ภัทรนิ่งไปสักพัก ก่อนจะก้มมองชุดตัวเอง แล้วเงยหน้ามองเอลลี่
“เราดูแปลกเหรอ?” แม้สีหน้าจะยังนิ่ง แต่หัวคิ้วขมวดเข้าหากันชัดเจน
”เราไม่มีชุดเหมือนคนอื่น...“
“เราดูแปลกเหรอ?” แม้สีหน้าจะยังนิ่ง แต่หัวคิ้วขมวดเข้าหากันชัดเจน
”เราไม่มีชุดเหมือนคนอื่น...“
Comments
“ฉันบอกตอนไหนว่าแปลก”
เอฟิเลียนยกยิ้มขึ้นมา “โถ่ๆๆ อย่าทำหน้าน้อยใจแบบนั้นสิจ๊ะ เดี๋ยวไม่หล่อเอานะ”
“ไม่เหมือนคนอื่นแล้วยังไง ชุดบ้านเกิดเมืองนอนเลยนะ !”
“ก็ต้องมั่นใจแล้วก็ภาคภูมิเข้าไว้”
มือเรียวยาวยกขึ้นมาทำท่าทางตามจังหวะน้ำเสียงของตนเองที่กำลังพูดเสริมให้กำลังใจอีกคน
“แบบนี้แหละ คนจับตามองจะตายไป”
“เพราะเอลลี่ใจดีต่างหาก”
ทั้งสวย โดดเด่น และมีเพื่อนมากมาย เขาจึงนับถืออีกฝ่ายมาก
แม้แต่เวลานี้ก็ยังโดดเด่นในกลุ่มคนนับร้อย แค่ขยับก็ดึงดูดสายตาผู้คนได้มากมาย
”การเรียนปีนี้ของเรา คงจะสนุกมากแน่ๆถ้าได้เรียนกับคนที่น่านับถืออย่างเอลลี่“
เขาใจดีงั้นเหรอ ? คงจะเป็นเช่นนั้นล่ะมั้ง
“งั้นเหรอ ?”
เสียงหึ ในลำคอดังออกมา ฮ่าาา ภูมิใจนักที่มีคนเอ่ยชื่นชมในตัวเขา แต่ในวินาทีเดียวกันก็อยากจะให้ชืานชมตัวเองบ้าง
“ขอบคุณสำหรับคำชื่นชมนะคะองค์ชาย~”
“พูดแล้วน้า ปีนี้ก็ขอฝากตัวด้วยนะคะสุดหล่อ”
“เห้อ เธอชมฉันเยอะเกินไปแล้วนะภัทรจ๋า”
“เราก็แค่พูดความจริง” ก่อนก้มหน้าเอานิ้วถูกันไปมา
“นอกจากเอลลี่แล้วก็ไม่ค่อยมีใครคุยกับเรา...”
“คืนนี้เราขอไปกับเอลลี่ได้มั้ย” มองด้วยสายตาเว้าวอนไปที
คิ้วเอลลี่ตก เล็บเจลทาบที่อกเป็นเชิงเอ็นดูและเห็นใจคนตรงหน้าในเวลาเดียวกัน
“ ทำไมจะไม่ล่ะ ? ภัทรของฉันน่ารักขนาดนี้ ! ”
รอยยิ้มบางยกขึ้นอย่างช้าๆพลางเอียงศรีษะเล็กน้อย พลันเอามือไปเกลี่ยผมอีดคนเบาๆอย่างเอ็นดูก่อนจะเลื่อนมาแตะข้างไหล่
“ ได้สิจ้ะ อยากทำอะไรบ้างล่ะ ? ”
เผลอหลับตาพริ้มเมื่อปลายนิ้วลูบที่เส้นผมของตนเองเบาๆ
“เราทำอะไรก็ได้ที่เอลลี่อยากทำ” นั่นหมายความว่าอีกฝ่ายอยากทำอะไรเขาก็จะทำด้วย
“แต่ถ้าเป็นการเต้น เราไม่ค่อยถนัดนะ”