ยืนอึ้งไปซักพัก ซบตาดวงตาอีกคน พร้อมฟังคำพูดกับสัมผัส เธอก็ลนลาน
“ หะ อะ เดี๋ยวสิ หมายถึงเรื่องอะไรหรอ หรือว่าเรื่องตอนกีฬาสี-“
“ ต ตอนนี้เลยหรอ— “
เพราะพอเธอเป็นคนที่พูดความรู้สึกไปก่อน เธอก็เริ่มลังเลและกลัวคำตอบลึกๆในใจ
“ หะ อะ เดี๋ยวสิ หมายถึงเรื่องอะไรหรอ หรือว่าเรื่องตอนกีฬาสี-“
“ ต ตอนนี้เลยหรอ— “
เพราะพอเธอเป็นคนที่พูดความรู้สึกไปก่อน เธอก็เริ่มลังเลและกลัวคำตอบลึกๆในใจ
Comments
สายลมพัดพาให้ซากุระปลิว ความสงบทำให้ดังยินหัวใจที่วุ่นวายชัดกว่าเดิม ปากเอื้อนเอ่ยทุกถ้อยคำที่อยู่ในใจออกไปอย่างชัดถ้อยชัดคำ
"ผมตกลงให้เธอเป็นคนนั้น คนที่ทำให้ผมยิ้มได้เสมอ"
"แล้วผมก็จะขอเธอแบบเดียวกัน"
"ขอเป็นคนที่ทำให้ยิ้มได้ เป็นคนที่อยู่ข้างเธอเสมอไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข ไม่ใช่ฐานะเพื่อนสนิท แต่ว่าเป็นมากกว่านั้น..."
"นัตสึกะ นิโนมิยะ"
“ มากกว่านั้น..? อะ เดี๋ยวสิ — แบบนั้นจะดีจริงๆหรอ "
“ ไม่ใช่ว่าไม่อยากเป็น..แต่พอนานเข้า ฉัน.. ฉัน.. “
“ เป็นฉันจะดีจริงๆหรอ ไม่สิ เป็นฉันได้จริงๆสินะ “
แต่เพราะแบบนั้น จึงเกิดลังเลตอนสุดท้าย
"ผมชอบรอยยิ้มของเธอเวลาที่ร่าเริง อยากรักษามันไว้ไม่ให้หายไป ร่วมถึงทำให้เธอยิ้มเองก็ด้วย"
"เวลาที่ไม่ได้เจอหน้านานๆก็คิดถึง แต่เจอแค่สักนิดก็ยังดี"
"กอดนั่นก็.. มันอบอุ่นเป็นพิเศษด้วยเหมือนกัน"
คำพูดพรั่งพรูออกมาเหมือนสายน้ำที่ถูกกั้นไว้มานาน
เด็กหนุ่มยิ้มกลับไปให้อย่างอ่อนโยน
"ผมมั่นใจความรู้สึกตัวเองแล้วล่ะ"
เลยยกมือปิดหน้าทันที
“ พอแล้ว—.. รู้แล้วล่ะ— “
“ ฉันก็..ชอบเหมือนกัน..
ชอบอิซุชิที่เป็นอิซุชิ ชอบ.. ไม่เอาแล้วไม่พูดแล้วล่ะ— “
ก่อนจะเปิดหน้าออกช้าๆ มองไปในตาของนาย
“ แบบนี้.. คบกันแล้ว..รึปล่าว..นะ “
อยากจะหลุบสายตาเพราะเขินอาย แต่ก็ไม่อยากละสายตาจากคนตรงหน้าที่มองเข้ามาด้วยเช่นกัน
"อื้ม ใช่แล้วล่ะ..."
เราคบกันแล้ว
"แต่ว่านะตอนคนขอคบกันมันต้องทำ'ไอ้นั่น'ด้วยใช่มั้ย?"
เหมือนคุ้นๆว่าเป็นสิ่งสุดท้ายของการสารภาพรัก เห็นจากในพวกมังงะ บางทีก็ได้ยินคนอื่นเล่ามาด้วย