#ESRA_Starlit
| 3 Feb - งานเต้นรำ |
คุณเจอพัฟบอลตนหนึ่งขณะที่กำลังเดินอย่างไรจุดหมายอยู่ในงานเต้นรำ
“ยาเระ ยาเระ?”
(แปล : มีอะไรให้กระผมช่วยไหมขอรับ)
(+ได้ค่ะ🧍♀️)
| 3 Feb - งานเต้นรำ |
คุณเจอพัฟบอลตนหนึ่งขณะที่กำลังเดินอย่างไรจุดหมายอยู่ในงานเต้นรำ
“ยาเระ ยาเระ?”
(แปล : มีอะไรให้กระผมช่วยไหมขอรับ)
(+ได้ค่ะ🧍♀️)
Comments
“เฮ๊ะ?” กญานิตอบ
“ยาเระ ยาเระ?“
(แปล : จะไปไหนหรือขอรับ เจ้านายของคุณไปไหนกัน?)
/คุณออสตินหรี่ตาสงสัย
หรือว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นข้างนอกงาน ขอตามไปดูหน่อยละกัน
ดูเหมือนว่าพัฟบอลหน้าหล่อจะบินตามมา แต่กญานิไม่ได้สนใจ นำหน้าบินไปเรื่อยๆที่ผ้าม่านรกๆตรงหน้าต่าง
“ยาเร ยาเร๊?”
(แปล : มาตรงนี้ทำไมกันนะขอรับ หรือว่าจะออกไปทางหน้าต่าง?)
“ยาเระ ยาเร่!”
(แปล : ออกไปทางประตูแบบธรรมดาดีกว่านะคุณพัฟบอล!)
หลังจากจัดที่ทางเสร็จแล้ว กญานิเดินหมุนๆก่อนที่จะนอนลง
"เฮ๊ะ---- ฮ้าววว" ว่าแล้วเจ้าเต่าตาปรือเริ่มหลับตาลง
(แปล : ไม่ได้นะ จะมานอนหลับตรงนี้ไม่ได้ เดี๋ยวคนที่ผ่านมาผ่านไปเดินสะดุดเข้าจะทำยังไงขอรับ!)
/คุณออสตินดึงกองผ้าม่านหลบออกมาข้างนอกทางเดินอีกหน่อย
จริงๆก็ควรจะปลุกให้กญานิตื่นไปทำหน้าที่ดูแลเจ้านายของตัวเอง แต่พอนึกอีกที ตัวเราเองก็แอบโดดงานอยู่นี่นา(?)
/มองซ้ายมองขวาก่อนจะหย่อนตัวกลมๆลงบนที่นอนที่ถูกเตรียมไว้ให้
/มองล่าง—
"คะ???"
สิ่งนี้คืออะไร แฟรี่? เอลฟ์? คนแคระ? หรือ...เจ้าชาย!?
(แปล : ขออภัยที่เสียมารยาท)
/คุณออสตินกระพือปีกเล็กๆพร้อมกระโดดถีบตัวส่งขึ้นมาอยู่ในระดับที่ระยะสายตาของเจ้าหญิงจะมองเห็น
“ยาเระ ย๊าเร่~”
(แปล : ดูเหมือนคุณกำลังต้องการความช่วยเหลือ ออสตินผู้นี้ยินดีรับใช้ขอรับ)
"ตายจริงน่ารักจัง♡"
/มองสุภาพบุรุษกลมดิ้กที่พร้อมให้ความช่วยเหลือเธอเป็นอย่างดี
"คุณเป็นเจ้าชายเมืองไหนหรอคะ?"
/ถามไปอย่างหยอกแหย่ แม้จะพอเดาได้ว่าอีกคนคงไม่ใช่เจ้าชาย
"พอดีเหมือนชุดจะไปเกี่ยวเข้ากับต้นไม้น่ะค่ะ"
/มองไม้ประดับในโถง
“ยาเระ ยาเระ~”
(แปล : เรื่องแค่นี้สบายมากขอรับ)
/คุณออสตินออกแรงดึงชายผ้าที่ติดอยู่กับต้นไม้ออกได้อย่างง่ายดาย
ช่างเป็นพัฟบอลที่พึ่งพาได้จริงๆ!
