“ไม่เลย…แค่ได้ยินเสียงฝีเท้า เธอก็กลับมาพอดีแล้ว” น้ำเสียงของเธออ่อนลงเล็กน้อยคล้ายจะเอ็นดู

“ไปกันเถอะ” แล้วก็เดินเคียงข้างกันเหมือนเดิม

ไม่มีใครพูดถึงเงาในห้องน้ำ
หรือเสียงฝีเท้าที่ไม่ควรจะมี

พอแสงแดดยามเย็นกระทบข้างแก้ม ชิรุฮะก็หลุบตามองพื้นเบา ๆ

อุ่นดี…

เธอคิดแบบนั้น
ก่อนจะเหลือบมองเพื่อนข้างตัวอีกครั้ง

บางที แค่มีคนที่เดินไปด้วยกันได้แบบนี้…

ก็อาจไม่ต้องกลัวอะไรนักหรอก