(2 Feb | โกงเวลาช่วงบ่าย | Celestial Blossoms)
ลมสายหนึ่งพัดเอาไอเย็นและกลิ่นชาหอมกรุ่นมาทักทาย[คุณ] เมื่อมองตามไป ณ มุมอับซึ่งสังเกตได้ยากนั้น คุณก็ได้พบกับปาร์ตี้น้ำชาขนาดย่อม
ไม่ว่าคุณมีความตั้งใจที่จะทักทายหรือไม่ หนึ่งเวอร์เดนตรงนั้นก็สังเกตเห็นคุณเข้าเสียแล้ว
“อะไรกัน นึกว่าเราหาที่ดี ๆ ได้แล้วเสียอีก“
”เอาเถอะ หากว่าอยากจะร่วมโต๊ะล่ะก็ลองถามเด็กพวกนี้ดูก็แล้วกัน”
ลมสายหนึ่งพัดเอาไอเย็นและกลิ่นชาหอมกรุ่นมาทักทาย[คุณ] เมื่อมองตามไป ณ มุมอับซึ่งสังเกตได้ยากนั้น คุณก็ได้พบกับปาร์ตี้น้ำชาขนาดย่อม
ไม่ว่าคุณมีความตั้งใจที่จะทักทายหรือไม่ หนึ่งเวอร์เดนตรงนั้นก็สังเกตเห็นคุณเข้าเสียแล้ว
“อะไรกัน นึกว่าเราหาที่ดี ๆ ได้แล้วเสียอีก“
”เอาเถอะ หากว่าอยากจะร่วมโต๊ะล่ะก็ลองถามเด็กพวกนี้ดูก็แล้วกัน”
Comments
เสียงร้องของแมวสักประมาณสองสามตัวดังขึ้น ณ สวนดอกไม้ในเวลาบ่ายแก่ เรียวคิ้วขมวดน้อย ๆ อย่างแปลกใจที่เจอผู้คนกลางแจ้งในเวลาเช่นนี้ แต่สองขาก็ยังก้าวออกไปตามหาต้นตออยู่ดี
“ อ่า…ทิวาสวัสดิ์ครับคุณราเซียโล “
“ แปลกใจนิดหน่อยที่ได้พบ แต่หวังว่าจะสบายดีนะครับ ? “
" ทิวาสวัสดิ์ครับ ศาสตราจารย์เบลลินอร์ "
เขาพยักหน้าน้อย ๆ รับประโยคหลังขณะผายมือไปทางที่ว่างด้านข้างเป็นเชิงเชื้อเชิญ
" มาหาที่อ่านหนังสือหรือ? "
“ เรียกว่าพึ่งอ่านจบและมาเดินเล่นง่ายกว่าครับ “
หนึ่งในสัตว์ขนฟูพวกนั้นมาคลอเคลียอยู่ที่ฝ่ามือ ตนอดไม่ได้ที่จะปล่อยมันมานอนอยู่บนตัก ลูบไล้ขนในจังหวะที่จะผ่อนคลายมันเป็นอย่างดี
“ คุณราเซียโลล่ะครับ ปาร์ตี้น้ำชากับแมวน้อยพวกนี้ ? “
“ ผมไม่ค่อยเห็นพวกมันเชื่อง “
"บังเอิญพบกันน่ะ เราเพียงแต่ตั้งใจมาหาที่พักผ่อนเท่านั้น"
"เด็กพวกนี้ก็อาจจะตามกลิ่นชามา" เขาออกความเห็นอย่างไม่ใส่ใจนัก
"ศาสตราจารย์สนใจร่วมปาร์ตี้ไหมล่ะครับ ชาดอกมะลินี่เราเพิ่งได้มาเช้านี้เอง รสชาติดีทีเดียว"
“ ถ้าเชื้อเชิญกันอย่างนั้นผมคงไม่ปฏิเสธคุณราเซียโลหรอกครับ “
ตนเป็นประเภทชอบชาเป็นนิจ แทบจะดื่มแทนน้ำเปล่าไปแล้วเสียด้วยซ้ำ มักจะเห็นศาสตราจารย์ผู้นี้ได้ในงานปาร์ตี้น้ำชาอยู่เสมอ
เขารับชาขึ้นมาจิบทีหนึ่ง นัยน์ตาคู่สวยหลับพริ้มลิ้มรสชาในปาก ดูจากรอยยิ้มวาดสูงคงเดาได้ว่าเขาพึงใจพอควร
กลิ่นหอมของชาที่ลอยมาตามลมเตะจมูกมากจริงๆ ไซเวียร์อดไม่ได้ที่จะมองหาแหล่งที่มาของกลิ่นและพบกับชายหนุ่มที่มุมอับของสวน
เมื่ออีกฝ่ายเอ่ยทักทายก่อน ไซเวียร์จึงเอ่ยทักทายกลับด้วยรอยยิ้ม
“สวัสดียามบ่าย”
“ไม่เป็นการรบกวนใช่มั้ยหากเราจะร่วมโต๊ะน้ำชาด้วย”
ภัทรมองร่างของคนแปลกหน้า สลับกับแมวที่คลอเคลียอยู่ข้างกายอีกฝ่าย
“แมวของคุณเหรอ?“
" ไม่ใช่หรอก เพิ่งได้พบกันวันนี้น่ะ "
เขาเอ่ยตอบขณะหันไปขยับแก้วชาหลบเจ้าตัวเล็กที่ย่ำเท้าเข้ามาใกล้
" สนใจเด็กพวกนี้หรือ? "
“เราชอบสัตว์“ ว่าแล้วก็ลองเอื้อมมือไปแตะที่บริเวณศีรษะของมัน
”พวกมัน ดูชอบคุณนะ“
" เห็นเป็นอย่างนั้นหรือ "
เขายกยิ้มบางขณะที่ยกมือลูบขนเจ้าตัวเล็กที่นอนอยู่ข้าง ๆ อย่างแผ่วเบา
" เราคิดว่าเด็กพวกนี้ก็แค่หาที่เงียบ ๆ มานอนเล่นกันก็เท่านั้น หากเจ้าผ่านมาก็อาจจะเจอพวกมันอีกก็ได้ "