#ESRA_Starlit #ESRA_Roleplay
3 Feb | หอเต้นรำ
“ กินคุ๊กกี้ไหมคะ ฉันเจอมันวางอยู่ที่โต๊ะอาหาร... ดูน่าอร่อยดีนะคะ ”
สเตล่าเดินแจกคุ๊กกี้ปริศนาให้คนแถวนั้น
จนเห็น [คุณ] เข้าก็รีบปรี้เข้าไปหาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มหวาน
(+ ได้ค่ะ มากินคุ๊กกี้หรือพาเต้นก็ได้ค่ะ✨)
3 Feb | หอเต้นรำ
“ กินคุ๊กกี้ไหมคะ ฉันเจอมันวางอยู่ที่โต๊ะอาหาร... ดูน่าอร่อยดีนะคะ ”
สเตล่าเดินแจกคุ๊กกี้ปริศนาให้คนแถวนั้น
จนเห็น [คุณ] เข้าก็รีบปรี้เข้าไปหาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มหวาน
(+ ได้ค่ะ มากินคุ๊กกี้หรือพาเต้นก็ได้ค่ะ✨)
Comments
"สายัณห์สวัสดิ์เพคะองค์หญิงสเตล่า, ดิฉันขออนุญาตนะคะ"
หล่อนยิ้มใหญ่พร้อมก้มตัวลง และสายตามองไปที่ของหวาน แม้เธอจะไม่ชอบมันก็เถอะ,, แต่ปฏิเสธของจากคนที่ยศสูงกว่าก็ไม่ใช่เรื่อง
บอนนี่หยิบทิชชู่ออกมาจากและหยิบคุ๊กกี้มาวางทั้งหมด 3 ชิ้น
"แล้วองค์หญิงได้ทานแล้วหรือยังคะ? หรือที่บอกว่า 'ดูน่าอร่อยดี' แอบทานมาแล้ว.."
ตนถามด้วยความเป็นห่วงผสมความกวนๆเล็กน้อย
เธอตอบด้วยน้ำเสียงนุ่ม โค้งตัวลงให้สเตลล่าอย่างนอบน้อม
แม้ฐานันดรจะสูงกว่า แต่ด้วยมารยาทและความเคารพที่แสดงออกผ่านทุกท่วงท่าก็อดไม่ได้ ´。• ᵕ •。`
ฟังแล้วก็หัวเราะเบาๆ ก่อนจะเอียงศีรษะเล็กน้อย
"ฮิๆ ฉันทานบ้างแล้วค่ะ...แต่เพราะมันอร่อยมาก ก็เลยอยากจะให้คนอื่นๆได้ทานด้วยค่ะ ❀"
"ตายจริง...ไม่ทานหรือคะ" มองฉงนสงสัยกับคุ๊กกี้บนทิชชู่
เจ้าตัวยิ้มตอบและพยักหน้ารับทราบ
”พอดีว่าหม่อมฉันไม่ค่อยทานของหวานสักเท่าไหร่น่ะค่ะ แต่ก็ไม่อยากจะปฏิเสธ… เลยรับมันไว้ให้เจ้าตัวเล็กตัวนี้และเพื่อนๆเพคะ“
ระหว่างพูดตนหันมองไปที่บอนนี่พัฟบอลและโปรยสายตากลับมาหาคนตรงหน้า
”ขอบพระทัยสำหรับขนมพวกนี้เพคะองค์หญิง“ ตนย่อตัวเล็กน้อย
”ให้หม่อมฉันช่วยไหมเพคะ?“ สเตลล่ามองไปที่ถาดเสนอตัวพร้อมช่วยถือมัน
"อ่า ไม่เป็นไรเลยค่ะ ! ฉันก็แค่อยากให้คนอื่นได้ลองชิมขนมดีๆ" ยิ้มบาง
เมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย ก็ส่ายหน้าเบาๆด้วยท่าทีสุภาพและเป็นกันเอง ราวกับปฏิเสธอย่างเกรงใจที่จะให้อีกฝ่ายถือถาดของเธอแทน
"และก็.. ฉันอยากจะรบกวนนิดหน่อยน่ะค่ะ"
"กับฉัน ไม่ต้องทางการก็ได้นะคะ.."
