#THK_EVENT03 #THK_ทานาบาตะ #THK_โรลเปิด
สถานที่ : โรงเรียน | เวลา : 18:30น.|แยกรูท / เนียนรู้จักได้ค่ะ🙌🏻
ชิซึริพึ่งเสร็จจากการช่วยงานทานาบาตะที่ศาลเจ้า เธอจึงยังสวมชุดมิโกะ แม้ตอนนี้จะอยู่ในเขตโรงเรียนก็ตาม
งานเทศกาลทำให้บรรยากาศรอบข้างครึกครื้นเป็นพิเศษ แม้แต่เด็กสาวที่ปกติมักไม่แสดงสีหน้าก็ยังคลี่ยิ้มออกมา
"...สุขสันต์วันทานาบาตะค่ะ"
เธอหันไปกล่าวกับ 'คุณ'
สถานที่ : โรงเรียน | เวลา : 18:30น.|แยกรูท / เนียนรู้จักได้ค่ะ🙌🏻
ชิซึริพึ่งเสร็จจากการช่วยงานทานาบาตะที่ศาลเจ้า เธอจึงยังสวมชุดมิโกะ แม้ตอนนี้จะอยู่ในเขตโรงเรียนก็ตาม
งานเทศกาลทำให้บรรยากาศรอบข้างครึกครื้นเป็นพิเศษ แม้แต่เด็กสาวที่ปกติมักไม่แสดงสีหน้าก็ยังคลี่ยิ้มออกมา
"...สุขสันต์วันทานาบาตะค่ะ"
เธอหันไปกล่าวกับ 'คุณ'
Comments
ระหว่างที่รอนัดสาวๆคนอื่น ตนจึงเดินดูทั่วงานในโรงเรียน และเขียนคำอวยพรเสียก่อน
กระทั่งเห็นหญิงสาวในชุดมิโกะ ที่ดูแล้วเป็นเพื่อนร่วมชั้นปีสองนี่เอง
“สุขสันต์วันทานาบาตะเช่นกันครับ“
โทวยะเผยยิ้ม ดวงตาเป็นประกายราวกับว่าเจอสาวๆที่ดูน่ารักเข้าให้
”ไปช่วยงานศาลเจ้ามาเหรอ?“
เห็นจากที่ใส่ชุดมิโกะน่ะ
📝
'ใช่ค่ะ...' พยักหน้าประกอบด้วย
พยายามนึกว่าอีกคนชื่ออะไรนะ เพราะปกติจำชื่อใครไม่ค่อยได้ แต่รู้สึกคุ้นหน้า คงเป็นเพื่อนชั้นปีสองเหมือนกัน
📝
'เขียนคำอวยพรแล้วเหรอคะ?'
"เขียนแล้วเรียบร้อยครับ"
เอ่ยจบก็มองซ้ายมองขวา ราวกับหาอะไรบางอย่าง
"จะว่าไป...ได้นัดเดินกับใครไว้ไหมครับ?"
"ตอนนี้กำลังรอเพื่อนอยู่...เลยอยากจะเดินเล่นรอก่อน"
"ไปด้วยกันไหมครับ?"
พยักหน้ากับคำถามก่อนจะก้มลงเขียนข้อความ
📝
'นัดพี่ชายกับเพื่อนไว้ค่ะ'
มองท่าทางอีกคนที่ดูเป็นมิตร ไปเดินเป็นเพื่อนก่อนน่าจะได้นะ
"...ป ไปเป็นเพื่อนนะคะ" ชี้ตัวเองกับอีกคน
กอดสมุดที่ให้เพื่อนอ่านจบแล้ว นึกขึ้นได้ก้มลงไปเขียนใหม่
📝
'คันยะ ชิซึริ ค่ะ'
"สุขสันต์วันทานาบาตะ ชิซึริ"
เขาเอ่ยพร้อมยกมือขึ้นโบกทักทายเบาๆ ฮายามิทสึแต่งกายด้วยชุดยูกาตะมีดำและคาดด้วยโอบิสีอ่อนที่ดูตัดกัน เขามองหญิงสาวที่วันนี้ดูแปลกตาไม่น้อย
"มานานรึยัง?"
เขาหยุดยืนตรงหน้าอีกฝ่าย
"..." ส่ายมือเป็นคำตอบ
เอียงหน้ามองพร้อมกับชี้ไปที่ชุดยูกาตะสีดำของชายหนุ่ม แล้วอมยิ้มคล้ายแซว
"ฮ ฮายะรอนานรึเปล่า"
ชี้นิ้วชุดที่ตัวเองสวมใส่
"ชุดมิโกะนะ เดินด้วยกันได้ใช่มั้ย?"
ตอบพร้อมมองหญิงสาวที่ยิ้มแซว ที่สังเกตดีๆจะเห็นว่าเขาแอบหรี่ตาใส่อีกฝ่ายหน่อยๆ
"ได้สิ"
"ก็ตั้งใจแต่งมาเพราะต้องเดินกับคุณมิโกะนะ"
ไม่วายแซวอีกคนกลับด้วยสีหน้าเรียบนิ่งตามแบบฉบับฮายามิทสึ แต่ก็มีความจริงอยู่เพราะถ้าเป็นปกติเขาคงใส่ชุดไปรเวทมาแล้ว
"แล้วอยากไปเดินตรงไหนก่อนล่ะ?"
