ปีศาจพฤกษาในคราบของคุณชายน้อยที่ปิดบังใบหน้าหยิบยื่นดอกไหวช่อเล็กที่ส่งกลิ่นหอมอ่อนให้กับจอมปีศาจผู้ทรงฤทธิ์

“เขาฝากข้านำมาให้ท่าน ใต้เท้า”

มือที่ยื่นรับไปสั่นไหว

ดวงตากลมโตรื้นน้ำ

เขายังจำสัญญาของเราได้

“เขายังฝากคำพูดใดมาอีกหรือไม่?”

หลีหลุนส่ายหน้า

“ท่านเล่า?”

ปีศาจบรรพกาลหยุดคิดไปชั่วครู่ก่อนคลี่ยิ้มที่ขื่นขม

“ขอบคุณ และขอโทษ”