ท่าทางของเธอดูเหมือนจะลังเลเล็กน้อย แต่ก็..
หล่อนแสดงสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อยแม้ว่าตนจะเสนอตัวขอช่วยแต่คนตรงหน้ากลับมาท่าทีเกรงใจเสียอย่างงั้น- สาวเจ้าเลิกคิ้วขึ้นและส่งยิ้มบางๆให้ทีหลัง
"เข้าใจแล้วล่ะค่ะ, ยังไงก็ต้องขอบพระทัยอีกครั้งนะเพคะ,,"
"!? จะดีหรือคะ? หม่อมฉันเกรงว่าจะดูเสียมารยาท..น่ะเพคะ.."
หล่อนถามด้วยความสงสัยจากใจจริงทั้งท่าทางและน้ำเสียงของหญิงสาวตรงหน้าดูไม่เป็นธรรมชาติมากเท่าไหร่
"อ่ะ! คุกกี้นั่น..ก่อนหน้านี้ฉันลองกินดูชิ้นหนึ่งแล้วล่ะ ก็อร่อยใช้ได้อยู่นะ"
เขาถือวิสาสะหยิบคุกกี้หมาน้อยชิ้นหนึ่งในจานมากินหงุบหงับ
"แต่หยิบมาซะเยอะเลยนะ ชอบกินงั้นเหรอ?"
"แล้วทำไมเจ้านี่ เจ้านี่แล้วก็เจ้านี่ถึงตัวขาดหัวแหว่งแบบนั้นล่ะ🤨?"
ชี้ๆ ไปยังหมาสามตัวในสภาพไม่สมประกอบในจาน
“อือ อือ🌸“ ส่ายหน้า
“มันก็อร่อยดีค่ะ แต่ก็อย่างที่เห็น ฉันเจอเจ้าตัวน้อยพวกนี้แอบอยู่แถวถาด”
ยิ้มหยีแบบ มีคนเนียนกินแซ่บแล้วทิ้ง
“เลยพามาหาคนร้ายค่ะ“
ദ്ദി ( ᵔ ᗜ ᵔ )
หน้ามุ่ย เท้าเอว รู้นะว่าเพื่อนสาวกำลังสงสัยว่าเขาเป็นคนร้ายอยู่
"คนร้ายอาจเป็นพัฟบอลของใครสักคนหรือเจ้าโปก็ได้"
ไม่คิดว่าจะเป็นฝีมือของคนแต่เป็นพัฟบอลที่ได้ลองหม่ำคุกกี้แล้วอาจไม่ถูกใจเลยเนียนๆ ทิ้งไว้
ว่าแล้วก็หยิบหมาน้อยมากินอีกตัวสักหน่อย
"ตายจริง~ เผลอได้ยินคำสารภาพของคนร้ายเข้าแล้วล่ะค่ะ"
น้ำเสียงเจือความขี้เล่น ขณะดวงตาสีฟ้าสดใสฉายแววซุกซนอย่างเห็นได้ชัด อีกฝ่ายพูดซะขนาดนั้นแล้วก็ไม่ได้สงสัยละ
"นั่นสินะคะ อาจจะเป็นพัพบอลก็ได้... แต่ว่างานนี้คนเยอะมาก คงจะหาคนร้ายยากเชียว.." ยิ้มอ่อน
มองหาโปก่อนตัวแรก พล็อตคนร้ายใกล้ฉันรึเปล่า
ว่าแล้วก็พยายามกินขนมให้หมดแล้วรีบลุกไปหา
เป้าหมายของเธอไม่ใช่คุ๊กกี้ที่อยู่ตรงหน้า แต่เป็น...
