ไม่รู้เพราะกำลังฟังสิ่งที่เขาพูด เพราะกำลังทักท้วงในใจ หรือเพราะกำลังนึกถึงความเป็นไปได้ที่ถูกหยิบยกขึ้นมากันแน่
"สถานะผู้ปกครองไม่ได้อยู่ตลอดไป คุณอยากให้เขาเลิกเป็นเมื่อไรก็ได้"
และอากิระเองก็หันมองผู้เป็นพี่เช่นกัน ขอบตาล่างยกขึ้นจนปิดเป็นเส้นโค้ง
".. คุณเทรุเองก็เป็นผู้ปกครองให้คุณจากที่ไหนก็ได้ ไม่ว่าจะอยู่ในเกียวโต ในโอซาก้า.. ระหว่างที่คุณรอคุณอาของคุณในเมืองนี้?"
"สถานะผู้ปกครองไม่ได้อยู่ตลอดไป คุณอยากให้เขาเลิกเป็นเมื่อไรก็ได้"
และอากิระเองก็หันมองผู้เป็นพี่เช่นกัน ขอบตาล่างยกขึ้นจนปิดเป็นเส้นโค้ง
".. คุณเทรุเองก็เป็นผู้ปกครองให้คุณจากที่ไหนก็ได้ ไม่ว่าจะอยู่ในเกียวโต ในโอซาก้า.. ระหว่างที่คุณรอคุณอาของคุณในเมืองนี้?"
Comments
”หนู…ขอคิดดูอีกทีนะคะ“
ไรระรู้ว่าตัวเองได้ประโยชน์ แต่ในมุมมองคนที่ต้องจ่ายเงินคงไม่ได้ง่ายดาย
เธอก็ยังเป็นภาระของใครสักคนอยู่วันยันค่ำ
คิดได้แบบนั้นก็ผงกศีรษะเร็วๆ ก้าวถอยหลังราวกับถูกเรื่องเมื่อครู่ตบหน้าจนมึน ลืมเรื่องกะทำงานที่ขอตอนแรกไปแล้วด้วยซ้ำ
“ไปก่อนนะคะ อายานามิซัง เอ่อ คุณเจ้าของร้าน…”
"ー.. เรื่องกะทำงาน เอาไว้มาคุยกันที่ร้านตอนเธอเข้ากะครั้งหน้านะจ๊ะ" และดูเหมือนว่าอย่างน้อยคุณเจ้าของร้านที่ว่าก็จะยังไม่ลืมหัวข้อแรกสุดที่ถูกทักถาม ถึงแม้ว่าบุคคลนอกสมการการจ้างงานจะลากมันออกไปที่อื่นเสียไกลก็ตาม
ก่อนจะได้บอกลาให้เป็นกิจลักษณะ อากิระยังคงพูดแทรกขึ้นมาอีกครั้ง
+
.. เพราะค่าปรึกษาที่พูดถึง เห็นทีว่ามันจะถูกเก็บเอาจากอีกคนหนึ่ง
เหมือนกับว่าอ่านสีหน้า อ่านเจตนาทั้งหมดของน้องชายตนออก เทรุมุ่นคิ้วเล็กน้อยในจังหวะสั้นๆ ก่อนจะพูดคำลาーและคลายออกตอนที่เริ่มสะกดคำแรก
"กลับบ้านดีๆ นะจ๊ะ ไรระจังーถ้ามีเรื่องอื่นนอกจากเรื่องกะทำงานละก็ โทรมาหาฉันที่ร้านให้ได้นะจ๊ะ"