ชิรุฮะส่ายหน้าไปมา
“สร้างใหม่ได้ แต่ก็แทนของเดิมไม่ได้นี่ ฉันไม่ชอบเรื่องที่หลุดมือไปเท่าไหร่น่ะ”
“เคย์จังเคยกลัวอะไรแบบนั้นไหม?”
เธอหลับตาลงขณะพูด
เหมือนตั้งใจจะปิดประตูความลังเลระหว่างนั้นให้เงียบลงเพียงชั่วครู่
“กลัวว่าถ้ารู้เรื่องหนึ่งขึ้นมาแล้ว ชีวิตจะไม่เหมือนเดิมอีก”
+
“สร้างใหม่ได้ แต่ก็แทนของเดิมไม่ได้นี่ ฉันไม่ชอบเรื่องที่หลุดมือไปเท่าไหร่น่ะ”
“เคย์จังเคยกลัวอะไรแบบนั้นไหม?”
เธอหลับตาลงขณะพูด
เหมือนตั้งใจจะปิดประตูความลังเลระหว่างนั้นให้เงียบลงเพียงชั่วครู่
“กลัวว่าถ้ารู้เรื่องหนึ่งขึ้นมาแล้ว ชีวิตจะไม่เหมือนเดิมอีก”
+
Comments
หญิงสาวสูดลมหายใจสั้น ๆ แทน
“อยากเดินเล่นด้วยกันไหม”
เพราะเราอยู่ตรงนี้มานานเกินไปแล้ว
หรือไม่อยากคุยเรื่องนั้นสักพักกัน?
“แต่ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะ“
เธอว่าแบบนั้น
และยิ้มให้เขาไป
“เอาสิ รูจังไม่ติดอะไรผมก็เดินเล่นด้วยได้”
ว่าแล้วก็ตามด้วยสิ่งที่เธอถามมา ความทรงจำย้อนกลับไปหาคืนวันนั้นที่บันทึกขาดช่วง ดวงตาสีแดงหลุบลงใต้เปลือกตา
“ส่วนของผม...คิดว่าคงไม่มีหรอก เรื่องที่กลัวจะรู้น่ะ“
“เพราะถึงรู้ไปผมก็ยังเป็นผมอยู่ดี”