ยมทูตทุกคนมักจะใส่แว่นตา
ความจริงแล้วไม่ได้มีกฏตายตัวขนาดนั้น แต่อย่างน้อยใส่เอาไว้ก็ยังมีข้อดี
แยกแยะมนุษย์กับสิ่งเหนือธรรมชาติ
มองเห็นรอยประทับของรวามทรงจำวิญญาณ
และพรางตาไม่ให้ใครรู้
ว่าดวงตาของพวกเรานั้นไร้ซึ่งภาพสะท้อนโดยสิ้นเชิง
ความจริงแล้วไม่ได้มีกฏตายตัวขนาดนั้น แต่อย่างน้อยใส่เอาไว้ก็ยังมีข้อดี
แยกแยะมนุษย์กับสิ่งเหนือธรรมชาติ
มองเห็นรอยประทับของรวามทรงจำวิญญาณ
และพรางตาไม่ให้ใครรู้
ว่าดวงตาของพวกเรานั้นไร้ซึ่งภาพสะท้อนโดยสิ้นเชิง
1 / 2
Comments
ออเดรย์กระซิบกับคู่หูในภารกิจครั้งนี้ด้วยน้ำเสียงหลงใหลอย่างไม่ปิดบัง ระยะชิดใกล้ที่มากพอจะนับขนตาที่เรียงตัวเป็นแพสวยบนใบหน้าของอีกฝ่ายได้ทำให้หัวใจที่หยุดเต้นไปเนิ่นนานคล้ายจะเกิดภาพหลอนของจังหวะชีวิต
ลอเรนซ์ตอบกลับอย่างสงบนิ่งด้วยใบหน้าที่ไม่แปรเปลี่ยนไปเลยแม้เพียงนิดกับการหยอกล้อที่เกินพอดีของคนตรงหน้า นิ้วเรียวสวยเกี่ยวเอาแว่นกรอบเงินคืนกลับมาจากเจ้ารุ่นน้องที่ทำหน้าเสียดายอย่างปิดไม่มิดเพื่อสวมกลับเข้าที่เดิม
"นั่งดีๆ อยู่ในเวลางาน"
ใบหน้างดงามราวกับทูตสวรรค์บึ้งตึงจนเห็นได้ชัดก่อนจะถอยห่างตามคำสั่งอย่างว่าง่ายก่อนจะยกแก้วแชมเปญรสหวานขึ้นจิบ
"ถ้าให้ผมเดา ชาติก่อนของคุณต้องเป็นนักบวชแน่ๆ ถึงได้เย็นชาไร้อารมณ์ได้ถึงขนาดนั้น"
ลอเรนซ์ตอบกลับอย่างประหยัดถ้อยคำ ยมทูตดีเด่นยังคงมองนาฬิกาสลับกับอ่านประวัติของเหล่าเป้าหมายที่ต้องเก็บวิญญาในคืนนี้ แต่สมองกลับหวนคิดกลับไปถึงชุดศึกเปื้อนเลือดที่ตนเองสวมใส่อยู่ในวันแรกของการเป็นยมทูต
"เป็นแม่ทัพต่างหาก"