สีหน้าของภัทรแลดูตื่นเต้นขึ้นจนดวงตาเป็นประกาย
“เราอยากลองเข้าสังคมดูบ้าง” เขาตอบเอลลี่ มองอีกฝ่ายเหมือนลูกสุนัขที่กำลังรอคำชม
”วันนี้ทุกคนงดงามมาก เอลลี่ก็ด้วย“
“เราอยากลองเข้าสังคมดูบ้าง” เขาตอบเอลลี่ มองอีกฝ่ายเหมือนลูกสุนัขที่กำลังรอคำชม
”วันนี้ทุกคนงดงามมาก เอลลี่ก็ด้วย“
Comments
“ ฮะๆ เข้าสังคม ? นี่ไงเธอกำลังเข้าอยู่ ”
ว่าแล้วเขาก็หัวเราะ นั่นถือเป็นคำชมของเอฟิเลียนแน่นอน นายมาอย่างเป็นธรรมชาติยังไงล่ะ (?)
“ แน่นอนว่าฉันงดงาม ! …. อืมมม รวมถึงทุกคน ”
หล่อนกวาดเล็บตามจังหวะคำพูด
“ ฮิๆ ภัทรก็ด้วย แต่งทองแข่งรุ่นน้องเหรอจ๊ะ ” น้ำเสียงน่าเอ็นดูปรากฏขึ้น
“เราดูแปลกเหรอ?” แม้สีหน้าจะยังนิ่ง แต่หัวคิ้วขมวดเข้าหากันชัดเจน
”เราไม่มีชุดเหมือนคนอื่น...“
“ฉันบอกตอนไหนว่าแปลก”
เอฟิเลียนยกยิ้มขึ้นมา “โถ่ๆๆ อย่าทำหน้าน้อยใจแบบนั้นสิจ๊ะ เดี๋ยวไม่หล่อเอานะ”
“ไม่เหมือนคนอื่นแล้วยังไง ชุดบ้านเกิดเมืองนอนเลยนะ !”
“ก็ต้องมั่นใจแล้วก็ภาคภูมิเข้าไว้”
มือเรียวยาวยกขึ้นมาทำท่าทางตามจังหวะน้ำเสียงของตนเองที่กำลังพูดเสริมให้กำลังใจอีกคน
“แบบนี้แหละ คนจับตามองจะตายไป”
“เพราะเอลลี่ใจดีต่างหาก”
ทั้งสวย โดดเด่น และมีเพื่อนมากมาย เขาจึงนับถืออีกฝ่ายมาก
แม้แต่เวลานี้ก็ยังโดดเด่นในกลุ่มคนนับร้อย แค่ขยับก็ดึงดูดสายตาผู้คนได้มากมาย
”การเรียนปีนี้ของเรา คงจะสนุกมากแน่ๆถ้าได้เรียนกับคนที่น่านับถืออย่างเอลลี่“
เขาใจดีงั้นเหรอ ? คงจะเป็นเช่นนั้นล่ะมั้ง
“งั้นเหรอ ?”
เสียงหึ ในลำคอดังออกมา ฮ่าาา ภูมิใจนักที่มีคนเอ่ยชื่นชมในตัวเขา แต่ในวินาทีเดียวกันก็อยากจะให้ชืานชมตัวเองบ้าง
“ขอบคุณสำหรับคำชื่นชมนะคะองค์ชาย~”
“พูดแล้วน้า ปีนี้ก็ขอฝากตัวด้วยนะคะสุดหล่อ”
“เห้อ เธอชมฉันเยอะเกินไปแล้วนะภัทรจ๋า”
“เราก็แค่พูดความจริง” ก่อนก้มหน้าเอานิ้วถูกันไปมา
“นอกจากเอลลี่แล้วก็ไม่ค่อยมีใครคุยกับเรา...”
“คืนนี้เราขอไปกับเอลลี่ได้มั้ย” มองด้วยสายตาเว้าวอนไปที