"ยิ้มแล้วสิครับ"
"แต่ยิ้มไม่เก่งเท่าน้องสาวของพี่หรอก"
เจ้าตัวกล่าวออกมา พยายามโฟกัสไปที่ใบหน้าของเธอ แต่ก็มองยังไงก็มองไม่ชัด เราจึงค่อยๆเดินไปทีละนิด
"อยากกินอะไรรึเปล่า? หรือว่ามีอะไรก็พูดได้นะ"
เราถามซ้ำไปอีกเพราะอีกคนดูจะข้ามคำถามก่อนหน้าเราไป
"แต่ยิ้มไม่เก่งเท่าน้องสาวของพี่หรอก"
เจ้าตัวกล่าวออกมา พยายามโฟกัสไปที่ใบหน้าของเธอ แต่ก็มองยังไงก็มองไม่ชัด เราจึงค่อยๆเดินไปทีละนิด
"อยากกินอะไรรึเปล่า? หรือว่ามีอะไรก็พูดได้นะ"
เราถามซ้ำไปอีกเพราะอีกคนดูจะข้ามคำถามก่อนหน้าเราไป
Comments
เธอยิ้มออกมา อย่างที่เคยทำ ราวกับคนที่สุขใจกับคำตอบ
“ พี่อากิระ สมุติว่า ”
“ วันนึง ถ้ามีหนูสองคน พี่จะทำยังไงหรอคะ? ”
“ รึถ้าวันนึง หนูเกิดเกลียดพี่ขึ้นมา พี่จะทำยังไงหรอคะ? ”
เธอยิ้มออกมา หากแต่ว่าแสงที่ลอดผ่านหน้าต่างขยับจนเห็นผมสีดำสนิทของเธอแวบนึง เมื่อเธอรู้สึกแบบนั้นถึงได้ถอยเข้าไปในความมืดอย่างรวดเร็ว
เธอทำเพียงไม่มีอะไรเกิดขึ้นเท่านั้น
"อืม...ยังไงทั้งสองคนก็ถือว่าเป็นน้องของพี่ใช่มั้ยคะ?"
"พี่ก็จะ รักน้องสองคนเท่าๆกันไง ดีมั้ย?"
เรามองอีกคนและเห็นทันกับสีผมที่ไม่เป็นธรรมชาตินั่นแต่ก็เพียงเสี้ยววิเท่านั้น
"พี่ก็คงจะตามง้อตามถามจนกว่าจะรู้ว่าน้องของพี่เกลี่ยดพี่เรื่องอะไร ถึงตอนนั้นพี่ก็จะแก้ไขตัวเอง"
"ตามที่น้องอยากให้พี่เป็นนะ"
เราเริ่มรู้สึกแปลกๆตั้งแต่เห็นเส้นผมดำเงานั่นทำเอาขาเเข็งแทบขยับเดินหน้าถอยหลังได้ลำบากสุดๆ!
ใบหน้านั้นหุบยิ้มทันที ใบหน้าที่น่าสงสารปรากฏ พร้อมดวงตาที่สดใสพร่ามัว
วัยเด็กเธอนั้นเอาแต่ตามพี่ๆ ท่าทางที่เมินเฉยนั้นชวนให้หัวใจดวงน้อยของเธอนั้นบีบตัวจนรู้สึกเจ็บไปหมด ราวกับเส้นด้ายที่พันแน่นรอบหัวใจนั้น
เธอไม่เคยลืมมันเลย แผ่นหลังของพี่ชายที่เดินผ่านเธอไปทุกเย็น
“ ทำไมละคะ? ” น้ำตาสีใสไหลหยดลงพื้น ทั้งที่ที่ผ่านมาเธออดกลั้นมาเสมอ
"อามิจัง..อย่าร้องสิ"
"ต่างคนต่างมีเรื่องที่ต้องทำ ต่างคนต่างมีภาระนะคะ"
"ยามนั้น..พี่ยังเด็ก ไม่รู้เรื่อง พี่ขอโทษนะคะ"
เรากล่าวบอกอย่างอ่อนโยน ละพอทำใจได้ก็รีบเข้าไปใกล้กว่าเดิมจนรู้ได้ว่า..เธอ ไม่ใช่อามิตัวจริง ด้วยสีผมนั่น
เสียวเธอสะอึกไปเล็กน้อยราวกับน้ำตานั้นบีบหัวใจดวงน้อยนั้นให้รู้สึกหายใจไม่ออก มือเล็กถูกยกมาราวกับพยายามปัดน้ำตาที่เปื้อนหน้า
“ หนูคิดว่าพี่เกลียดหนู…เพราะหนูเอาแต่ติดพี่มาตลอด! ”
“ แถมตอนนั้น หนูไม่อยากจะพึงพี่อีกแล้วทั้งพวกเราก็เจ็บมามากพอแล้ว…”
“ ถ้าหนูพูดไปมันเหมือนจะทำให้พวกเรานั้นห่างกันเรื่อยๆไม่ใช่หรอ… ”
เธอเอ่ยออกมามือเล็กที่สั่นไหวถูกปล่อยลงอย่างอ่อนแอ