“คิเซกิซังเล่นเป็นทุกอย่างเลยเหรอคะ?“
แสดงท่าที่สนใจมองทางโน้นทีทางนี้ทีไม่รู้จะนั่งตรงไหนดีเลยยืนอยู่ตรงใกล้ๆประตู
“ตอนแรกฉันนึกว่าจะเป็นห้องอัดที่ดูแบบอึดอัดกว่านี้ซะอีก แต่พอเห็นห้องแล้วต่างจากที่คิดไว้เยอะเลย ค่อยโล่งอกหน่อยค่ะ☺️”
ว่าแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างสบายใจ
แสดงท่าที่สนใจมองทางโน้นทีทางนี้ทีไม่รู้จะนั่งตรงไหนดีเลยยืนอยู่ตรงใกล้ๆประตู
“ตอนแรกฉันนึกว่าจะเป็นห้องอัดที่ดูแบบอึดอัดกว่านี้ซะอีก แต่พอเห็นห้องแล้วต่างจากที่คิดไว้เยอะเลย ค่อยโล่งอกหน่อยค่ะ☺️”
ว่าแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างสบายใจ
Comments
อธิบายก่อนเดินไปจับยังเครื่องดนตรีชิ้นต่างๆ ที่วางตรงมุมนู้นทีตรงมุมนี้ที ก่อนจะเห็นว่าแขกผู้เข้าเยี่ยมชมยืนอยู่ตรงประตู
"ไม่เข้ามาใกล้ๆ กว่านี้หน่อยหรือครับ หรือว่ากลัวจะทำเครื่องดนตรีพวกนี้ของผมพังแล้วไม่มีเงินรับผิดชอบ?"
กล่าวด้วยสีหน้านิ่งเรียบ แต่คำพูดแอบจิกกัดชัดเจน
พยักหน้าหงึ่กๆกับคำพูดของคิเซกิซัง ก็จริงอย่างที่อีกฝ่ายพูดของในห้องนี้แค่ดูก็รู้ว่าเป็นของที่มีราคาแพง ไม่อยากจะเดินไป เดินมาสุ่มสี่สุ่มห้าเพราะกลัวชนของเสียหาย
“ถ้าเดินไปชนแล้วคิเซกิซังจะรัดคอฉันไหมคะ?“
ยืนอยู่ที่เดิม พร้อมถามออกไปด้วยน้ำเสียงหวาดหวั่นปนแกล้งเล็กน้อย 🥹
ตอบกลับอย่างตรงไปตรงมาก่อนที่จะเดินไปยังโต๊ะที่คาดว่าเป็นสถานที่นั่งทำงานแต่งเนื้อเพลงเป็นส่วนใหญ่ เปิดคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะที่เป็นแบรนด์ผลไม้บางอย่างไม่ต้องสืบ และคีย์บอร์ดที่มีไว้สำหรับแต่งเมโลดี้ต่างๆ
"ผมจะเริ่มใช้โปรแกรมกับทำเรื่องเนื้อเพลงเริ่มอัดไปพลางๆ แล้วนะครับ ระหว่างนี้คุณไปนั่งรอที่โซฟาตรงนู้นก่อนก็ได้ครับ" +
หากแต่ถ้าสังเกตดีๆ โซฟาตัวนั้นตั้งอยู่ใกล้กับประตูหนึ่ง ซึ่งอนุมานได้ว่านั่นคือทางเข้ายังห้องนอนของผมอย่างไม่ต้องสืบ
คนซุกซนอย่างนัตสึมิซังจะทำยังไงต่อล่ะครับ? 😒 ลอง d4 ทดสอบชะตาตัวเองดู
1 นั่งโซฟาเฉยๆ แบบเด็กดี
2 เดินเล่นรอบๆ แถวนั้นหานู่นนี่นั่นไป
3 แอบเปิดประตูเบาๆ แล้วเข้าห้องนั้นไปเลย
4 เปิดประตูเสียงดังจนผมได้ยินแน่
พอนั่งไปสักพักหนึ่งความเกร็งและประหม่าก็คลายลงนัตสึมิก็ยุกยิกๆ มองไปทางโน้นทีทางนี้ทีและเกิดความสงสัยว่าประตูที่อยู่ข้างๆโซฟานี้เป็นประตูแห่งความลับแน่ๆเลย!! พอคิดแล้วก็ค่อยๆยื่นมือไปเปิดประตูให้เสียงเบาที่สุด แล้วลอดตัวผ่านประตูไป
แต่โชคไม่ช่วยขนาดนั้นพอผ่านประตูไปก็
“ฮัดชิ่ว!!”😩
"อะไรกันครับ จะบอกว่าห้องของผมมีฝุ่นอย่างนั้นหรือครับ"
กล่าวทั้งๆ ที่สายตายังมองที่หน้าจอคอมอยู่ ก่อนจะรู้สึกตัวได้ว่า...เสียงมันค่อนข้างระยะอยู่ไกลพอสมควรเลยนี่?
หรือว่า...
???
ก็เลยลองหันหลังกลับไป พบว่านัตสึมิซังไม่อยู่ที่โซฟาแล้วจริงๆ ด้วย!!!
"นะ- นัตสึมิซัง!!!"
พูดเสียงดังกว่าปกติ พร้อมทั้ง +