เธอหวาน

เธอทั้งหวานทั้งนุ่มนิ่ม อ่อนยวบอยู่ในอ้อมแขนของเขา พยายามใช้อุ้งมือเล็ก ๆ ตะกายเกาะท่อนแขนคล้ายสัตว์ขนฟูใช้เล็บตะปบเสื้อเจ้าทาสแสนภักดี

“...อื้อ”

เสียงครางอื้ออึงในลำคอนั่นยิ่งทำให้คล้ายเข้าไปใหญ่

ถึงแม้ยามนี้จะเป็นเขาที่มีหูและหางโผล่มา ทว่าคนที่เหมือนแมวกลับเป็นฮันเตอร์สาวคนเก่งแห่งเมืองลินคอนเสียอย่างนั้น

ทั้งยังเป็นแมวเหมียวตัวเล็กขี้อ้อนเสียด้วย