TW: ผีเสื้อ 🦋
#ESRA_Fairies #ESRA_Roleplay
[ 3 Mar | 22:22 | ใกล้ที่พัก | โรลเปิด ]
ปกติแล้วเธอคงหลับไปแล้ว
แต่คืนนี้แตกต่างออกไป เธอมีนัดกับคนสำคัญ
องค์หญิงยืนนิ่งใต้แสงจันทร์ ดวงตาทอดมองไปยังความมืดเบื้องหน้า รอบกายเงียบสงัด ทว่ากลับมีบางสิ่งผิดแปลกไปจากปกติ
ราวกับมีบางอย่างกวนใจเธอ
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าแผ่วเบาของคุณ
“คุณก็ออกมาฝึกบินหรือคะ?”
#ESRA_Fairies #ESRA_Roleplay
[ 3 Mar | 22:22 | ใกล้ที่พัก | โรลเปิด ]
ปกติแล้วเธอคงหลับไปแล้ว
แต่คืนนี้แตกต่างออกไป เธอมีนัดกับคนสำคัญ
องค์หญิงยืนนิ่งใต้แสงจันทร์ ดวงตาทอดมองไปยังความมืดเบื้องหน้า รอบกายเงียบสงัด ทว่ากลับมีบางสิ่งผิดแปลกไปจากปกติ
ราวกับมีบางอย่างกวนใจเธอ
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าแผ่วเบาของคุณ
“คุณก็ออกมาฝึกบินหรือคะ?”
Comments
"โอ๊ะ..." ชาร์ลีนที่เดินอยู่ไม่ห่างนักเผลออุทานออกมาเบาๆ
เธอตั้งใจว่าจะแอบออกมาฝึกบินเพิ่มสักหน่อย ถึงแม้เมื่อกลางวันที่ผ่านมาเธอจะเที่ยวบินสำรวจไปหลายที่แล้วก็ตาม
แต่เพราะนี่เป็นประสบการณ์ที่อาจหาไม่ได้อีก ก็อยากใช้เวลาให้เต็มที่
"แหะ...ประมาณนั้นค่ะ ท่านเฮนริเอ็ตต้า" กล่าวทักทายเพื่อนร่วมห้องที่แสนคุ้นตา แต่ไม่มีโอกาสได้ทักทายกันเท่าไหร่ "ท่านก็ด้วยหรอคะ?"
“คุณชาร์ลีนเป็นอย่างไรบ้าง? ชินกับการบินไหมคะ?”
เธอเอียงคอเล็กน้อยขณะถาม น้ำเสียงเรียบนิ่งแต่ดวงตาทอประกายความสนใจ
“เรียกเรา เฮนริ ก็ได้ค่ะ”
เธอเสริม ถ้าจะให้เรียกชื่อเต็มพร้อมคำว่าท่านก็ดูโหดร้ายไป ชื่อเธอยาวขนาดนั้น
”ส่วนใหญ่แล้วฉันบินไปสำรวจแถวบริเวณที่มีดอกไม้น่ะค่ะ ทิวทัศน์ธรรมชาติทั้งภูเขา ป่า และน้ำตก“
จินตนาการไปถึงสถานที่ที่เธอบินไปเยี่ยมเยือนแล้วก็ฉายความสุขออกมาผ่านแววตา รอยยิ้มใสคลี่ให้พร้อมเล่าด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
”คิดว่าคุณเฮนริน่าจะชอบเหมือนกันค่ะ“
”อย่างตอนนี้…ท้องฟ้ายามค่ำคืนก็สวยงามนัก“ ดาวพราวฟ้าขนาดนี้…งดงามไปทุกที่จริงๆ
“ค่ะ ทำให้นึกถึงบ้านขึ้นมาเหมือนกัน” เฮทตี้ทอดมองท้องฟ้าสีรัตติกาล ก่อนจะเอ่ยถาม
“คุณชาร์ลีนชอบดอกไม้?”
