#ESRA_Starlit #ESRA_Roleplay
[03 Feb | หอเต้นรำ]
ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีเพลิง อยู่ที่หอเต้นรำ วันนี้เขามาในลุคที่ดูแปลกว่าปกติเล็กน้อย เพราะชายหนุ่มเลือกที่จะใส่ผ้าปิดตาแทนแว่นที่เอาไว้ปิดบังแผลเป็น กับชุดสีดำแดงดูสะดุดตา
ชายหนุ่มดูท่าจะชอบงานพบปะเช่นนี้เป็นอย่างดี เมื่อจิวซินเห็น [คุณ] จึงเดินไปทักทาย
(ประเทศคู่ค้าหรือคนที่โคไว้ +ได้นะคะ ตอบช้าหน่อยนะคะ ✨️)
[03 Feb | หอเต้นรำ]
ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีเพลิง อยู่ที่หอเต้นรำ วันนี้เขามาในลุคที่ดูแปลกว่าปกติเล็กน้อย เพราะชายหนุ่มเลือกที่จะใส่ผ้าปิดตาแทนแว่นที่เอาไว้ปิดบังแผลเป็น กับชุดสีดำแดงดูสะดุดตา
ชายหนุ่มดูท่าจะชอบงานพบปะเช่นนี้เป็นอย่างดี เมื่อจิวซินเห็น [คุณ] จึงเดินไปทักทาย
(ประเทศคู่ค้าหรือคนที่โคไว้ +ได้นะคะ ตอบช้าหน่อยนะคะ ✨️)
Comments
อาร์จุนมองเห็นองค์ชายเดินเข้ามาหา จึงโค้งคำนับเป็นการทักทาย
“สวัสดีขอรับ” อาร์จุนยิ้ม
“วันนี้ฉลองพระองค์ดูงดงามเป็นพิเศษเลยนะขอรับ ช่างดูสุขุมแปลกตา“
เขาผสานมือก้มเคารพแบบอาณาจักรจิน ก่อนจะส่งยิ้มให้
"วันนี้ท่านก็สง่ามมากเลยนะครับ "
เขามองอีกฝ่ายหัวจรดเท้า ก่อนจะหันไปมองผู้คน เส้นผมสีเพลิงสะยัดตามเบาๆราวกับขนของนกเพลิง
"วันนี้คนมากมายน่าดู เราอยากจะรู้จริงๆพอจะกอบโกยกำไรได้มากเท่าไหร่กันนะ"
อาร์จุนยิ้มและส่ายหน้าอย่างหน่ายใจ
ดูท่าเจ้าชายที่เต็มไปด้วยกิเลสมากที่สุดจะไม่สำนึกด้วยซ้ำ ก่อนจะไปหยิบแก้วมาสองใบจากเด็กเสริฟ
"งั้นมาดื่มน้ำอร่อยๆแทนยาพิษกันดีกว่าใช่ไหมครับ?"
ก่อนจะชนแก้วกับอีกฝ่าย
“เป็นเกียรติขอรับ” อาร์จุนรับแก้วและยกขึ้นมาชน
“ขอพระแม่อวยพรให้แก่คุณ”
ชายหนุ่มยิ้มออกมาก่อนจะได้ยินเสียงเพลงเริ่มบรรเลง
"ท่านอาร์จุนมีคู่เต้นรำด้วยรึยังครับ?"
แม้ควีนจะเป็นคนชื่อเสียงฉาวโฉ่ว่านิสัยไม่ค่อยดีนักแต่ใช่ว่าเธอจะไร้มารยาท หญิงสาวโค้งทักทายกลับ
“ วันนี้ท่านดูดีนะคะ ”
“ ทว่าค่อนข้างแปลกตาไปหน่อยที่ท่านไม่สวมแว่นนั่น ? ”
เธอเอียงหัวทักด้วยความสงสัย
“ ว่าแต่ค่ำคืนนี้องค์ชายมิมีคู่ควงมาด้วยเหรอคะ “
"แหม เจ้าหญิงคนโปรดของเรานี่เอง สวัสดียามค่ำครับ เอสเมอรัลด้า ควินเซล มากาเร็ต"
ก่อนจะผสานมือทพความเคารพ แล้วจับที่มืออีกฝ่ายมาจุมพิศที่แผ่นหลังมือ เป็นการจับคู่ที่ลงตัวจริงๆที่สองหนุ่มสาวที่ฉาวโฉ่มาอยู่ด้วยกัน
"เราคงไม่อาจจะดูดีเทียบกับดาราจรัดแสงเช่นท่านได้หรอกครับ วันนี้ที่ไม่ใส่แว่นตาจะได้มองเลดี้ชัดๆไงครับ"
ก่อนจะขยิบตาให้
"เรากำลังรอสาวงามเช่นท่านอยู่ไง"
เขาขยับหันไปหาเสียงทักทายที่คุ้นเคย
"องค์ชายจิวซิน เจอกันอีกแล้วนะครับ"
