ThreadSky
About ThreadSky
Log In
reikokmi.bsky.social
•
54 days ago
เธอพูดเช่นนั้น ก็พลางเอาส้อมที่ม้วนสปาเก็ตตี้เข้าปากตัวเองไปด้วย จ้องตารอดูเด็กน้อยทำตามหวังที่จะรับประสบการณ์รสชาติขึ้นมา
Comments
Log in
with your Bluesky account to leave a comment
[–]
kmiraira.bsky.social
•
52 days ago
ไรระทำตาม เคี้ยวตุ้ยๆ กลืน ทำทุกอย่างโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า เธอดื่มน้ำตามลงไปด้วย
“…” นิ่งไปสักพัก “อร่อยดีค่ะ”
ปฏิกิริยาทางสีหน้าดูน้อยนิดแต่ดวงตาสีแดงกะพริบถี่ๆ เธอมักทำแบบนี้เวลามีความสุข
“หนูคิดว่าคนทั่วไปทำแบบนี้เวลารีบๆ ซะอีกค่ะ คือ… หนูคิดว่าอาจารย์เองก็น่าจะมีธุระเลย เอ่อ รีบกินนิดหน่อย…”
คำสารภาพที่แท้จริงตามมาทีหลัง
0
1
reply
[–]
reikokmi.bsky.social
•
52 days ago
สายตามองวิเคราะห์เด็กน้อยทานตาม ถึงแม้ว่าคาดการณ์แต่แรกว่ารีแอคชั่นคงไม่ได้ถึงว้าวใดๆมากนัก แต่ก็ถือว่าท่าทางจะไปได้ดี คงไม่มีปัญหานะ!
"ไม่หรอกค่ะคุณคิโนะชิตะ ก่อนอื่นเลย เซนเซย์ไม่ได้มีธุระอะไรค่ะ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ"
เธอยิ้ม ความเอ็นดูในใจต่อสิ่งที่เด็กน้อยพูดเธอจึงวางช้อนส้อมชั่วครู่
"สำหรับเซนเซย์ ถ้าหากเวลารีบๆแล้ว อาหารก็จะเป็นอีกอย่างที่กะทักรัดกว่านี้มาก"
+
0
1
reply
[–]
reikokmi.bsky.social
•
52 days ago
"แต่ว่าถ้าหากเป็นเวลาที่อยากพัก เช่นที่เรานั่งคาเฟ่กันอยู่เวลานี้"
"ค่อยๆกินเพื่อชิมอาหารทีละอย่าง เป็นความสนุกอย่างหนึ่งค่ะ"
"คุณคิโนะชิตะ ไม่ต้องรีบสักนิดเลยนะคะ ค่อยๆทานจะดีกว่าเนอะ!" ยิ้ม
0
1
reply
[–]
kmiraira.bsky.social
•
52 days ago
เธอพยักหน้ารับ คิดในใจว่านานแล้วเหมือนกันที่ไม่ต้องเข้าครัวทำอาหารของตัวเองหรือแบ่งของเหลือจากที่ร้านกลับบ้าน
“หนูไม่เคยทานอาหารเต็มโต๊ะขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ“ ไรระพูดตามที่นึก
”ตอนล้างจานคงลำบากน่าดูนะคะ“
0
1
reply
[–]
reikokmi.bsky.social
•
52 days ago
ครุ่นคิดตามสิ่งที่บอก เธอยิ้มให้แล้วค่อยๆพูดตอบ
"อันที่จริง ทานอาหารในปริมาณที่พอเหมาะ ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีแล้วค่ะ"
"เซนเซย์เองคิดว่าล้างจานก็สนุกดีนะคะ ฮะๆ แต่ว่านั่นสิเนอะ ให้เยอะมากๆก็คงจะลำบากน่าดู"
เธอพูดพลางหัวเราะนิดๆหน่อยๆ
0
1
reply
[–]
kmiraira.bsky.social
•
51 days ago
เธอกินแซนวิช สปาเกตตี้อีกนิด โรลเค้กอีกหน่อย เยอะมากพอที่จะทำให้เด็กสาวกินน้อยรู้สึกอิ่มตื้อขึ้นมาแล้ว
ไรระรวบช้อนส้อมลง พูด ’ขอบคุณสำหรับอาหาร‘ เบาๆ
“หนูอิ่มแล้วค่ะ” เธอมองอาหารที่เหลือบนโต๊ะ เหลือบมองอาจารย์ฝั่งตรงข้าม รู้สึกผิดแสดงออกทางน้ำเสียง “ขอโทษนะคะที่กินได้นิดเดียว อาจารย์กินต่อไหวรึเปล่าคะ…”
0
1
reply
Posting Rules
Be respectful to others
No spam or self-promotion
Stay on topic
Follow Bluesky's terms of service
×
Reply
Post Reply
Comments
“…” นิ่งไปสักพัก “อร่อยดีค่ะ”
ปฏิกิริยาทางสีหน้าดูน้อยนิดแต่ดวงตาสีแดงกะพริบถี่ๆ เธอมักทำแบบนี้เวลามีความสุข
“หนูคิดว่าคนทั่วไปทำแบบนี้เวลารีบๆ ซะอีกค่ะ คือ… หนูคิดว่าอาจารย์เองก็น่าจะมีธุระเลย เอ่อ รีบกินนิดหน่อย…”
คำสารภาพที่แท้จริงตามมาทีหลัง
"ไม่หรอกค่ะคุณคิโนะชิตะ ก่อนอื่นเลย เซนเซย์ไม่ได้มีธุระอะไรค่ะ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ"
เธอยิ้ม ความเอ็นดูในใจต่อสิ่งที่เด็กน้อยพูดเธอจึงวางช้อนส้อมชั่วครู่
"สำหรับเซนเซย์ ถ้าหากเวลารีบๆแล้ว อาหารก็จะเป็นอีกอย่างที่กะทักรัดกว่านี้มาก"
+
"ค่อยๆกินเพื่อชิมอาหารทีละอย่าง เป็นความสนุกอย่างหนึ่งค่ะ"
"คุณคิโนะชิตะ ไม่ต้องรีบสักนิดเลยนะคะ ค่อยๆทานจะดีกว่าเนอะ!" ยิ้ม
“หนูไม่เคยทานอาหารเต็มโต๊ะขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ“ ไรระพูดตามที่นึก
”ตอนล้างจานคงลำบากน่าดูนะคะ“
"อันที่จริง ทานอาหารในปริมาณที่พอเหมาะ ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีแล้วค่ะ"
"เซนเซย์เองคิดว่าล้างจานก็สนุกดีนะคะ ฮะๆ แต่ว่านั่นสิเนอะ ให้เยอะมากๆก็คงจะลำบากน่าดู"
เธอพูดพลางหัวเราะนิดๆหน่อยๆ
ไรระรวบช้อนส้อมลง พูด ’ขอบคุณสำหรับอาหาร‘ เบาๆ
“หนูอิ่มแล้วค่ะ” เธอมองอาหารที่เหลือบนโต๊ะ เหลือบมองอาจารย์ฝั่งตรงข้าม รู้สึกผิดแสดงออกทางน้ำเสียง “ขอโทษนะคะที่กินได้นิดเดียว อาจารย์กินต่อไหวรึเปล่าคะ…”