จนกระทั่งอาหารเข้ามาเสิร์ฟทีละอย่างๆจนแทบล้น สายตาสังเกตแม้อยากจะพูดต่อ แต่อย่างนั้น ทานอาหารให้อิ่มอาจจะช่วยคิดหาทางอะไรได้ดีขึ้น
"อืมม เรื่องแบบนี้ เซนเซย์ก็..."
"แต่ว่า ค่อยๆคิดกันเถอะค่ะ ก่อนอื่น..."
"เอาล่ะ! เริ่มอาหารกันดีกว่านะคะ"
"อืมม เรื่องแบบนี้ เซนเซย์ก็..."
"แต่ว่า ค่อยๆคิดกันเถอะค่ะ ก่อนอื่น..."
"เอาล่ะ! เริ่มอาหารกันดีกว่านะคะ"
Comments
เจ็ดที่นี่เยอะไปหรือ ไรระคิดในใจ แต่เธอไม่ได้พูดอะไร เชื่อว่าอาจารย์คงจะพูดถูกต้องแล้ว
เด็กสาวพยักหน้าตอบรับก่อนจะพูด ”ทานแล้วนะคะ“ เสียงเบา คลับแซนด์วิชถูกหยิบมากัดตามขอบมุม เธอเป็นเด็กดีที่กินผักโดยไม่เขี่ยทิ้งสักชิ้น
+
“อาจารย์ชอบเครื่องดื่มรสซากุระเหรอคะ?
ถึงจะเสียมารยาทไปหน่อยที่สังเกตเด็กน้อยทานอาหาร แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็สังเกตว่ามารยาทเด็กน้อยนั้นดีที่เดียว
"อืมม นี่เหรอคะ เซนเซย์อยากสั่งมาลองเฉยๆน่ะค่ะ ฮะๆ แต่พอคิดว่ารสซากุระ กลิ่นซากุระคงทำให้รู้สึกสดชื่นได้บ้าง"
+
"แต่พอดีว่า...เเหะๆ เซนเซย์สั่งเยอะไปหน่อย คิโนะชิตะซังจะลองดื่มดูเลยก็ได้นะคะ"
“อร่อยดีค่ะ” และ “หนูนึกว่าจะเหมือนสตรอว์เบอร์รีเสียอีก“
เธอกินแซนด์วิชจนหมดแล้ว กำลังจะเอื้อมมือไปทางโรลเค้กเมล่อนแต่ก็หดมือกลับมา
“เอ่อ เดี๋ยวหนูรออาจารย์กินก่อนแล้วกันค่ะ”
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อยากทานอะไรก็ทานได้เลยนะ ถือว่าวันนี้เป็นวันหยุด ไม่ต้องห่วงว่าจะเสียมารยาทหรอกค่ะ"
"อาาแต่ว่า รสชาติดีเลยใช่มั้ยคะ คราวหน้าเซนเซย์จะสั่งมากินบ้าง"
ยิ้มให้พลางลองตักสปาเก็ตตี้นโปลิตันมาทานบ้าง
"อื้มม นี่ก็อร่อยล่ะค่ะ คิโนะชิตะซัง จะลองชิมนี่ดูบ้างก็ได้นะคะ"
+