เวิ่นเว้อนิดหน่อย แต่ตอนอ่านทฤษฎีความเสื่อมทรามของอังโกะแล้วคิดถึงโอกาตะขึ้นมาช่วงนึง
"…มนุษย์ไม่มีทางเสื่อมทรามต่ำตมไปตลอดกาลได้ เพราะจิตใจมนุษย์หาใช่เหล็กไหล ไม่แข็งแกร่งพอจะทนต่อความทุกข์ยากตรากตรำ มนุษย์นั้นน่ารักน่าสงสาร เปราะบาง และอ่อนแอ ด้วยเหตุนี้จึงโง่เขลา ตื้นเขิน อ่อนแอจนกว่าจะเสื่อมทรามจนถึงขีดสุด…"
ความเรียง : ทฤษฎีความเสื่อมทราม (ซาคากุจิ อังโกะ)
"…มนุษย์ไม่มีทางเสื่อมทรามต่ำตมไปตลอดกาลได้ เพราะจิตใจมนุษย์หาใช่เหล็กไหล ไม่แข็งแกร่งพอจะทนต่อความทุกข์ยากตรากตรำ มนุษย์นั้นน่ารักน่าสงสาร เปราะบาง และอ่อนแอ ด้วยเหตุนี้จึงโง่เขลา ตื้นเขิน อ่อนแอจนกว่าจะเสื่อมทรามจนถึงขีดสุด…"
ความเรียง : ทฤษฎีความเสื่อมทราม (ซาคากุจิ อังโกะ)
Comments
"จิตใจมนุษย์หาใช่เหล็กไหล" เป็นท่อนที่ทำให้เรานึกถึงโอกาตะขึ้นมา แล้วก็หยุดจินตนาการต่อเองไม่ได้
เพราะดูถูกความเป็นมนุษย์ของตัวเองจนเกินไปนั่นแหละถึงได้ต้องทรมานกับมวลความรู้สึกผิดที่ถาโถมใน 310 แบบนี้
แต่ตอนอ่านท่อนเหล็กไหลแล้วมันตรงกับที่ตัวเองเคยมองสภาพจิตใจของโอกาตะ ก็เลยเอามาตีความเชื่อมโยงอีกแบบเฉย ๆ😂