"ชมฉันเกินไปแล้วจ้ะ ฉันก็แค่ทำขนมอย่างที่อยากกินเท่านั้นเอง" เขาหัวเราะน้อยๆ โบกมือไปมา
"สูตรที่ฉันใช้ทำไส้ก็ไม่ยากเย็นอะไร ถ้าอบแป้งชูให้พองได้ ก็ถือว่าผ่านส่วนที่ยากที่สุดไปแล้วจ้ะ"
พูดถึงตรงนี้ เขาก้มหน้าลงมานิดーเหมือนกำลังจะพูดความลับยิ่งใหญ่ที่สุดของโลก มือขวายกขึ้นป้องปากไว้
"แวะมาอุดหนุนฉันบ่อยๆ หน่อย แล้วฉันจะให้สูตรขนมนะจ๊ะ"
ว่าแล้วก็ขยิบตาให้ เหมือนการล่อลวงของปีศาจร้าย
"สูตรที่ฉันใช้ทำไส้ก็ไม่ยากเย็นอะไร ถ้าอบแป้งชูให้พองได้ ก็ถือว่าผ่านส่วนที่ยากที่สุดไปแล้วจ้ะ"
พูดถึงตรงนี้ เขาก้มหน้าลงมานิดーเหมือนกำลังจะพูดความลับยิ่งใหญ่ที่สุดของโลก มือขวายกขึ้นป้องปากไว้
"แวะมาอุดหนุนฉันบ่อยๆ หน่อย แล้วฉันจะให้สูตรขนมนะจ๊ะ"
ว่าแล้วก็ขยิบตาให้ เหมือนการล่อลวงของปีศาจร้าย
Comments
“คงต้องมาบ่อยๆแล้วล่ะ ขนมร้านคุณวิเศษขนาดนี้”
“อารมณ์ขันของคุณ คงเรียกลูกค้าได้มากทีเดียว” อดจะชมไม่ได้ วันธรรมดายังมีคนเข้ามาเรื่อยๆ หากเป็นวันพิเศษย่อมมีคนเลือกร้านของอีกฝ่ายเยอะแยะทีเดียว
“ไว้คุณสอนเมื่อไหร่ อืม.. ฉันจะเอาขนมญี่ปุ่นที่ทำมาให้ชิม” สาวน้อยยิ้มบางๆให้คุณเจ้าของร้านพร้อมเสนอข้อแลกเปลี่ยนกลับไปบ้าง
"ขนมญี่ปุ่นหลายอย่างดูซับซ้อน และก็ต้องละเมียดละไมมากทีเดียว.. อย่างกับการทำสมาธิบางอย่างแน่ะจ้ะ" พูดจบก็ถอนหายใจ ทำท่าทางท้อแท้อย่างเกินจริง "สมาธิฉันไม่ค่อยดีเท่าไหร่จ้ะ"
“ขนมตะวันตกบางอย่างก็ละเมียดเหมือนกัน”
“คุณเก่งมากแล้วล่ะ ตัวฉันยังตีครีมได้ไม่อร่อยเท่านี้เลย“
เสียงเล็กพูดเหมือนเยินยอ ทว่าที่พูดไปก็เรื่องจริงทั้งนั้น
หากทำขนมอร่อยก็ชมหมดนั้นแล
มือน้อยละเลียดขนมตรงหน้าจนหมดก็นึกได้ว่านี่ก็ผ่านมาสักพักใหญ่แล้วจีงรีบเอ่ยบอกอีกคน
”รบกวนคุณมากแล้ว รบกวนขอส่วนที่กลับบ้านและคิดเงินด้วย“
"อ๊ะ ได้เลยจ้ะー ฉันจัดทุกอย่างลงถุงไว้ให้แล้ว" เขาพยักหน้าลงน้อยๆ ยิ้มขอบคุณให้คำชมที่รินมาไม่หยุด ก่อนจะผายมือเชิญคุณลูกค้าไปทางเคาน์เตอร์ที่มีแคชเชียร์ตั้งอยู่
"หวังว่าขนมวันนี้จะโอเคดีーแต่จากที่อะจิไซจังเอาแต่ชมจนฉันเขินไปหมดแล้ว ก็คงจะอร่อยสินะจ๊ะ" เทรุว่าไปพลางหยิบใบเสร็จวางลงในถาดให้ตรวจสอบรายการーราคาไม่แพงเลยสำหรับปริมาณและคุณภาพของอาหาร
ไอยิ้มบางๆให้กับคนตรงหน้า เมื่อตรวจสอบเสร็จแล้ว มือน้อยๆก็หยิบเงินยื่นให้อีกคน ออกจะเกินมานิดหน่อยด้วยซ้ำเพราะไอถูกใจมากทีเดียว
”และทุกอย่างโอเคดีมาก ไว้เราจะมาอุดหนุนเทรุซังบ่อยๆ“
”หรือเทรุซังจะแวะมาชิมขนมญี่ปุ่นร้านหรือที่วัดก็ย่อมได้“
เหมือนจะลืมนึกถึงร้านของตนไปอีก ก็เลยชวนไว้ซะเลยก่อนจะยื่นนามบัตรร้านไปให้อีกใบ
+
คนตัวเล็กยิ้มบางๆและโค้งให้เทรุซังอย่างสุภาพราวกับรับญาติโยมที่วัดก็ไม่ปาน
(ว.. แวะมาปิดโรลให้ค่ะ ฮื้อ ขอโทษที่มาช้ารอบที่ร้อย โรลกับเทรุซังสนุกมากค่ะ เค้าหัวใจพี่คนสวย 😭✨)