โมรินมองคาร์โลที่ยืนทำหน้าจ๋อย กังวลไปหมดจนเหมือนกับเขาหดตัวลงในสายตาของเธอ
"มันก็ปกติที่ต้องกังวลอยู่แล้ว นี่มันงานใหญ่" เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ขณะมองไปรอบ ๆ ที่เต็มไปด้วยขุนนาง เจ้าชาย เจ้าหญิงจากหลายประเทศ
"ถ้างั้นก็ยืนตรงนี้สักพักให้หายกังวลก่อนดีไหม?" เธอเสนอต่อด้วยน้ำเสียงที่ไม่ได้กดดัน พลางจิบไวน์อย่างช้า ๆ แล้วมองเขาด้วยแววตาที่นิ่งสงบ
"มันก็ปกติที่ต้องกังวลอยู่แล้ว นี่มันงานใหญ่" เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ขณะมองไปรอบ ๆ ที่เต็มไปด้วยขุนนาง เจ้าชาย เจ้าหญิงจากหลายประเทศ
"ถ้างั้นก็ยืนตรงนี้สักพักให้หายกังวลก่อนดีไหม?" เธอเสนอต่อด้วยน้ำเสียงที่ไม่ได้กดดัน พลางจิบไวน์อย่างช้า ๆ แล้วมองเขาด้วยแววตาที่นิ่งสงบ
Comments
"ครับ....คุณไป ไปสนุกต่อเถอะครับ ผมจะไปยืนตรงจุดที่ไม่มีคนเพื่อไม่ให้ขวางทางนะครับ"
เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูตื่นกลัว และเต็มไปด้วยความเกรงใจแบบสุดขีด เขามันเป็นคนยอมคนและกลัวคนอื่นรำคาญเขาเสียด้วย ทำให้การอยู่ตรงหน้าอีกคนอาจไม่ใช่ทางที่ดีสำหรับเขา
"ก็อยู่ตรงนี้แหละ ไม่เห็นเป็นไร"
เธอเหลือบมองพื้นที่ว่างข้างตัว ก่อนจะยกไวน์ขึ้นจิบ สายตากวาดไปมองบรรยากาศรอบงาน เหล่าขุนนาง เจ้าชาย และเจ้าหญิงกำลังสนุกกับการเต้นรำ เสียงหัวเราะและเสียงดนตรีคลอไปทั่ว
"งานเลี้ยงแบบนี้ ก็ดูเพลินดีนะ" เธอพูดลอย ๆ ปล่อยให้เขาตัดสินใจเองว่าจะอยู่ต่อหรือไม่
คาร์โลตอบกลับแบบกระอักกระอ่วน ก็เพราะเขาไม่ชินกับการมางานสังสรรค์ซะที จะให้สนุกก็คงต้องใช้เวลาจริง ๆ
"ละ แล้วคุณชอบงานแบบนี้หรือไม่ครับ"
เด็กหนุ่มเมื่อรู้ว่าพูดไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดีนัก เขาจึงพยายามรีบเปลี่ยนบทสนทนาและหันไปถามอีกฝ่ายแทนเพื่อไม่ให้เสียบรรยากาศไปมากกว่านี้
"ก็ไม่ได้เกลียดหรอก" เธอเอ่ยพลางไล่สายตามองบรรยากาศรอบตัว ผู้คนแต่งกายหรูหรา เสียงหัวเราะคละเคล้ากับเสียงดนตรี
"แต่จะให้มาทุกวันก็คงเหนื่อย" เธอเอ่ยติดตลกเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับมามองคาร์โล "แล้วนายล่ะ?"
"ผมก็....ไม่ใช่ไม่ชอบหรอกครับ แต่แค่รู้สึกว่าผมดูไม่ค่อยเหมาะกับงานสังสรรค์มากเท่าไหร่ ถะ แถมมาทุกวันก็เหนื่อยเหมือนกัน แหะๆ "
คาร์โลพูดประโยคท้ายตามอีกฝ่ายพลันหัวเราะออกมาเบา ๆ
"ก็นะ... บางทีออกมาเปิดหูเปิดตาบ้างก็คงไม่เลว" เธอพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ก็ไม่ได้เย็นชา
เธอหันกลับไปมองเขาอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยต่ออย่างเป็นธรรมชาติ "ว่าแต่นายล่ะ? ฉันยังไม่รู้ชื่อเลย"
/+/