เธอเว้นจังหวะเล็กน้อยก่อนจะเสริม
“ท้องฟ้ายามค่ำคืนสวยงามค่ะ… เพียงแค่เราชอบท้องฟ้ายามเช้ามากกว่า”
+
ปีกสีน้ำเงินเข้มดั่งรัตติกาลสะบัดไหว ขับประกายเงาลึกเมื่อกระทบแสงจันทร์ ปีกกว้างสยายออกเพื่อลดแรงปะทะก่อนจะหุบลงเมื่อร่อนลงสู่พื้นอย่างนุ่มนวล
แสงจันทร์ฉายลงบนเรือนผมสีดำขลับ ขณะเดียวกันก็ขับให้นัยน์ตาสีอำพันยิ่งสว่างในความมืด
เบสเตียห์มิได้จับจ้องสิ่งอื่นใดนอกจากร่างของสาวงามที่ยืนรอเธออยู่ตรงนั้น..
+
“นานทีปีหน ‘แฮมริเอ็ตต้า’ ของเราจะนอนดึกสักที“
เอ่ยแซวคนตรงหน้ายิ้มๆ ก่อนจะสะดุดตากับชุดที่อีกคนสวมอยู่
“ว่าแต่ทำไม..ชุดฝึกบินของโซย่าถึงได้น่ารักนักล่ะ?”
“เบสตี้!”
เพียงแค่เห็นอีกฝ่าย ความหนักอึ้งรอบตัวก็พลันคลายลงไปเล็กน้อย
“จะให้หลับลงได้ยังไง ได้ปีกเลยนะ” เธอเอ่ย พลางขยับปีกออกเล็กน้อย แสงสีรุ้งสะท้อนผ่านเนื้อปีกโปร่งใสเมื่อขยับ
“เวทมนตร์ที่เชื่อมถึงเส้นประสาท! มีแค่ห้าวัน เราต้องเก็บข้อมูลเยอะ ๆ”
“…อีกเรื่อง”
เธอทำท่าจะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็เลือกจะกลืนมันลงไป
+
“ชุดนอนน่ะ” เธอเอ่ย “คล่องตัวที่สุดที่เอามา”
พอได้พิจารณาอีกฝ่ายบ้าง ดวงตาสีชมพูหม่นก็ไล่สำรวจตั้งแต่ปีกไปจนถึงชุดเต็มยศของอีกฝ่าย
“ว่าแต่ เบสตี้เองก็แต่งมาเต็มยศเลยนะ” เธอเอียงศีรษะเล็กน้อย ก่อนจะยิ้ม
“เหมือนตัวเอกในนิยายแฟนตาซีของพี่ฟรานซ์เลย เหมาะมาก เราชอบนะ”
เบสเตียห์เอ่ยชม แม้จะเป็นเพียงปีกเวทมนตร์ที่มีระยะเวลาเพียง 5 วันแต่ก็เห็นได้ชัดว่าเฮทตี้ดูตื่นเต้นกับมันมาก และนั่นก็เป็นอีก 1 เหตุผลที่อีกคนนัดเธอมาที่นี่ด้วย
คิ้วเรียวเลิกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าอีกคนเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง แต่แล้วก็เปลี่ยนไปตอบเรื่องชุดแทน
“งั้นชุดนอนโซย่าก็น่ารักดี” +
ว่าแล้วก็ลอบมองคนใส่ชุดนอนตั้งแต่หัวจรดเท้าไวๆ..
นี่เธอขอแอบหวงเพื่อนเบาๆ ได้ไหมนะ?
”ฟังแล้วอยากอ่านนิยายเรื่องที่ว่าเลย เราแต่งเต็มยศก็จริงแต่ก็คล่องตัวมากนะ“
จัดชายเสื้อตัวเองเล็กน้อย ที่แต่งแบบนี้ก็เผื่ออีกคนลากไปทำอะไรโลดโผนนอกเหนือจากซ้อมบินด้วยน่ะสิ
“เรามาเริ่มซ้อมกันเลยมั้ย?”