ช่างน่าแปลก....ถ้าเป็นเซนเซย์ปกติก็คงจะทักไปแล้วน่ะสิ แต่ทำไมกันนะ?....
"......."
เธอไร้เสียงพูด แต่เอียงคอหันมองคุณครูสาวด้วยรอยยิ้มที่กว้างนิ่ง สายตาจับจ้องจนดูน่ากลัวพิลึก
"นาเอะ...ซัง"
"ระ...วัง..นะคะ"
ระวังเรื่องอะไรกัน...
"......."
เธอไร้เสียงพูด แต่เอียงคอหันมองคุณครูสาวด้วยรอยยิ้มที่กว้างนิ่ง สายตาจับจ้องจนดูน่ากลัวพิลึก
"นาเอะ...ซัง"
"ระ...วัง..นะคะ"
ระวังเรื่องอะไรกัน...
Comments
เธองุนงงไปชั่วขณะสายจับจ้องไปที่เซนเซย์ตรงหน้าเหงื่อออกเล็กน้อยด้วยความระแวง
"ระวัง...อะไรคะ...??"
"เรย์โกะซัง...??"
สายตาจับจ้องเซนเซย์ที่ถ้าเป็นตัวจริง เธอก็คุ้นเคยดี แต่ว่านี่....
"หาใครสักคน...เดินขึ้นลงบันได...ไปด้วยกัน..."
"ไม่เช่นนั้น..."
แววตาเบิกกว้าง รอยยิ้มกว้างน่าขนลุกจนกระทั่ง....คอหักเอียงผิดองศสคนดังกร๊อบ!!
"จะตกลงมาคอหักอย่างฉันนี่ค่ะ"
"อะ...อ่า...เข้าใจแล้วค่ะ..จะพยายามหาคนเดินเป็นเพื่อนนะ..คะ..??"
ระหว่างพูดก็ก้าวถอยหลังไปอีกสร้างระยะห่างจากอีกคนเอาไว้
เรย์โกะตัวจริงอยู่หนาย!! อยู่ไม่ได้แล้ว!!
ส่วนเรย์โกะตัวปลอมนั้น ยิ้มเหอๆๆไปพลาง จ้องหน้าด้วยแววตาแสงสีเหลือง นั่น...เรียกว่าแววตาเหรอ แววตาอะไรเรืองแสง!!
เรย์โกะตัวจริง: นะ นะ นะ นาเอะซังๆๆๆ นั่นๆๆมันๆๆๆอะไรกันคะ!!???
เสียงตกใจดังมาจากข้างหลังไกลๆ บ่งบอกว่าตัวจริงอยู่นี่!!
"เอ๊ะ..???? ทำไมถึงได้มีสองคนล่ะคะ?!?!?"
โดนเล่นเข้าแล้วไงล่ะ!! เธอรีบใช้จังหวะนี้วิ่งเข้าไปกอดเรย์โกะซังตัวจริง｡ﾟ(ﾟ´Д｀ﾟ)ﾟ｡
"ฉันก็อยากรู้ค่ะนาเอะซัง ปกติแล้วมันก็ต้องมีฉันคนเดียวใช่มั้ย เอ๊ะ ต้องใช่อยู่แล้วสิ!!"
พยายามตั้งสติว่าเรื่องเกิดอะไรขึ้น แล้วจะแก้ไขยังไง เมื่อนั้น เธอก็พยายามหยิบมือถือมาเปิดดูเว็บบอร์ดตัวสั่นๆ
"นาเอะซังพอจะรู้อะไรเพิ่มเติมมั้ยคะ???"