Mahir Polat’ın göğsünde atan kalp, sadece bir organ değil, bir varoluşun, bir hikayenin, bir emanetin simgesi. O kalp susarsa, yalnızca bir beden değil, bir insanlık meselesi toprağa gömülür.
Ve vicdanlarımızda açılacak o yara, kapanmaz bir uçurum olur.