"พี่สาว 🥺✨" เจ้าหล่อนรีบทักทายเสียงใส เกือบจะกระโดดสวมกอด ถ้าไม่ติดว่ามีขนมที่อยู่ตรงหน้าพี่สาวคนน่ารักของเธอ "ฮื้อ......นางฟ้าบนสวรรค์ยังต้องอาย" ดวงตาสีมรกตนั้นเปล่าประกายอย่างตื่นเต้นและชื่นชม
"สวยมากเลยค่ะ พี่สเตลล่า ✨"
"ตายจริง.. นางฟ้าอะไรจ้ะ" เอ่ยพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น
"แค่มนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นเองจ่ะ"
วางถาดขนมลงบนโต๊ะข้างตัว เพื่อปล่อยให้มือทั้งสองเป็นอิสระ
"ชาร์ลีนเองก็เหมือนดอกไม้ที่ผลิบานงดงาม จนทำให้ใครต่อใครเผลอตกหลุมรักในช่วงเวลาแสนพิเศษเลยนะ" ♡
คำเปรียบเปรยนั้นถูกถ่ายทอดจากหัวใจต่อชาร์ลีน
จนกระทั่งเริ่มรู้ตัวแล้วว่ายังคงอยู่ในงานเต้นรำ ถึงเริ่มระลึกได้ว่าคนนั้นควรทำตัวให้ดูเรียบร้อยขึ้น
"ฮื้อ...ขอโทษด้วยค่ะ" ว่าแล้วก็ค่อยๆคลายอ้อมกอดแล้วเอามือแนบแก้มตัวเองเบาๆ หายใจลึกเข้าออกเรียกสติ
+
"ถ้าน้องเป็นดอกไม้ที่ใครๆก็ตกหลุมรัก...งั้นพี่สาวต้องตกหลุมรักน้องนะคะ" ว่าแล้วก็พูดหยอกล้อสักหน่อย
"ล้อเล่นค่ะ ใครหนอจะมาตกหลุมรักน้อง ต้องเป็นพี่สเตลล่ามากกว่า"
"ก็พี่สาวตรงหน้าสวยจนคนลืมหายใจกันขนาดนี้นี่นา"
เด็กสาวผมทองยิ้มกว้าง เธอประกบมือทั้งสองข้างเข้าด้วยกัน
"ขอบคุณนะคะ ถ้าอย่างนั้นฉันขอรับไว้สักชิ้นหนึ่งแล้วกัน" เจ้าของเสียงใสเอ่ยตอบ เธอหยิบคุกกี้บนถาดขึ้นมา ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ ขณะมองดูขนมในมือ
"ช่างทำขนมที่นี่รสนิยมไม่เลวเลย ออกแบบรูปทรงได้น่าสนใจมาก คุณว่างั้นไหม?" เธอเอ่ยพร้อมพลิกคุกกี้กลับไปกลับมา
เธอยิ้มจนดวงตาสีฟ้าประกายหยีเหมือนพระจันทร์เสี้ยว พยักหน้าหงุกให้กับสาวน้อยตรงหน้าอย่างยินดี
คุ้นจัง นั่นรุ่นน้องใช่ไหมนะ ?..
