เธอยิ้มเอ็นดู แต่ถึงอย่างนั้นก็สั่นกลัวไม่น้อย แหงล่ะ เจอกับผีเชียวนะ!!
"ฉันใม่ให้นาเอะซังต้องเจออันตรายหรือเป็นตัวล่อแน่นอนค่ะ!"
"แต่ว่าถึงอย่างนั้น...ฉันเองก็คงไม่กล้าไปเจอกับผีตัวนั้นคนเดียวๆแน่ๆ"
/ความเก่งกล้าพลันมลายหายไปหมด
"นาเอะซัง คือ ช่วยไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย จะได้มั้ยคะ?"
"ฉันใม่ให้นาเอะซังต้องเจออันตรายหรือเป็นตัวล่อแน่นอนค่ะ!"
"แต่ว่าถึงอย่างนั้น...ฉันเองก็คงไม่กล้าไปเจอกับผีตัวนั้นคนเดียวๆแน่ๆ"
/ความเก่งกล้าพลันมลายหายไปหมด
"นาเอะซัง คือ ช่วยไปเป็นเพื่อนฉันหน่อย จะได้มั้ยคะ?"
Comments
"แล้วเรย์โกะซังจะทำยังไงต่อหรอคะ ถ้าเจอผีตัวนั้น?"
ภาพยังติดตาอยู่เลย เสียงกระดูกหักไปมาแถมรอยยิ้มแบบนั้นอีก แค่นึกก็ขนลุกซู่แล้ว
เธอกล่าวพูดพร้อมรอยยิ้ม ราวกับว่าถ้าเจอผีต่อหน้าค่อยว่ากันอีกที ตอนนี้ก็ใจกล้าไว้ก่อน
"ทางแก้ เพียงแค่ตัวจริงสัมหผัสถูกตัวปลอมนั้นก็จะหายไปเอง...."
"ฉันคิดว่าฉันน่าจะทำได้ค่ะ!!"
แน่นอนว่าช่วยซัพพอร์ตห่างๆจากด้านหลังเวลามีอะไรจะได้วิ่งก่อนไงล่ะ
"แต่ถ้าพลาดก็ตามนั้นเลยนะคะ^^"