#ESRA_Starlit #ESRA_Roleplay [หอเต้นรำ]
ภายใต้แสงประดับอันพร่างพราว ผู้คนต่างร่ายรำกันอย่างงดงาม ออเดรย์มองภาพตรงหน้า ก่อนจะวางแก้วในมือลง
“เราเองก็เริ่มอยากขยับร่างกายแล้วสิ”
เธอพึมพำ แล้วหันไปเอ่ยชวนคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ดูเหมือนบรรยากาศของงานจะพาให้เธอรู้สึกอยากคุยกับผู้คนมากกว่าปกติ
“คุณตรงนั้นสนใจมั้ยคะ?”
(บวกได้นะคะ🥺มาแดนซ์มาคุยกัน)
ภายใต้แสงประดับอันพร่างพราว ผู้คนต่างร่ายรำกันอย่างงดงาม ออเดรย์มองภาพตรงหน้า ก่อนจะวางแก้วในมือลง
“เราเองก็เริ่มอยากขยับร่างกายแล้วสิ”
เธอพึมพำ แล้วหันไปเอ่ยชวนคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ดูเหมือนบรรยากาศของงานจะพาให้เธอรู้สึกอยากคุยกับผู้คนมากกว่าปกติ
“คุณตรงนั้นสนใจมั้ยคะ?”
(บวกได้นะคะ🥺มาแดนซ์มาคุยกัน)
Comments
เขาหันไปมองพร้อมเอียงคอหน่อยๆเมื่อเห็นเป็นคนคุ้นหน้าคุ้นตา
"เดรย์ ? มางานกับเขาด้วยหรอครับ" เขาเอ่ยพร้อมขยับจัดชุดเล็กน้อยให้เข้าที่และขยับเดินไปหาอีกฝ่าย
"ไปเต้นรำด้วยกันซักเพลงก็ดีเหมือนกันนะ"
เขาเอ่ยโน้มตัวลงเล็กน้อยอยู่ในท่าส่งมือไปให้อีกฝ่ายรอการตอบรับการชวนเต้นรำ
เธอตอบเขาพลางยิ้มให้ ก่อนจะวางมือลงบนมือของอีกฝ่าย เธอมองรอบๆ ตัวเขา แล้วถามถึงพัฟบอลหน้าดุ
“คุณโยริเอลไม่อยู่หรอคะ?”
เธอเริ่มจัดท่าทางให้เข้าที่ ในขณะที่สายตามองผมที่กระดกอย่างเห็นได้ชัดของเขา
"โยริเอลไปหยิบน้ำให้แล้วหายไปเลยครับ"
เขาเอ่ยพร้อมค่อยๆ เดินพาอีกฝ่ายไปที่ฟลอร์เต้นรำและค่อยๆ ขยับวางมือที่เอวของอีกฝ่ายในท่าเตรียม
"คุณวีวี่ก็ไม่อยู่นี่ครับ?" เขาเอ่ยถึงพัฟบอลตัวน้อยแสนสดใสของอีกฝ่าย
"ไม่ใช่ว่าพอเห็นเราเต้นรำกันแล้วเด็กคนนั้นจะโวยวายนะครับ" เขาเอ่ยพร้อมรอยยิ้มขี้แกล้งที่ปรากฏขึ้นมา
"อย่างนี้นี่เอง"
เธอกล่าวโดยที่สายตายังไม่ละจากกระจุกผมที่กระดกขึ้นมา พลางคิดว่าถ้าโยริเอลอยู่คงบ่นคนตรงหน้าเป็นแน่
"วีวี่เป็นเด็กน่ารัก ไม่ทำแบบนั้นหรอกค่ะ"
"ถ้าเอเจไม่แกล้งเขาก่อนนะ"
ออเดรย์พูดพลางมองอีกฝ่ายอย่างรู้ทัน
"เส้นผมของผมมีอะไรแปลกๆหรอครับ?"