“ยาเระ ย๊าเร๊?!!”
(แปล : โอ ไม่นะ กระผมทำชุดแสนสวยของท่านเป็นรอย!!!)
/หยิบชุดตัดเย็บออกมาจากไหนไม่รู้เย็บซ่อมกระโปรงให้✨
/ฟังไม่ออกก็ได้แต่มองยิ้มไป
สนุกดีแฮะ(?)
/ดูว่าอีกคนจะทำอะไรต่อไป
/คุณออสตินปาดเหงื่อด้วยแขนเล็กๆ
“ยาเร่ะ ยาเร่…”
(แปล : ฟู่~ แค่นี้ก็เรียบร้อย)
“ยาเระ ยาเระ”
(แปล : คราวหลังต้องระวังมากกว่านี้นะ)
/คุณออสตินกล่าวพร้อมบินห่างออกไป หันหลังกลับมาขยิบตาให้คุณ วิ้งค์😉✨
“เอ...?”
ว่าแล้วเด็กสาสก็ลองใช้ปลายนิ้วแตะเบา ๆ ไปที่พัฟบอลประหลาด
สมเป็นโรงเรียนนี้ แม้แต่พัฟบอลบางตนก็ยังน่าทึ่งเสียทีเดียว
“ยา..เร??? เจ้าหนูชื่อยาเรหรือคะ?”
(มาแจมค่าาาา)
ความเย็นจากปลายนิ้วหญิงสาวที่แตะตรงส่วนเนื้อสีชมพูที่ไม่มีขนพอดีทำให้พัฟบอลตกใจ
“ยาเร ยาเระ ยาเร่!”
(แปล : ไม่ได้ชื่อยาเรขอรับ ออสตินต่างหาก)
“ยาเระ ยาเระ?”
(แปล : ท่านหญิงมีอะไรให้กระผมช่วยมั้ยขอรับ)
/คุณออสตินหมุนตัวหนึ่งรอบก่อนจะโค้งให้
(ไม่น่าจะคุยกันรู้เรื่องค่ะ555562525)
“หลงกับเจ้านายอยู่หรือ”
“เขามีจุดเด่นตรงไหนมั้ย เดี๋ยวพาไปด้วยกันได้น้า“
ลูนาราถามและมองไปรอบข้าง เผื่อว่าจะมีใครที่ท่าทางน่าจะเป็นเจ้านายพัฟบอลตนนี้
(คนละเรื่องเดียวกัน!!)
(แปล : ไม่ใช่แบบนั้นขอรับ! ไม่ได้หลงอยู่นะขอรับ!)
จะบอกอีกฝ่ายไปว่าเมลิน่าสะดุดรองเท้าตัวเองล้มหน้าคว่ำจึงยังไม่ได้มางานก็คงจะทำให้นายหญิงดูแย่
ใช่แล้ว! ลองบอกสุ่มๆไปดีกว่า
“ยาเร่ะๆ ยาเระๆ”
/คุณออสตินทำท่าบอกความสูงของเจ้านายปลอมๆของตน
ขอโทษนะท่านหญิง กระผมไม่ได้อยากโกหกคุณเลย~
“อา…..“ ลูนาราเว้นช่วง เธอมองหาคนที่ดูมีส่วนสูงใกล้เคียงกับที่ออสตินบอก แต่น่าเสียดายที่ลองเดินไปถามแล้วกลับยังไม่ได้คำตอบสักที
“ขอโทษทีนะยาเร ฉันคงจะยังรู้จักคน้อยไป เลยหาให้ถูกคนไม่เจอสักที…”
(แปล : ไม่เป็นไรขอรับแค่นี้ก็เป็นบุญคุณกับกระผมมากแล้ว)
/คุณออสตินส่ายหัวแล้วโค้งให้ลูนารา
ฟู่วว เหมือนจะผ่านสถานการณ์ที่ไม่เข้าใจกันไปได้ดีล่ะนะ~