เขาเอ่ยพร้อมขยับโค้งทำความเคารพเบาๆพอเป็นพิธี
"วันนี้ทรงดูดีเป็นพิเศษเลยนะครับ" เขาเอ่ยชมจากใจจริง แม้สีหน้าจะยังนิ่งสนิทเหมือนปกติ
"ผ้าปิดตาทำให้ท่านดูน่าค้นหาขึ้นนะครับเข้ากับชุดในวันนี้มากเลย"
เขาขาลชื่อด้วยรอยยิ้มก่อนจะทำความเคารพตอบกลับไป
"ท่านเองก็ดูดีไม่หยอกนะครับ ถึงวันนี้เราจะไม่ค่อยชินเท่าไหร่ก็เถอะ"
ก่อนจะยกมือขึ้นจับผ้าปิดตาพลางหยิบแก้วเครื่องดื่มมาสองแก้ว
"ไหนๆท่านก็มาแล้ว ขอดื่มให้กับลูกค้าที่ดีที่สุดของเรา"
ก่อนจะชวนชนแก้ว
"ขอบคุณครับ ผมเองก็ไม่ชินเท่าไรผมชอบชุดแบบตอนไปคาสิโนมากกว่า"
เขาหมายถึงชุดที่สบายกว่านี้ เพราะคาสิโนใช่ว่าอยู่แค่แปบเดียว บางวันเขาก็แถบจะอยู่ตั้งแต่เช้าจรดเย็น
"ดื่มให้กับท่าน องค์ชายผู้มากด้วยเสน่ห์และโชคลาภ"
เอ่ยจบก็ค่อยๆ จิบเบาๆ แม้จะรู้ว่าไม่มีของมึนเมาในโรงเรียน แต่เขาก็ติดนิสัยค่อยๆ ดื่มเพราะคออ่อน ไม่สันทัดเรื่องของมึนเมาเท่าไร
ไม่นานดนตรีก็เริ่มบรรเลงขึ้นมา ชุดของจิวซินช่างเหมาะกับจะไปเต้นรำยิ่งนัก คงน่าเสียดายแย่ถ้าไม่ได้ใช้ชุดให้ดี เหมยลี่พัฟบอลของเขานั่งเลืแกตั้งใจตั้งนาน
"ถ้าไม่ถือสา ท่านอาเจ็ก เต้นกับเราซักหนึ่งบทเพลงได้ไหมครับ"
ก่อนจะยื่นมือให้อีกฝ่าย
"เราเต้นได้ทั้งสองตำแหน่ง"
"ถือว่าเป็นเกียรติของผมเลยครับที่ได้เต้นรำกับท่าน"
เขาเอ่ยพร้อมขยับตอบรับมือของอีกฝ่าย ด้วยความที่เขาเองก็เคยเรียนเต้นรำมาทั้งสองตำแหน่งทำให้เต้นได้ทั้งคู่และไม่ถนัดทั้งคู่....
"ท่านเป็นผู้นำแล้วกันครับ ผมไม่ค่อยได้ออกงาน"
"ขอฝากความหวังไว้ที่ท่านดีกว่า" หรือก็คือสู้ๆนะครับผมจะเป็นผู้ตามที่ดีเอง
เขาพูดออกมาไม่ทุกข์ร้อน เหมือนจะถ่อมตน แต่จริงๆแล้วเหมือนหยอกเล่นเสียมากกว่า
ไม่มีทางที่จิวซินจะเต้นรำไม่เก่ง
ก่อนที่เขาจะพาอีกฝ่ายไปกลางฟลอเต้นรำ มีสายตาจับจ้องมาบ้าง แต่ไม่ใช่ทางที่ดีเท่ไหร่ อย่างที่รู้
ชื่อเสียงเขาค่อนข้างที่จะแย่...
ก่อนที่จะหันมาโพกัสคู่เต้นตรงหน้าก่อนจะเอามือวางไว้ที่เอว
"หวังว่าท่านจะไม่ถือสา ที่จะมีเสียงติฉินประกอบบทเพลง"
"องค์ชายจิวซิน?"
ถึงในหัวเขาจะเคยจิตนาการว่าคนตรงหน้าต้องเข้ากับสีแดงมากแน่ แต่พอมาเห็นด้วยตาก็กลับรู้สึกว่าเข้าเสียยิ่งกว่าเข้าอีก
"ท่านดูสง่างามจนเราจำแทบไม่ได้เลย"
รอยยิ้มน้อยปรากฏขึ้นบนใบหน้า ก่อนอิราเดลจะโน้มกายลงแทนการกล่าวทักทายอย่างมีมารยาท
"ขออภัยด้วยที่กล่าวทักทายช้าเกินไป ขอกล่าวสายัณห์สวัสดิ์องค์ชายจิวซินอีกครั้งด้วย"
เขาก้มผสานมือทักทายตามแบยฉบับอาณาจักรตน ผมสีเพลิงปล่อยยาวไหลไปตามทุกท่วงท่าการขยับสมกับบุตรแห่งนกไฟ ก่อนจะส่งยิ้มให้
"คงจะไม่บ่อยนักที่จะมีคนสำคัญของประเทศมากมากขนาดนี้มารวมตัวกัน ท่านล่ะ สนุกกับมันรึเปล่า?"
