"เอ๋－ได้ยินอย่างนี้แล้ว คงจะต้องรีบหาโอกาสสอนสูตรขนมให้แล้วจ้ะ" เขาหัวเราะน้อยๆ ขณะที่ยืดตัวกลับขึ้นมายืนดีๆ ยกมือข้างหนึ่งขึ้นกอดอกหลวมๆ ขณะที่อีกข้างยกขึ้นเคาะนิ้ว ปุ-ปุ- ที่สันกรามเหมือนใช้ความคิด
"ขนมญี่ปุ่นหลายอย่างดูซับซ้อน และก็ต้องละเมียดละไมมากทีเดียว.. อย่างกับการทำสมาธิบางอย่างแน่ะจ้ะ" พูดจบก็ถอนหายใจ ทำท่าทางท้อแท้อย่างเกินจริง "สมาธิฉันไม่ค่อยดีเท่าไหร่จ้ะ"
"ขนมญี่ปุ่นหลายอย่างดูซับซ้อน และก็ต้องละเมียดละไมมากทีเดียว.. อย่างกับการทำสมาธิบางอย่างแน่ะจ้ะ" พูดจบก็ถอนหายใจ ทำท่าทางท้อแท้อย่างเกินจริง "สมาธิฉันไม่ค่อยดีเท่าไหร่จ้ะ"
Comments
“ขนมตะวันตกบางอย่างก็ละเมียดเหมือนกัน”
“คุณเก่งมากแล้วล่ะ ตัวฉันยังตีครีมได้ไม่อร่อยเท่านี้เลย“
เสียงเล็กพูดเหมือนเยินยอ ทว่าที่พูดไปก็เรื่องจริงทั้งนั้น
หากทำขนมอร่อยก็ชมหมดนั้นแล
มือน้อยละเลียดขนมตรงหน้าจนหมดก็นึกได้ว่านี่ก็ผ่านมาสักพักใหญ่แล้วจีงรีบเอ่ยบอกอีกคน
”รบกวนคุณมากแล้ว รบกวนขอส่วนที่กลับบ้านและคิดเงินด้วย“
"อ๊ะ ได้เลยจ้ะー ฉันจัดทุกอย่างลงถุงไว้ให้แล้ว" เขาพยักหน้าลงน้อยๆ ยิ้มขอบคุณให้คำชมที่รินมาไม่หยุด ก่อนจะผายมือเชิญคุณลูกค้าไปทางเคาน์เตอร์ที่มีแคชเชียร์ตั้งอยู่
"หวังว่าขนมวันนี้จะโอเคดีーแต่จากที่อะจิไซจังเอาแต่ชมจนฉันเขินไปหมดแล้ว ก็คงจะอร่อยสินะจ๊ะ" เทรุว่าไปพลางหยิบใบเสร็จวางลงในถาดให้ตรวจสอบรายการーราคาไม่แพงเลยสำหรับปริมาณและคุณภาพของอาหาร
ไอยิ้มบางๆให้กับคนตรงหน้า เมื่อตรวจสอบเสร็จแล้ว มือน้อยๆก็หยิบเงินยื่นให้อีกคน ออกจะเกินมานิดหน่อยด้วยซ้ำเพราะไอถูกใจมากทีเดียว
”และทุกอย่างโอเคดีมาก ไว้เราจะมาอุดหนุนเทรุซังบ่อยๆ“
”หรือเทรุซังจะแวะมาชิมขนมญี่ปุ่นร้านหรือที่วัดก็ย่อมได้“
เหมือนจะลืมนึกถึงร้านของตนไปอีก ก็เลยชวนไว้ซะเลยก่อนจะยื่นนามบัตรร้านไปให้อีกใบ
+
คนตัวเล็กยิ้มบางๆและโค้งให้เทรุซังอย่างสุภาพราวกับรับญาติโยมที่วัดก็ไม่ปาน
(ว.. แวะมาปิดโรลให้ค่ะ ฮื้อ ขอโทษที่มาช้ารอบที่ร้อย โรลกับเทรุซังสนุกมากค่ะ เค้าหัวใจพี่คนสวย 😭✨)