เมื่อเธอพูดกล่าว ก็พลางยื่นเครื่องดื่มรสซากุระให้
"แต่พอดีว่า...เเหะๆ เซนเซย์สั่งเยอะไปหน่อย คิโนะชิตะซังจะลองดื่มดูเลยก็ได้นะคะ"
"แต่พอดีว่า...เเหะๆ เซนเซย์สั่งเยอะไปหน่อย คิโนะชิตะซังจะลองดื่มดูเลยก็ได้นะคะ"
Comments
“อร่อยดีค่ะ” และ “หนูนึกว่าจะเหมือนสตรอว์เบอร์รีเสียอีก“
เธอกินแซนด์วิชจนหมดแล้ว กำลังจะเอื้อมมือไปทางโรลเค้กเมล่อนแต่ก็หดมือกลับมา
“เอ่อ เดี๋ยวหนูรออาจารย์กินก่อนแล้วกันค่ะ”
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อยากทานอะไรก็ทานได้เลยนะ ถือว่าวันนี้เป็นวันหยุด ไม่ต้องห่วงว่าจะเสียมารยาทหรอกค่ะ"
"อาาแต่ว่า รสชาติดีเลยใช่มั้ยคะ คราวหน้าเซนเซย์จะสั่งมากินบ้าง"
ยิ้มให้พลางลองตักสปาเก็ตตี้นโปลิตันมาทานบ้าง
"อื้มม นี่ก็อร่อยล่ะค่ะ คิโนะชิตะซัง จะลองชิมนี่ดูบ้างก็ได้นะคะ"
+
“อาจารย์เข้าคาเฟ่บ่อยหรอคะ ถึงได้รู้“ ถามตอนที่กำลังตั้งอกตั้งใจจัดเส้นแป้งสีเหลืองให้มีสัดส่วนพอดีกับโรลเค้กสีเขียว
…ใช่ เธอกินสปาเกตตี้พร้อมโรลเค้กเมล่อน
เพราะเช่นนั้นถึงได้รู้..ว่าสปาเก็ตตี้ฟิวชั่นเค้กเมล่อนตรงหน้า เป็นการฟิวชั่นที่ออกจะแปลกๆไปหน่อย---
"คุณคิโนะชิตะ....ทานเค้กพร้อมสปาเก็ตตี้เหรอคะ ฮะๆ เอ แปลกดีจัง"
"ครั้งต่อไป ลองทานแยกอย่างละคำดูมั้ยคะ?"
บางทีเด็กน้อยคนนี้อาจจะกำลังลองอะไรใหม่ๆอยู่ก็ได้ ไม่กล้าขัดด้วยสิ---
“หนูคง เอ่อ กินไม่ถูกวิธี? ใช่มั้ยคะ?“
เลียบๆ เคียงๆ ถามเสียงเบาหวิว ”ขอโทษค่ะ บางทีหนูก็คิดว่าอีกเดี๋ยวมันก็จะลงไปรวมกันในกระเพาะอยู่ดีน่ะค่ะ…“