เมื่อนึกถึงเจ้าพัฟบอลตัวเล็กของอีกฝ่ายก็มีแต่ความทรงจำที่เต็มไปด้วย เขาที่ถูกเด็กคนนั้นแกล้งและเขาเองก็แกล้งเด็กคนนั้น
"ก็เป็นพัฟบอลที่น่ารัก น่าแกล้งเองนิครับ"
"ผมแกล้งได้แต่เดรย์ต้องห้ามไม่ให้วีวี่แกล้งผมสิ"
เขาเอ่ยราวกับเด็กน้อยเอาแต่ใจ
"ไม่ได้แย่หรอกแค่ดึงดูดสายตา"
อย่างน้อยผมที่กระดกขึ้นมา มันก็ทำให้หน้าตาดุๆ ของเขาดูน่ารักขึ้น
"มีคุณโยริเอลห้ามอยู่แล้ว จะขาดคนนั่งดูแบบฉันก็ไม่ได้นี่คะ"
เธอพูดพลางยิ้มกรุ้มกริ่ม กำลังกลั้นขำเพราะนึกภาพตอนทั้งสามวุ่นวายกันอยู่
ลูนาเรียที่ถูกเรียกหาชะงักไปเล็กน้อย ดูเหมือนจะไม่คาดคิดว่าออเดรย์จะเอ่ยชวนอย่างตรงไปตรงมาเช่นนี้ แววตาของเธอฉายความแปลกใจเล็กน้อยก่อนจะกวาดมองเธอจากศีรษะจรดปลายเท้า
"คุณหมายถึง... ให้ฉันเป็นคู่เต้นของคุณอย่างนั้นหรือ?" เธอเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
"ค่ะ หากคุณไม่รังเกียจ"
เธอเดินเข้าไปใกล้อีกฝ่ายให้คุยกันได้ถนัดมากขึ้น ดูจากสีชุดของเธอแล้วคงจะเป็นเด็กปี 1
"หรือถ้าเหนื่อยล้าจากพิธีการแล้วก็ไม่เป็นไรนะคะ"
“แม้จะเหนื่อยจากพิธีการ แต่ดนตรีของค่ำคืนนี้ช่างไพเราะเสียจนฉันไม่อาจปฏิเสธคำเชิญของคุณได้”
"ถ้าเช่นนั้น...ก็ไปเพลิดเพลินกับบทเพลงด้วยกันในฟลอร์เถอะค่ะ"
หนึ่ง สอง สาม…
จังหวะวอลซ์ค่อย ๆ เคลื่อนไหวไปตามเสียงดนตรีท่วงท่าทั้งสองราวกับเป็นส่วนหนึ่งของค่ำคืนนี้ ดวงตาสีอ่อนของลูนาเรียจับจ้องไปยังคู่เต้นรำของเธอ พร้อมรอยยิ้มละมุน
“คุณเต้นเก่งมากเลยค่ะ” เธอกระซิบเบา ๆ ระหว่างที่พวกเธอหมุนไปตามจังหวะ
"ขอบคุณค่ะ"
เธอขอบคุณด้วยสีหน้าเบิกบาน ก่อนจะกล่าวชมอีกฝ่ายกลับ
"คุณเองก็เต้นได้งดงามมากเลยค่ะ"
"ว่าไปแล้ว ก็ลืมแนะนำตัวเสียได้ ดิฉันออเดรย์ รูเบรีน บุตรีดยุกรูเบรีนค่ะ"
ด้วยตวามตื่นเต้น เลยทำให้ลืมสิ่งที่ควรทำไปเสียสนิท แต่การพูดคุยระหว่างเต้นรำไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธออยู่แล้ว
"หากคุณไม่รังเกียจจะเต้นรำกับสุภาพสตรี ฉันสามารถเป็นคู่เต้นรำให้คุณได้นะคะ"
เมื่อถูกถามเธอก็ยินดีเสนอตัวพลางยื่นมือออกไปเชิญชวนคล้ายกำลังตั้งตารอการเต้นรำไม่แพ้กัน
"วันนี้ทุกคนดูจะตื่นเต้นกันไม่น้อยเลยนะคะ"
ออเดรย์ยิ้มออกมาเมื่ออีกฝ่ายตอบรับคำเชิญ เธอวางมือลงบนมือที่ยื่นมา แล้วพาเข้าไปในฟลอร์
"คงเพราะเป็นวันที่ได้พบปะกับผู้คนใหม่ๆ และคนที่ไม่ได้เจอกันมานานน่ะค่ะ"
"พอมองดูภาพของเหล่าปี 1 แล้ว ก็ทำเอานึกถึงสมัยตัวเองเคยอยู่ตรงนั้นเลยนะคะ"
ขาค่อยๆก้าวตามจ้งหวะเพลงขณะที่มองเห็นคนอื่นๆกำลังสนุกกับงานเลี้ยงในแบบของตนเอง
"พูดถึงสมัยก่อนแล้วก็ทำเอาคิดถึงบรรยากาศตอนนั้นขึ้นมาเหมือนกันนะคะ"
เธอพูดพลางนึกย้อนกลับไปในความทรงจำ ในขณะที่ร่างกายก็ยังคงประสานกับเสียงดนตรีอย่างไม่ติดขัด
"ต้องขอบคุณผู้ช่วยประจำตัวที่ให้ความช่วยเหลืออย่างดี ฉันถึงปรับตัวได้เร็ว"
แค่หลักฐานตรงหน้าของเธอก็มาพอจะบอกได้แล้ว
"ผู้ช่วยประจำตัวทั้งให้ความช่วยเหลือแล้วก็ยังน่ารักมากจริงๆค่ะ"
เธอหัวเราะกับตนเองเมื่อนึกถึงพัฟบอลตัวเล็กสีขาวของเธอขณะที่กระโปรงพริ้วขยับตามจังหวะก้าว
"ไม่ใช่แค่กับผู้ช่วยของฉันนะคะ พัฟบอลของท่านอื่นก็น่ารักไม่แพ้กันเลย"
พอพูดถึงพัฟบอลแล้วก็อดชื่นชมความน่ารักน่าเอ็นดูไม่ได้จริงๆ