“ จะเสียมารยาทหรือเปล่าคะ
… ถ้าฉันอยากฟังต่ออีกสักหน่อย ”
เธอตัดสินใจแสดงคำขอร้องออกไป
“ เอ่อๆ แต่ว่าถ้ารบกวนก็ไม่เป็นไรหรอกนะคะ ! “
แต่ก็พลันคิดว่าอาจจะทำให้อีกฝ่ายลำบากใจหรือเปล่า เธอจึงรีบแย้งคำพูดตัวเองก่อนหน้า พลางยกมือขึ้นมือโบกบัด
… ถ้าฉันอยากฟังต่ออีกสักหน่อย ”
เธอตัดสินใจแสดงคำขอร้องออกไป
“ เอ่อๆ แต่ว่าถ้ารบกวนก็ไม่เป็นไรหรอกนะคะ ! “
แต่ก็พลันคิดว่าอาจจะทำให้อีกฝ่ายลำบากใจหรือเปล่า เธอจึงรีบแย้งคำพูดตัวเองก่อนหน้า พลางยกมือขึ้นมือโบกบัด
Comments
ปลายนิ้วยกขึ้นมาแตะปลายคางพร้อมเอียงคอเล็กน้อยราวกับกำลังคิด
ก่อรที่จะยิ้มแย้มขึ้นมาอย่างสดใส และพยักหน้า
"ได้สิ! พอคิดว่ามีคนอยากฟัง ก็เลยแอบดีใจน่ะ"
เอ่ยตอบอย่างยินดี รอยยิ้มแห่งความดีใจปรากฏขึ้น
(+)
♪～
เสียงหวานใสดังขึ้นมาเป็นบทเพลงอีกครั้ง เพลงเดิมก่อนหน้านี้ที่ทำให้คุณมายืนอยู่ตรงนี้
บรรยากาศที่เงียบสงบมาพร้อมกับสายลมเบาบางที่พัดผ่าน เสียงของสายน้ำที่ไหลผ่าน ทุกอย่างดูลงตัวและสมบูรณ์แบบ
( ก กลับมาแล้วค่ะ ! ขอโทษที่ช้านะคะ y – y /ไหลออกจากกองงาน )
เสียงไพเราะดุจนกที่พร่ำเสียงยามทอแสงแดด เปลือกตาใต้กรอบแว่นหนาหลับตาพริ้ม ใบหูเงี่ยตั้งใจฟังอย่างตั้งใจ พลางคลี่ยิ้มออกมา
เป็นเสียงที่ชวนฝันจริงๆ
สองมือประกบทบกันหลายครั้งจนเกิดเสียง ความไร้ที่ตินี้บางทีอาจควรยกย่องอยู่ในพิพิธภัณฑ์ด้วยซ้ำ
“ โยโกะจังสุดยอดไปเลย ตอนยืนฟังฉันเคลิ้มเหมือนจะหลับเลยล่ะค่ะ ! ”
กระทั่งเสียงเพลงจบลง โยโกะผ่อนลมหายใจออกมาด้วยความโล่งใจ
อย่างน้อยตลอดการร้องเพลงก็ไม่ได้มีอะไรติดขัด
"โธ่.. ชมกันแบบนี้เขินแย่เลยนะ" หัวเราะแหะๆ
"แต่ว่า ขอบใจนะ โยโกะดีใจมากๆ เลยล่ะ"
ประกบมือเข้าหากัน พร้อมกับท่าทางที่สดใส