“อื้ม ใช่จ่ะ คุณช่างเขาทำคุ๊กกี้รูปน้องหมาได้น่ารักมากเลยเนอะ🌸”
“แถมรสชาติก็ยังหวานพอดีด้วย ลองชิมดูสิจ้ะ ถ้าชอบก็ทานอีกชิ้นได้นะ"
น้ำเสียงอบอุ่นและนุ่มนวลเอ่ยพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ˶ᵔ ᵕ ᵔ˶
ความนุ่มนวลนั้นทำให้เธอตกปากรับคำอย่างว่าง่าย ก่อนจะลิ้มรสชาติของขนมอบอันแปลกตา พลันสองมือป้องปาก
"ว้าว~ นี่มันวิเศษมากเลยค่ะ ความหวานของครีมผสมกับความมันกรอบได้อย่างลงตัวเลย อีกอย่าง ถึงมันจะละลายหมดแล้ว แต่ก็ยังทิ้งรสหวานที่ปลายลิ้นส่งท้าย ฉันชอบมากเลย"
เธอกล่าวด้วยความประทับใจ
"เห็นที ฉันต้องให้ผู้ช่วยไปถามสูตรกับช่างทำขนมดูซะแล้วล่ะค่ะ"
"ถ้าชอบก็ทานอีกได้นะ ยินดีเลยล่ะจ่ะ" เอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
สายตามองไปยังชุดของมูลาห์ แม้จะเรียบง่ายแต่สีสันเจิดจ้า มีเสน่ห์เฉพาะตัวชวนมอง เส้นผมสีเหลืองอ่อนที่จัดทรงน่ารักน่าเอ็นดู
ชวนหัวใจสเตล่า อบอุ่นด้วยความรักเด็กที่เธอมี
(+)
เธอเว้นจังหวะเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยชมอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน จริงใจ
"สวยมากเลยจ่ะ.." ดวงตาหยียิ้มหวาน
เด็กสาวมองซ้ายมองขวา ก่อนจะหยิบคุกกี้ขึ้นมาวางลงบนผ้าเช็ดหน้าสีเหลืองอ่อนที่เพิ่งดึงออกมาจากช่องกระเป๋าเล็ก ๆ ของกระโปรง
"แบบว่า.. จะเอาไปฝากผู้ช่วยน่ะค่ะ" เธออมยิ้มน้อย ๆ คล้ายกำลังเคอะเขินกับสิ่งที่กำลังทำ
เมื่อห่อคุกกี้เรียบร้อยแล้วจึงถือมันไว้แบบนั้น
+
เอลิโอปรายตามองคุกกี้บนจาน ที่หญิงสาวเล่นยกมาหมดจานซะอย่างนั้น
"ขอฉันชิ้นนึงได้รึเปล่า?"
หนุ่มร่างยกยิ้มขึ้นมา
"แหม ทำไมจะไม่ได้ล่ะคะ ?" เอ่ยพร้อมยิ้มละมุน
แต่ภายในใจกลับแอบครุ่นคิด ขณะมองเอลิโออย่างพิจารณา
'เขาคงจะไม่ใช่คนที่แอบชิมคุกกี้จนแหว่งหรอกนะ...' เพราะมองจากนิสัยของอีกฝ่ายแล้วคงจะไม่ใช่แน่นอน
"งานเลี้ยงสนุกไหมคะ เอลิโอ?"
มือแกร่งหยิบคุกกี้รูปสัตว์มามองอย่างพินิจ ก่อนจะชิมมันด้วยท่วงท่างามสง่า แน่นอนว่าเขาเคี้ยวจนหมดถึงพูดประโยคต่อไป
"อร่อยสมกับเป็นขนมจากงานเลี้ยงเต้นรำ"
เหลือบไปเห็นคุกกี้ที่โดนกัดไป แต่ก็ไม่ได้ติติงอะไร
"ก็สนุกดี แต่คงจะดีกว่านี้ถ้ามีคู่เต้นรำล่ะนะ"
อดไม่ได้ที่จะตั้งคำถามในใจ เพราะในความคิดเธอ— เอลิโอ มักจะดึงดูดสายตาของผู้คนรอบข้างเสมอ ทั้งด้วยบุคลิกที่น่าหลงใหลและเสน่ห์ชายแสนใจดีที่ใครๆ ต่างกล่าวถึงเสมอมา...
ไม่น่าเชื่อว่าจะไม่มีคู่เต้นในงานนี้
"เอลิโอ ไม่มีคู่เต้นหรอคะ ?"