ก่อนจะชูไวน์ไปที่ผูกชนเจื้อยแจ้วกัน
เขากล่าวเสียงอ่อน สีหน้าดูจะเหนื่อยล้ากับงานสังคมขนาดใหญ่มิใช่น้อยเลย
"เด็กปีหนึ่งปีนี้มีแววหลายคนเลย เราคิดว่าพอพวกเขาโตขึ้นคงเป็นพัธมิตรที่ดีสำหรับนานาประเทศแน่"
สายตากวาดมองเหล่าชายและหญิงในชุดสีขาวสะอาดตาก่อนละกลับมามองคนตรงหน้า
"แล้วนี่ไม่ทราบว่าองค์ชายมาคนเดียวเหรอ? หรือกำลังรอใครอยู่"
หมายถึงสนุกที่ได้ไปแอบพนัน กอบโกยได้หลายตังค์เลยล่ะ
"ก็นะ เราไม่ใช่คนที่จะมีคนคบหาเสียด้วย"พูดออกมาสบายใจ จริงๆก็มากับสหายอยู่คนนึง แต่หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้สิ
"ท่านล่ะ อยากจะเต้นรำกับใครรึเปล่า?"
หมายถึงในมุมมอฃเขาน่ะนะ-
อิราเดลชะงักกับคำถามต่อมาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยตอบกลับไป
"ไม่มีเป็นพิเศษหรอก เพื่อนของเราหลายคนก็ถูกชวนกันไปเสียหมดแล้ว สงสัยงานรอบนี้คงได้ยืนดูเหงาๆ"
เขาตอบกลับไปอย่างขบขันพรางใช้มือป่องปากไว้เล็กน้อย
ก่อนจะยื่นมือหนาให้อีกฝ่าย ส่วนแขนอีกข้างพาดไว้ข้างหลัง
"เต้นกับเราซักหนึ่งบทเพลงสิ แบบนี้น่าสนุกดีใช่ไหมครับ"
"สวัสดียามค่ำคืนท่านชายจิน"
อแบร็กซาเดินปรี่เข้าไปด้วยความดีใจเมื่อเห็นสหายที่คุ้นหน้าคุ้นตาท่ามกลางงานที่คนขวักไขว่
"ไม่เสียแรงที่เราไปเลือกชุดกันวันนั้นเลย จะหล่อไปไหนเนี่ยวัวตายควายล้มหมดแล้วววว"
เมื่อเข้ามาใกล้ถึงระยะที่ไม่มีคนจะได้ยินเสียง เขาก็อดหลุดมาดมาแซวเพื่อนสนิทของตนไม่ได้
จิวซินอดจะแซวไม่ได้กับสหายสนิทเพียงหนึ่งเดียวที่ตนมี พลางเหลียวมองเพื่อนข้างตัวที่สูงกว่าหัวจรดเท้า
"งานหรูหราอลังอย่างเคย แอบเสียดายใช่ย่อยที่มันจะเป็นครั้งสุดท้ายของเรา"
จิวซินว่าไปแบบนั้น แต่เขาก็ไม่ค่อยต่างจากปีก่อนๆเท่าไหร่
"แต่มันก็จริงล่ะนะ เฮ้อ ไม่อยากเรียนจบเลยแฮะ"
เขาถอนหายใจออกมาอย่างอดไม่ได้
"นี่ เรามาลองซ้ำชั้นกันม้ะ เผื่อจะได้เรียนชิวๆ อีกปี"
ว่าไปนั่นถ้าทำจริงคงเป็นข่าวลั่นทั่วทั้งสารทิศแน่นอน
เขากรอกตากับไอเดียอีกฝ่าย ถึงจะรู้ว่าล้อเล่นก็เถอะ จะว่าฉาวโฉ่ยังน้อยไป อาจจะโดนไปนอนในตารางเลยมั้งสำหรับองค์ชายที่สวมมงกุฎไม่ได้
"นี่พึ่งเริ่มเปิดเรียนเอง โอ๊ะ"
ไม่นานเสียงเพลงโปรดก็ดังขึ้น
"เต้นรำกันหน่อยไหมครับ องค์รัชทายาท?"
ก่อนจะแบมือให้ พลางยิ้มสนุก
ทำท่าเขินที่ตอแหลที่สุดเท่าที่ใครคนนึงจะเคยเห็นมา
"ยินดีอย่างยิ่งเลย องค์ชาย"
ก่อนที่จะรับมืออีกฝ่ายดีๆ แล้วฉีกยิ้มให้
"นำไปเลยจิวซิน"
เขาอดหัวเราะกับไอท่าทางสุกตลกนี่ไม่ได้ก่อนที่จะจูงอีกฝ่ายพาออกไปที่ฟลอ
"ท่านอยากเต้นตำแหน่งไหนล่ะ พอดีเราเก่งหมดเลย"
พูดออกมาไม่ถ่อมตนเลย ก็เก่งจริงๆ