บังเอิญผ่านมาพบ และสะดุดตากับของที่ดูใหญ่จนผิดแปลก แต่อย่างไรอีกฝ่ายก็อัธยาศัยดีทักทายเขา ดังนั้น ควรจะช่วยเป็นมารยาทเสียหน่อย
" อรุณสวัสดิ์ ท่านชายมีอะไรให้ข้า ขออภัย มีอะไรให้ผมช่วยรึปล่าวครับ "
" อรุณสวัสดิ์ ท่านชายมีอะไรให้ข้า ขออภัย มีอะไรให้ผมช่วยรึปล่าวครับ "
Comments
“อ….อา แต่ถ้าเดินไปเป็นเพื่อนผมก็ได้นะครับ พอดีว่าผมก็พึ่งมาเป็นนักเรียนปีแรกเลยยังไม่คุ้นทางเท่าไรนะครับ”
เขาตอบกลับไปทั้งยังถือกระบอกใหญ่นั้นพูดไปด้วยได้ปกติดี
" คุณกำลังจะไปไหนครับ "
อย่างไรก็ตามคงจะเป็นการเสียมารยาทหากปฏิเสธ และเขาก็ไม่มีอะไรที่ต้องไปทำต่อ คงจะมีเวลาสักครู่หนึ่ง
เขายิ้มตอบอีกฝ่าย โค้งขอบคุณให้เล็กๆที่จะนำทางให้เขา
วาเลเรียหยุดฝีเท้าลงพร้อมกับหันมาหาคุณ
" ถึงแล้วครับ โอ๊ะ.... "
สายตาไปหยุดที่พินบนเสื้อของคุณ และก้มหัวให้หนึ่งครั้ง
" ขออภัย กระหม่อมมิเห็นว่าท่านเป็นเจ้าชาย ขออภัยที่หากกระหม่อมทำให้ท่านไม่พอใจ "
" ผม..มาเรียนที่แห่งอยากได้ มิตรไมตรี มากกว่านะครับ อีกฝ่ายคุณก็เป็นรุ่นพี่ผมด้วย"
เขาตอบไปตามตรงพอเห็นอีกฝ่าย ท่าทางเปลี่ยนเพราะเห็นว่าเข้าเป็น ราชวงศ์
" จะเป็นเกียติมากถ้าให้ผมได้รู้ชื่อคุณ ขออภัยที่เสียมารบผมควรจะต้องแนะนำตัวเองก่อน "
" วาเลเรียน เรเวนฮาร์ต คงจะเป็นเกียรติมากหากได้รู้ชื่อของท่าน "