ถ้าไม่มีใคร พร้อมจะชวนให้ไปเต้นกับองค์ชายจุนตรงโน้น
"แต่เขา..ค่อนข้างขี้อายนิดหน่อย"
พยักเพยิดใบหน้าไปตรงมุมหนึ่งของงาน เผยให้เห็นชายหนุ่มผมสีแดงรูปร่างหน้าตาดีคนหนึ่ง กำลังยืนหลบมุมอยู่
ยกมือขึ้นมาข้างแก้มตนเอง
"แต่ฉันแยกมาหาพวกเธอก่อน"
“อ่ะ อย่างงี้นี่เอง” กล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล พยักหน้ารับเบาๆพร้อมรอยยิ้มที่อ่อนโยน
“เป็นคนที่น่าเอ็นดูดีนะคะ”
น้ำเสียงเปล่งออกมาฉายแววชื่นชมและอบอุ่นในที
“งั้นฉันก็คงต้องขอใช้เวลากับเพื่อนของฉันอย่างคุ้มค่าแล้วล่ะค่ะ🌸”
ชูมือตัวเองมุ่งมั่น
กรุบ กรุบ กรุบ...
หญิงสาวชุดขาวทองที่เข้ามารับคุกกี้ดูจะไม่พอที่ชิ้นเดียว เธอยังยืนอยู่ตรงหน้าคุณแล้วหยิบอีกชิ้น สองชิ้น
ขยับปากเหมือนกระรอกตุนอาหารในกระพุ้งแก้มก่อนจะกลืน
"คุกกี้น้องหมานี่... เมื่อกี้บอกว่าไปได้มาจากโต๊ะไหนนะคะรุ่นพี่?"
'โอ้ ตายจริง ! ช่างน่ารักเหลือเกิน'
..หลับตากลั้นใจที่จะส่งเสียงหวีดความปลาบปลื้ม อ๋า น่าอายจัง..
สิ่งที่เผยออกมาจึงเป็นรอยยิ้มกว้างหวานดั่งน้ำผึ้งฤดูใบไม้ผลิแทน
“ใช่จ่ะ ฉันได้มาจากโต๊ะอาหารแถวริมๆน่ะ”
“อร่อยไหมจ้ะ ?” เอ่ยถาม
เพราะวัฒนธรรมของอาณาจักรเขาไม่มีขนมสไตล์นี้เลย เลยสนใจเป็นพิเศษ
"เลดี้ เราขอลองซักชิ้นได้ไหมครับ?"
พลางส่งยิ้มให้
“ได้สิคะ”
ยกถาดคุกกี้ด้วยท่าทีสบายๆ
แต่ในใจยังวุ่นวายไปด้วยคำถามที่ไม่ได้เอ่ยออกมา
'...หรือว่า จะเป็นเจ้าชายที่เกี่ยวข้องกับ...การพนันคนนั้น' ในใจ
ชื่อเสียง ข่าวลือที่เคยได้ยินผ่านหูในหมู่คนรุ่นเดียวกันผุดขึ้นมาจนความสงสัยค่อยๆเผยออกผ่านรอยยิ้มบนใบหน้า
"โอ้ จริงด้วย เราควรแนะนำตัวก่อน เสียมารยาทจริงๆ"
ก่อนจะผสานมือแล้วก้มหัวลงทำความเคารพอย่างสง่าตามแบบอาณาจักรจิน
"จิน จิวซิน จากอาณาจักรจิน ดินแดนแห่งโอกาศและโชคลาภ "
เสียงทุ้มแนะนำตัวออกมา แล้วผายมือไปที่อีกฝ่าย
"แล้วเลดี้ผู้น่ารักอยากให้เราเรียกว่าอะไรดีครับ?"
"สเตล่า โซฟิลา ลูเซียน่า กาลาซิอา เด—..." เว้นจังหวะเล็กน้อย ใบหน้าผุดรอยยิ้มเจื่อนๆอาย
"อ่ะ สเตล่าก็ได้ค่ะ ! เรียกฉันว่าสเตล่าค่ะ🌸" เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
สายตาลู่มอง มีเรื่องที่อยากรู้เกี่ยวกับอาณาจักรจินเยอะเลย
“อาณาจักรสีทอง...“
อ้ำอึ้งอยากถามแต่เกร็งหน่อยๆ
(ขอโทษค่ะ--- 5555555)