#ชเวเปโตร #ออลเปโตร
"เปโตร"
"ครับ" ชายเจ้าของชื่อตอบรับคำด้วยความสุภาพพลางหันไปหาคุณพ่อกาเบรียลซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก
"วันนี้ดูเหมือนว่าคนข้างบ้านจะกลับดึก ลูกช่วยไปดูน้องหน่อยได้ไหม ?"
"ครับ" เปโตรพยักหน้ารับคำอย่างง่ายดายตามประสาเด็กดีที่ทำตามคำสั่งทุกอย่าง เขาเหลือบสายตามองเวลาบ่งบอกเกือบห้าทุ่มพลางนึกสงสัยว่ากล้าทิ้งเด็กวัยประถมให้อยู่บ้านคนเดียวได้ยังไง
"เปโตร"
"ครับ" ชายเจ้าของชื่อตอบรับคำด้วยความสุภาพพลางหันไปหาคุณพ่อกาเบรียลซึ่งอยู่ไม่ไกลนัก
"วันนี้ดูเหมือนว่าคนข้างบ้านจะกลับดึก ลูกช่วยไปดูน้องหน่อยได้ไหม ?"
"ครับ" เปโตรพยักหน้ารับคำอย่างง่ายดายตามประสาเด็กดีที่ทำตามคำสั่งทุกอย่าง เขาเหลือบสายตามองเวลาบ่งบอกเกือบห้าทุ่มพลางนึกสงสัยว่ากล้าทิ้งเด็กวัยประถมให้อยู่บ้านคนเดียวได้ยังไง
Reposted from
อ่านหนังสือเพื่อชีวิต
ชเวอึนชังกับปู่ได้มั้ยคะ✨🫠 ฟีลแบบพี่ชายข้างบ้านมาดูแลคุณอึนชังที่นอนไม่หลับค่ะ🥺✨💗
Comments
"ใครน่ะ !" ทันทีที่ก้าวขาเข้าไปในตัวบ้านก็ได้ยินเสียงคุ้นเคยดังขึ้นท่ามกลางความมืดมิดยามดึก เปโตรคลำผนังเพื่อกดเปิดสวิตช์ไฟก่อนที่ทั้งบ้านจะสว่างวาบและมองเห็นเด็กหนุ่มในความมืดมิด
"ผมนึกว่าจะเป็นโจรที่ไหนซะอีก"
"ถ้าเป็นโจรจริงนายตายไปแล้วรู้ไหม ?" เด็กน้อยหน้าเสียทันทีเมื่อคิดได้ว่าการส่งเสียงทักของเขามันอาจทำให้คนร้ายพุ่งเข้ามาฆ่าแทนที่จะหนีไป
เปโตรเดินเข้าไปใกล้เด็กน้อยซึ่งอยู่ในชุดนอนและคว้ามือไว้ทันที
"นอนไม่หลับเหรอ ?" ใบหน้าสะสวยของเปโตรยื่นเข้ามาใกล้ขณะพาขึ้นเตียงนอนพร้อมห่มผ้า จากนั้นเขาจึงนั่งลงข้างเตียงมองดูเด็กตาใสที่จ้องกลับมาเช่นเดียวกัน
"ครับ"
"เดี๋ยวพ่อของเธอก็กลับมา ตอนนี้นอนก่อนเถอะ"
สัมผัสอันอบอุ่นผนวกเข้ากับน้ำเสียงอ่อนโยนช่วยปลอบประโลมหัวใจของเด็กน้อยได้เป็นอย่างดี ชเวอึนชังใจเต้นเร็วไม่อาจละสายตาจากคนอายุมากกว่าได้
"แล้วพี่จะอยู่ด้วยกันกับผมหรือเปล่า ?" สิ้นคำถามเปโตรนิ่งเงียบไปพักหนึ่งก่อนที่จะคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย เขาเลื่อนมือลงต่ำไปกอบกุมมือของเด็กน้อยจากนั้นจึงกล่างเสริมสร้างความมั่นใจ
"ฉันจะอยู่ที่นี่จนกว่าเธอจะหลับ ดีไหม ?"
"จริงสิ"
คำสัญญาสั้น ๆ ทำให้ชเวอึนชังรู้สึกง่วงงุนขึ้นทันตาเห็น ดวงตากลมเริ่มหรี่ลงคล้ายจะคล้อยหลับเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าร่างกายของเจ้าตัวเล็กนั้นเกินลิมิตแล้ว