"..." คำถามสุดท้ายของคุรุมินั่น...
หลุบตามองเคนทาโร่ในอ้อมแขน ส่งสายตา อย่าพูด อย่า อย่าๆๆๆ
หลุบตามองเคนทาโร่ในอ้อมแขน ส่งสายตา อย่าพูด อย่า อย่าๆๆๆ
Comments
เคนทาโร่พูดไปยิ้มไป เพราะมันคือความฝันอันแสนยิ่งใหญ่ของเขา
“ หือ กับยูกิจังน่ะเหรอ ? ”
เจ้าเด็กหันไปมองหน้าคนพี่ก่อนกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
“ เคยเล่นเป็นฮีโร่ด้วยกันฮะ ! เห็นแบบนี้แต่ยูกิจังเล่นถึงบทสุด ๆ เลยนะฮะ ทำท่านั้น ท่านี้ได้ด้วย แล้วก็ ๆ ตอนเล่นเป็นกีกี้— ”
แต่ในใจเหงื่อแตกเป็นหมื่นล้านลิตร
พอโดนปิดปากก็ทำได้เพียงแค่เปล่งเสียงอู้อี้ออกมา แต่ถึงกระนั้นเจ้าเด็กก็ยังไม่ลดละความพยายามที่จะสาธยายถึงความสุดยอดของการโรลเพลย์ให้พี่สาวได้รับรู้ …
คุรุมิแงะมือยูกิออก ปล่อยให้เจ้าหนูเป็นอิสระ
"อย่ารังแกเด็กสิ"
หันไปดุหนุ่มรุ่นน้องเบาๆ มือพลางลูบหัวเคนทาโร่เพื่อปลอบ
" อืม~? เคนทาโร่คุงชอบฉลามสินะ " พูดทวนคำตอบอีกครั้ง
"ว่าแต่ เล่นเป็นฮีโร่เนี่ย.. สวมบทบาทยังไงกันบ้างหรอจ๊ะ? พี่คุรุมิก็อยากเล่นด้วยเหมือนกันนะ "
ยิ้มหวานจนตาปิด ทว่าในใจกลับหัวเราะชั่วร้ายอยู่ >ยูคุง ตายแน่😈🫵🏻
แต่พอมองรอยยิ้มของมิจังแล้วเนี่ย...
..สองคนนี้ไม่ควรมาเจอกันเลย เหมือนเขาโดนรุมอยู่คนเดียวเลยเนี่ย
เจ้าเด็กตอบเสียงดังฟังชัดก่อนควักตุ๊กตาฉลามตัวโปรดออกมาโชว์
“ หลัก ๆ ก็เล่นเป็นฮีโร่ต่อสู้กับวายร้ายฮะ แต่ไม่นานมานี้ยูกิจังได้บทกีกี้แล้วถูกผมจัดการด้วยดาบเข้าที่ตูดล่ะ ! หึหึ ”
“ แถมเสียงร้องอย่างเจ็บในวันนั้นก็ยังตราตรึงไม่หายเลยล่ะ ”
ดูท่าประโยคสุดท้ายคล้ายจะเป็นการใส่สีตีไข่เข้าไปเพื่อให้ดูเกินจริงนะ—
“ คราวหน้าพี่คุรุมิก็มาเล่นด้วยกันนะฮะ ”