"โถ่..." บ่นอุบ
"โรงอาหารมั้ย? หิวรึเปล่า"
จริงๆ อยากไปเดินดูว่ามีสายไหมขายรึเปล่า เพราะงานเทศกาลทั้งทีคงจะมีมาขายบ้าง..มั้งนะ
เขาพยักหน้าเห็นด้วย ตามจริงไม่ได้หิวเท่าไหร่แต่ถ้าพวกของทานเล่นก็น่าสนใจดี
"งั้นไปกัน"
ว่าแล้วก็พากันเดินไปยังโรงอาหารที่มีร้านอาหารมากมายต่างจากเวลาปกติ แน่นอนว่าคนก็เยอะไม่ใช่น้อย
จนกระทั่งพบร้านเป้าหมาย
"ไปร้านนั้นกันเถอะ" ชี้นิ้วไปยังร้านขายขนมสายไหม ที่มีผู้คนต่อแถวยาวเหยียด
ร้านนั้นเต็มไปด้วยขนมสายไหมหลากสี หลายขนาด ดูนุ่มฟูราวกับก้อนเมฆ ชิซึริจ้องมองขนมหวานตรงหน้าอย่างไม่วางตา ก่อนจะเหลือบสายตากลับไปมองคนข้างๆ
"..." จ้องฮายามิทสึอยู่เงียบๆ โดยไม่พูดอะไร
ชายหนุ่มเดินออกมาจากใต้กิ่งไม้ก้านของต้นไผ่ที่ตกแต่งไปด้วยคำขอมากมาย
" หืม? ชุดมิโกะ "
เอียงคอมองเอานิ้วขึ้นมาแตะคางก่อนจะประมวลผลในหัวซ้ำๆ
"..."
พอถูกอีกฝ่ายทักชุดที่สวมใส่ ชิซึริก็หยิบสมุดขึ้นมาเขียน
📝
'แวะไปช่วยงานที่ศาลเจ้ามาค่ะ'
'ฮารุมะซัง เขียนคำอวยพรรึยังคะ'
ยิ้มมองดุ๊กดิ๊กไปมา
" ความลับครับ "
ยกนิ้วขึ้นมาที่ขอบปากเป็นการส่งสัญญาณว่าเขาไม่บอกหรอกนะ! เอ๊ะ เอ๋!
"...โอ๊ะ" หลุดเสียงอุทานเบาๆ คล้ายกำลังตื่นเต้นกับความลับของอีกคน
พยักหน้ากับตัวเอง ก่อนจะเขียนข้อความลงในสมุด
📝
'บอกไม่ได้เหรอคะ?'
" แล้วถ้าผมถามกลับล่ะครับ "
" จะบอกผมหรือเปล่า "
ยิ้มเลศนัย
📝
'ขึ้นอยู่กับคำถามของฮารุมะซังนะ'
ยิ้มบางเบาให้อีกคน
เดินเข้าไปใกล้เพื่อทักทายเด็กสาว ก่อนจะเอามือวางบนอกแล้วก้มหัวเล็กน้อย
เร็นโซยิ้มเล็กๆ นานๆทีจะได้เห็นชิซึริในชุดมิโกะ รู้สึกว่าแปลกตาและเข้ากับบุคลิกของอีกฝ่ายดี.. ผิดกับเขาที่อยู่ในเสื้อเชิ้ตกับกางเกงขายาวเรียบๆ และไม่ได้พกกล้องมาเหมือนทุกครั้ง
กระแอมไอในลำคอ อะแฮ่ม-
"คุณน้องสาวอยู่คนเดียวเหรอครับ ต้องการพี่ชายไว้ควงเดินในงานสักคนไหม? www"
วันนี้อีกฝ่ายแต่งตัวด้วยชุดไปรเวท ถึงจะธรรมดาแต่ก็ดูดีทีเดียว
"...เร็นโซ" กางแขนให้พี่ชายดูชุดเต็มๆ ราวกับเด็กน้อยกำลังอวดชุดให้พี่ชายชม
"อื้อ อยู่คนเดียวนะ"
ชี้นิ้วไปที่พี่ โค้งตัวลงเล็กน้อย
"ป ไปด้วยกัน"
เดินเข้าไปใกล้ขนาบข้างน้องสาว ทำท่าคล้ายว่าจะให้จับแขนเดินได้เหมือนตอนเด็กๆ ในงานเทศกาลครื้นเครงแบบนี้ ถึงใครเดินใกล้ชิดกับใครก็คงดูไม่แปลกเท่าไหร่
"งานมิโกะวันนี้เป็นไงบ้างซึริจัง? วันเทศกาลที่ศาลเจ้าคงจะวุ่นวายน่าดู.."
ชวนคุยไปด้วย พาเดินดูบรรยากาศรอบโรงเรียนไปด้วย.. ทุกก้าวที่เดินก็คอยระวังไม่ให้ใครมาชนตัวเด็กสาวเข้า
"อื้อ คนเยอะมากเลย...." เงียบไปอึดใจ
"ต แต่ปีนี้ยืนแจกเครื่องรางให้เด็กๆ ด้วยนะ"
เหลือบมองคล้ายเด็กกำลังรอคำชม เพราะนานๆ จะได้พูดถึงงานพาร์ทไทม์ของตัวเองให้พี่ฟัง
เดินมาจนถึงบูธขายของของนักเรียนที่มาเปิดขายกัน ในบูธมีของขายมากมาย ไม่ว่าจะเป็นของสุ่มหรือเครื่องประดับต่างๆ
ชี้กล่องสุ่มแกะสลักอย่างสนใจ