ค่อยยังชั่วที่ใบหน้าเรียบนิ่งไม่แสดงอารมณ์ของริรินะไม่ได้ทำให้เด็กสาวตรงหน้าไม่สบายใจ มิหนำซ้ำยังชวนคุยเพิ่มอีก

“ จริงเหรอ งั้นรบกวนด้วย... ” ได้ยินที่อีกฝ่ายเสนอตัวช่วยก็รู้สึกดีใจขึ้นมา ถึงจะยังหน้านิ่งอยู่แต่ตาเป็นประกายขึ้นมาทันทร จึงเผลอตอบกลับไปอย่างไม่ทันคิด

“ ...นะคะ ”
ด้วยความเคยชินที่ไม่ค่อยคุยกับคนแปลกหน้าก็เลยเผลอพูดแบบปกติไปซะได้

“ อยากได้อันที่เป็นนางฟ้า ”
“ - ค่ะ ”