เธอรับฟังเด็กหญิงอธิบายนั้นก็ได้แต่อึ้งภายในใจ..
เรื่องแบบนี้ แต่ทว่าแววตานั้นกลับดูเป็นปกติ การตัดสินใจจะทำยังไงดี...เอ่ยไถ่ถามถึงความรู้สึก หรือกล่าวพูดไปตามนั้นว่าใม่ใช่เรื่องที่คิดมากอะไร ทุกอย่างล้วนมีผลลัพท์
"เพราะอย่างนั้นแล้ว คิโนะชิตะซังถึงต้องทำงานพิเศษไปด้วยสินะคะ"
คางเกยมือตัวเองประสานกัน มองดูแล้วเด็กคนนี้เก่งมากๆเลย..
เรื่องแบบนี้ แต่ทว่าแววตานั้นกลับดูเป็นปกติ การตัดสินใจจะทำยังไงดี...เอ่ยไถ่ถามถึงความรู้สึก หรือกล่าวพูดไปตามนั้นว่าใม่ใช่เรื่องที่คิดมากอะไร ทุกอย่างล้วนมีผลลัพท์
"เพราะอย่างนั้นแล้ว คิโนะชิตะซังถึงต้องทำงานพิเศษไปด้วยสินะคะ"
คางเกยมือตัวเองประสานกัน มองดูแล้วเด็กคนนี้เก่งมากๆเลย..
Comments
อาหารที่อาจารย์สั่งตามมาทีละอย่างสองอย่าง วางบนโต๊ะเล็กๆ จนแทบล้น ไรระเหลือบมองโต๊ะสลับกับคนตรงหน้า
ตอนนี้กินได้แล้วหรือยังนะ…
หนนี้เธอไม่เก็บสิ่งที่คิดไว้ในใจแล้ว แต่ทว่าเธอพูดออกมาตรงๆเลย เพราะคิดว่าการที่เด็กน้อยคนนึงที่ต้องเรียนหนังสือไปด้วย ทำงานพิเศษไปด้วยถึงเจ็ดที่ นี่เรียกว่าโหดมากๆเลยทีเดียว..
+
"อืมม เรื่องแบบนี้ เซนเซย์ก็..."
"แต่ว่า ค่อยๆคิดกันเถอะค่ะ ก่อนอื่น..."
"เอาล่ะ! เริ่มอาหารกันดีกว่านะคะ"
เจ็ดที่นี่เยอะไปหรือ ไรระคิดในใจ แต่เธอไม่ได้พูดอะไร เชื่อว่าอาจารย์คงจะพูดถูกต้องแล้ว
เด็กสาวพยักหน้าตอบรับก่อนจะพูด ”ทานแล้วนะคะ“ เสียงเบา คลับแซนด์วิชถูกหยิบมากัดตามขอบมุม เธอเป็นเด็กดีที่กินผักโดยไม่เขี่ยทิ้งสักชิ้น
+
“อาจารย์ชอบเครื่องดื่มรสซากุระเหรอคะ?
ถึงจะเสียมารยาทไปหน่อยที่สังเกตเด็กน้อยทานอาหาร แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็สังเกตว่ามารยาทเด็กน้อยนั้นดีที่เดียว
"อืมม นี่เหรอคะ เซนเซย์อยากสั่งมาลองเฉยๆน่ะค่ะ ฮะๆ แต่พอคิดว่ารสซากุระ กลิ่นซากุระคงทำให้รู้สึกสดชื่นได้บ้าง"
+