adeta twitter'ın öbür dünyasında gibiyiz. twitter'da ölünce bu cennet ırmaklarına sahip, sakin, sessiz yerde takılıyoruz sonsuza kadar. arada twitter'a dönüp bakıyoruz "acaba benimkiler napıyor" diye, sonra buraya geri dönüyoruz. dertlerimizden arınmış, kaos yok, kriz yok, linç yok. bi rehavet.