#ESRA_Roleplay
[ 3 Feb | 7:00 am ]
สระน้ำในอคาเดมี
แว่วเสียงสกุนาขับขานในยามเช้าตรู่ของวันปฐมนิเทศ
นี่อาจเป็นเช้าที่ใครหลายๆคนกำลังวุ่นวายกับการเตรียมตัวสำหรับพิธีการ หรืออาจกำลังคิดหาวิธีโดดโดยมิให้ถูกเหล่าอาจารย์ทำโทษได้
แต่ในอีกด้านหนึ่งของสระน้ำ กลับปรากฏร่างขาวเปียกปอนของใครบางคน
[คุณ] อาจเลือกมองผ่าน หรือทำอะไรสักอย่างในสถานการณ์นี้
(+ได้ค่ะ🥺)
[ 3 Feb | 7:00 am ]
สระน้ำในอคาเดมี
แว่วเสียงสกุนาขับขานในยามเช้าตรู่ของวันปฐมนิเทศ
นี่อาจเป็นเช้าที่ใครหลายๆคนกำลังวุ่นวายกับการเตรียมตัวสำหรับพิธีการ หรืออาจกำลังคิดหาวิธีโดดโดยมิให้ถูกเหล่าอาจารย์ทำโทษได้
แต่ในอีกด้านหนึ่งของสระน้ำ กลับปรากฏร่างขาวเปียกปอนของใครบางคน
[คุณ] อาจเลือกมองผ่าน หรือทำอะไรสักอย่างในสถานการณ์นี้
(+ได้ค่ะ🥺)
Comments
‘เขากำลังแช่น้ำหรือว่าตกน้ำกันนะ?‘
“คุณครับ อากาศในตอนเช้าค่อนข้างที่จะเย็นนะ ขึ้นมาดีกว่าครับ ระวังจะไม่สบายเอา”
อาร์จุนกล่าวอย่างเป็นห่วง
“รุ่นพี่อาร์จุน” เขาเรียกอีกฝ่าย ก่อนจะเดินกลับขึ้นฝั่งไปหาอีกคน
”เราสบายดี แค่เช้านี้รู้สึกกังวลจนอดไม่ได้ที่จะลงมาแช่น้ำให้ใจสงบน่ะ...“
นั่นถือเป็นนิสัยแปลกๆของภัทร เพราะเมื่อรู้สึกกังวลใจมากๆ เขาจะอยากซ่อนตัวอยู่ในน้ำจนกว่าจะสงบ
”รุ่นพี่ ไม่ไปร่วมพิธีหรือ?“
"เมื่อทุกข์ใจ กายเองก็จะเป็นทุกข์ตาม...."
"องค์ชายมีหรือกังวลอันใดหรือขอรับ" อาร์จุนพูดอย่างสุภาพพร้อมกับถอดเสื้อคลุมของคนเองและนำไปโอบคลุมไหล่ให้กับรุ่นน้อง
"กระผมมาเดินทักทายแสงอาทิตย์ในยามเช้า แล้วค่อยจะไปเตรียมตัวหน่ะขอรับ" อาร์จุนยิ้ม
“เรากังวลกับงานวันนี้... เรากลัวว่าเราจะเข้ากับคนอื่นๆไม่ได้” เพราะว่าเต้นไม่เก่ง และไม่ใช่ผู้น่าเสวนาด้วย
“ใจเราเป็นทุกข์มากเลยรุ่นพี่อาร์จุน”
"คนที่กักขังความกล้าของเราก็คือเราเอง" เจ้าตัวยิ้มให้อย่างอบอุ่น พร้อมยื่นมือให้
"ไปกันเถอะขอรับ เข้าไปข้างใน ทำตัวให้อุ่น ทำใจให้สบาย แล้วไปรื่นเริงในงานสังสรรคกัน"
"อย่างน้อยก็ไปชื่นชมดนตรีไพเราะแล้วเสวยพระกายาอาหารอร่อยๆก็ได้ขอรับ"
“ปีนี้คุณก็ปี 4 แล้วสินะ” เวลาผ่านไปไวเชียว
จุนเรนส่งยิ้มสดใส โบกมือทักทายอีกฝ่ายที่อยู่อีกด้านของสระน้ำ
ในตอนแรกเขาสงสัยอยู่ว่าใครกันที่ลงไปอยู่ในน้ำแบบนั้น แต่เมื่อมองดีๆ จนรู้ว่าเป็นน้องชายคนสนิทจากเมืองพันธมิตร ก็ไม่ลังเลที่จะทักทายทันที
"มาแช่น้ำเล่นยามเช้างั้นเหรอ"
เขาเอ่ยถามพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ริมสระน้ำอีกหน่อย
”เจ้าพี่จุนเรน“ นานแล้วที่เขาไม่ได้พบเพื่อนรุ่นพี่คนนี้ ได้กลับมาเจอกันจึงรู้สึกดีใจมาก
สองขาก้าวกลับขึ้นฝั่ง รอยยิ้มประดับมุมปากยามมองเจ้าพี่คนสนิท
”ไม่เจอเสียนานสบายดีไหม“
"นายล่ะ ช่วงปิดเทอมเป็นยังไงบ้าง?"
เขาถามอีกฝ่ายกลับพร้อมรอยยิ้ม
“สระบัวที่บ้านของเจ้าพี่ยังงดงามเหมือนเมื่อก่อนหรือไม่?” เพราะไม่ได้ไปนานจึงคิดถึงมาก
“ช่วงปิดเทอมเราไปปฏิบัติธรรมที่วัด และออกไปเยี่ยมเยือนอาณาจักรของเพื่อนๆบ้าง สนุกมากเลยล่ะ”
“เราได้เรียนรู้พิธีกรรมของประเทศอื่นๆด้วย” เล่าเสียน้ำไหลไฟดับ
เมื่อเดินไปถึงสระน้ำของอคาเดมี่ เขาก็ได้พบกับคนคุ้นเคยที่อยู่ในสถานการณ์ออกจะแปลกไปซักหน่อยในความคิดของเขา
ไซเวียร์เดินเข้าไปหา เขาไม่รู้ว่าควรจะกังวลหรือทักทายด้วยรอยยิ้มดีเพราะอีกฝ่ายดูไม่เหมือนตกน้ำแต่ยังคงแปลกที่จะอยู่ในสระแบบนี้
“สวัสดียามเช้า เธอกำลังทำอะไรอยู่เหรอ”
“เรากำลังทำให้ใจสงบน่ะ” เขาตอบอีกฝ่าย
“เราชอบแช่น้ำเวลาที่มีเรื่องไม่สบายใจ”