่งมอบให้อลิซอีกคนดีล่ะ? "
เลิกคิ้วเมื่อได้รับคำใบ้
"ส่งมอบให้อลิซอีกคนก็แล้วกัน"
อย่างน้อยก็อยากรู้ผลของขนมที่ว่าโดยที่ตัวเองไม่ได้รับผลกระทบใดๆ
นั่งมองปริบๆอยู่สักพักเพราะสมองโล่งเกิน ในขณะที่ยังมึนหัวตึ้บกับกติกาอยู่ได้ขนมหวานมา
ถ้าเป็นขนมหวานใครจะปฏิเสธได้ลงกันละ
"ฉันรับมาเองก็ได้ค่ะ!"
เธอหันใบหน้ามาทางหญิงสาว หยิบจานที่เต็มไปด้วยขนมหวานจากคาเฟ่ไปให้อีกฝ่ายได้เลือกทาน
คุณกระต่ายขาวผู้ดำเนินเกมรอจนเธอได้เลือกทานขนมสักชิ้น
" ยินดีด้วยนะอลิซ นี่คือขนมชิ้นโปรดของเธอ แต่ว่าแท้จริงเธอคิดว่ามันคืออะไรล่ะ? ขนมหวานที่ราชินีแดงต้องการ ขนมที่เต็มไปด้วยแยมจากแมดเฮทเตอร์ "
เมื่อเดินมาสักพักก็มาเจอกับเด็กสาวคุ้นหน้าคุ้นตาที่กำลังเชิญชวนเธออยู่
“ซาจิคุงหรอ?“
“เอาสิ ยังไงฉันก็ว่างอยู่แล้วล่ะ” เมื่อเห็นอีกคนที่กำลังอยู่ในบทบาท? ก็อดจะยิ้มล้ออีกคนไม่ได้
คนตัวเล็กนั่งลงตรงเก้าอี้อย่างโดยดี
ฆ่าเวลาสักหน่อยจะเป็นไร
เมื่อเจอคนรู้จักก็เผลอลืมตัวอดไม่ได้ที่จะทักออกไปกะทันหัน แต่เมื่ออยู่ในบทบาทก็ต้องคงหน้าที่เอาไว้
แต่กับคนสนิทเนี่ย ซาจิอดที่อยากจะแทรกแผ่นดินหนีไม่ได้แฮะ
" ไม่รู้ว่าด้วยความใคร่สงสัย หรืออะไรที่หลอกล่อใจให้คุณตกลงมาที่โพรงกระต่ายแห่งนี้ แต่ภาพเบื้องหน้าของคุณคือ
วันเดอร์แลนด์
ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเรื่องราวแปลกประหลาดยากเกินจะคาดเดา "
แต้มที่ปรากฏคือ 6
" ท่ามกลางดอกเห็ด พลันได้ยินเสียงเอื่อยเฉื่อยของคุณหนอนผีเสื้อ
อลิซผู้มาเยือนขอร้องอยู่หลายหน ขอให้เขาพูดถึงอลิซผู้จากไป จนเสุดท้ายขายอมปริปากออกมา "
สิ้นเสียงใสก็ผันแปรเป็นเสียงเอื่อยเฉื่อยดุจหนอนผีเสื้อในทันที
“ดูแล้วน่าจะเป็นเกมกระดานแฮะ”
“เล่นกันไหม?”
ถามไปทั้งที่ขามาหยุดอยู่หน้าบูธแล้วนี่แหละ…
เคย์ริวที่เดินตามมาติดๆมองเกมที่อยู่ในบูธนี้อย่างสนใจไม่น้อยทีเดียว น่าจะสนุกอยู่นะ
"เอาสิครับ ลองหน่อยก็ได้"
แล้วก็ตอบตกลงไปทั้งที่ไม่รู้ว่าจะเล่นแล้วออกมาเป็นยังไง... เอาเถอะ เดี๋ยวเล่นๆไปก็คงจะรู้เองล่ะมั้ง
(เทิร์นทอยเต๋าเป็นเคย์ริวก่อน แล้วพี่อิทานาริต่อได้เลยครับ @sachi-kmi.bsky.social )
หญิงสาวผู้รับบทกระต่ายขาวในคาเฟ่วันเดอร์แลนด์กล่าวทักทายอย่างเป็นมิตร
“ ไม่รู้ว่าด้วยความใคร่สงสัย หรืออะไรที่หลอกล่อใจให้คุณตกลงมาที่โพรงกระต่ายแห่งนี้
แต่ภาพเบื้องหน้าของคุณคือ ‘วันเดอร์แลนด์‘ ดินแดนที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเรื่องราวแปลกประหลาดยากเกินจะคาดเดา ”
เธอเกริ่นแนะนำพลางผายมือไปยังที่นั่งที่ยังว่างอยู่ เมื่อทั้งสองนั่งแล้วจึงจะส่งลูกเต๋าให้
“ อลิซทั้งสองจะมีเวลา 3 เทิร์นต่อคนในการตามหาคำใบ้ หวังว่าจะสนุกกับไขปริศนานะคะ ”
ซาจิเริ่มอธิบายพื้นฐานให้อลิซทั้งสองได้รับทราบ สีหน้าใต้กรอบแว่นเผลอแสดงความจริงจังออกมาอย่างลืมตัว
“ ถ้ามีข้อสงสัยอะไรสามารถถามได้ตลอดเกมนะคะ กระต่ายขาวจะคอยดูแลคุณทั้งคู่เอง ”
“ ท่ามกลางดอกเห็ด พลันได้ยินเสียงเอื่อยเฉื่อยของคุณหนอนผีเสื้อ
อลิซผู้มาเยือนขอร้องอยู่หลายหน ขอให้เขาพูดถึงอลิซผู้จากไป จนสุดท้ายเขายอมปริปากออกมา ”
สิ้นเสียงหวานก็ผะนแปรเป็นเสียงเอื่อยและยืดยาน
“ตามหาเธอทำไม? เธอทำแล้วได้อะไร อลิซมีเหตุผลอะไรจำเป็นกับเธอ”
เหมือนจะไม่ยาก แต่ก็เหมือนจะยาก... แต่ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วเคย์ริวก็ไม่เห็นว่าจะเสียหายยังไงถ้าจะลองเล่นดู
"ก็ได้ ผมว่าน่าจะพอได้อยู่นะ"
มือก็เอื้อมไปหยิบเต๋าตรงหน้าขึ้นมาทอยอย่างไม่รอช้า
6 แต้ม...? (+)