#เร็วไร้กังขา #คุกฟ้ายูเมะ
|
ก็แปลกใจดีนะ
จากคนที่ไม่คิดว่าจะสนิทกันได้
ตอนนี้ได้ออกมาแข่งไอซ์สเก็ตกันสองคนในวันคริสต์มาสซะงั้น
+
|
ก็แปลกใจดีนะ
จากคนที่ไม่คิดว่าจะสนิทกันได้
ตอนนี้ได้ออกมาแข่งไอซ์สเก็ตกันสองคนในวันคริสต์มาสซะงั้น
+
Comments
“โดนว่าที่นักกีฬาโอลิมปิกชมแบบนี้ก็เขินแย่เลยนะครับ”
มือเล็กๆข้างนั้นจับมือของผม
พาผมเคลื่อนไปข้างหน้าช้าๆ
เหมือนความสัมพันธ์ของพวกเราทั้งคู่
ลิเดีย วองโร
เป็นทั้งลูกสาวโค้ชฟุตบอลทีมฝรั่งเศส กับนักกีฬาสเก็ตลีลาระดับนานาชาติ
ผมกับเธอเจอกันครั้งแรกตอนเธอแวะมาหาโค้ชเพื่อมอบของขวัญวันเกิดให้
+
“ลองใส่แรงดูมั้ยคะ?” เสียงเล็กๆเอ่ยถาม “มันจะทำให้ไปได้ไกลขึ้นนะ”
“งั้นผมขอลองดูนะครับ”
เราปล่อยมือ
เท้าของผมส่งแรง
แต่ดูท่าจะแรงไปหน่อย
ผมล้มหน้าคะมำ
“จูเลี่ยน! เจ็บมั้ยคะ”
“ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไร”
“ผมลืมเบรคด้วยแหละ”
“ใส่แรงเบาๆก่อนก็ได้นี่คะ ไม่เห็นต้องแรงมันตอนเล่นบอลเลย”
เธอหัวเราะ
อ่า
น่ารักเป็นบ้าเลย
+
และเพราะทั้งผมและเธอต่างเป็นนักกีฬา
ผมท้าแข่งกับเธอทันทีที่ผมจับพื้นฐานได้แล้ว
“งั้นใครถึงตรงนั้นก่อนชนะนะคะ”
เธอชี้ไปอีกฟากของลาน
“ถ้าเธอชนะ ผมยอมให้เธอตามใจ 1 วันเลยครับ”
“ไม่ใช่ว่าปกติก็ตามใจอยู่แล้วเหรอคะ?” เธอมองมาทางผม “งั้น…”
“ถ้าจูเลี่ยนชนะ ให้รีเคสสให้ฉันทำอะไรก็ได้หนึ่งอย่างแล้วกันค่ะ”
“ได้สิครับ”
+
เท้าของพวกเราโลดแล่นบนลานน้ำแข็ง
ผมมีจุดเด่นเรื่องความเร็วบนสนามหญ้าก็จริง แต่ในสนามน้ำแข็งแบบนี้ ก็ไม่แปลกใจเลยที่ลิเดียจะได้เปรียบ
เธอหลบหลีกผู้คนอย่างง่ายดาย ผิดกับผมที่ต้องคอยเบรกและส่งแรงต่อ
สุดท้ายลิเดียก็ได้เป็นคนที่ถึงจุดหมายก่อน
“คราวนี้ฉันชนะแล้วนะคะ!”
เธอยิ้มออกมา
+
การที่เธอบอกว่าคราวนี้ ทำให้ผมนึกถึงที่ผ่านมา ที่ผมมักจะรุกจีบเธอจนเธอหน้าแดง และยกธงขาวยอมแพ้อย่างน่าเอ็นดู
เธอคงรู้สึกดีไม่น้อยที่ได้ชนะผม
แต่เธอคงไม่รู้…
“ครับ”
“ลิเดียชนะขาดเลยครับ”
ว่าเธอก็ชนะผมไปตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแล้ว
จบ.
สารภาพว่าตอนแรกตันไอเดียมากว่าจะให้สองคนนี้สนิทกันยังไง และแน่นอนว่า ต้องขอบคุณบอทค่ะ ที่สนับสนุนให้พี่โลกิเป็นคนขี้แกล้งน้อง วันนี้เลยขอโอกาสให้น้องแกล้ง(?)กลับบ้าง นี่แน่ะ !
— Joyeux Noël 🎄 ย้อนหลังนะคะทุกคน !