“อืม… อยู่ชมรมกรีฑาน่ะ ก็ถือว่าเป็นนักกีฬาล่ะมั้งคะ ถ้าเอาไปใช้ตอนซ้อมน่าจะบังทางอย่างที่อาซานะซังว่าจริงๆแหล่ะ”
/ใส่แว่นกันแดดแล้วมองกระจก
“ฉันดูเป็นยังไงบ้างคะ 😎✨”
หันไปหาอีกฝ่ายพร้อมแว่นตากันแดดสีชาและรอยยิ้มฮี่ๆ
“ถ้าจะซื้อก็คงเป็นเจ้านี่แหล่ะค่ะ!”
/ใส่แว่นกันแดดแล้วมองกระจก
“ฉันดูเป็นยังไงบ้างคะ 😎✨”
หันไปหาอีกฝ่ายพร้อมแว่นตากันแดดสีชาและรอยยิ้มฮี่ๆ
“ถ้าจะซื้อก็คงเป็นเจ้านี่แหล่ะค่ะ!”
Comments
พินิจมองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบ
"สดใสและน่ารักมากค่ะ" ยิ้มบาง
"ถูกใจจริง ๆ หรอ? ตอนแรกเราคิดว่าคุณไม่ได้อยากซื้อซะอีก" คาดเดาจากการที่เห็นเธอละงเลนอกร้านเมื่อสักครู่
/เกาแก้มแก้เขิน
“ที่ชอบอ่ะคือชอบหมาพุดดิ้งน่ะค่ะ ถามว่าชอบแว่นไหมก็คงไม่ขนาดนั้นมั้งคะ ไม่เคยใส่มาก่อนด้วยใส่แล้วก็รู้สึกแปลกๆเหมือนกันค่ะ แฮะๆ”
/ส่องกระจกดูก็รู้สึกแปลกจริงๆ
“แต่ถ้าซื้อเป็นของฝากให้ใครสักคนก็น่าจะโอเคล่ะมั้งคะ อาซานะซังช่วยเลือกได้ไหมคะ เอาเป็นกรอบสีดำหรือกรอบสีเงินดี 🥹“
/หยิบกรอบสองสีมาเทียบให้ช่วยเลือก
🤔
"เราไม่แน่ใจว่าคุณนัตสึมิอยากจะนำไปมอบให้ใคร หรือเขาเป็นคนแบบไหน แต่คิดว่าสีดำน่าจะดีกว่าค่ะ
หยิบแว่นทั้งสองสีมาดูไม่นานก็วางแว่นตากรอบดำลงบนมืออีกฝ่าย และวางอีกสีคืนที่โต๊ะ
"สีดำแมตช์กับเสื้อผ้าได้ง่ายกว่า แล้วก็ดูเท่แบบคลาสสิคหน่อยๆ ถือว่าเป็นตัวเลือกที่ดีค่ะ 🙂"
ว่าแล้วก็เลือกแว่นกันแดดสีดำ
”แว่นนี้จะซื้อไปให้พ่อน่ะค่ะ ให้แค่แว่นแล้วก็ยึดของแถม ฮี่ๆๆ”
อธิบายแผนการชั่วร้าย(?) ให้อีกฝ่ายฟัง
“ให้พ่อได้ใส่เวลาไปทำงานนอกสถานที่คิดว่าก็น่าจะดีน่ะค่ะ ☺️”
ว่าแล้วก็เรียกพนักงานเพื่อซื้อแว่นกันแดด
พี่พนักงานเดินเข้ามาถามสองสามคำก็รับแว่นกันแดดจากคุณไปทำการห่อแพ็คให้อย่างดี
ไม่นานนักถุงกระดาษที่ด้านในบรรจุกล่องแว่นตาและของแถมก็ถูกวางลงบนเคาน์เตอร์
'ทั้งหมด 12,xxx เยนค่ะ'
“ฮี่ๆ ได้มาแล้วของแถมหมาพุดดิ้ง”
ยื้มดีใจจนออกหน้า
“ขอบคุณอาซานะซังด้วยนะ ที่อยู่เป็นเพื่อนแถมช่วยเลือกอีก ☺️”
/ผงกหัวเป็นการขอบคุณๆ