เขานึกย้อนไปถึงวันเหล่านั้น….
“ภาพแรกเพราะเป็นวันแรกที่ได้พบกับคุณนั่นแหละครับ” เหตุผลหลักคงแบบนั้นนั่นแหละ
“คิดว่าถ้าดูภาพนั้นกับคุณตอนนี้ คงรู้สึกถึงความแตกต่าง—พอเทียบกันแล้วมันก็ทำให้รู้สึกน่าคิดถึงอยู่น่ะครับ” ตอนนั้นที่ยังเป็นคนแปลกหน้า ความรู้สึกที่ภาพถ่ายทอดออกมาคงต่างจากปัจจุบันน่าดู
“ส่วนภาพที่สอง— นั่นสินะครับ เพราะแสงสวยดีละมั้งครับ สีของพระอาทิตย์ตกดิน”
“ภาพแรกเพราะเป็นวันแรกที่ได้พบกับคุณนั่นแหละครับ” เหตุผลหลักคงแบบนั้นนั่นแหละ
“คิดว่าถ้าดูภาพนั้นกับคุณตอนนี้ คงรู้สึกถึงความแตกต่าง—พอเทียบกันแล้วมันก็ทำให้รู้สึกน่าคิดถึงอยู่น่ะครับ” ตอนนั้นที่ยังเป็นคนแปลกหน้า ความรู้สึกที่ภาพถ่ายทอดออกมาคงต่างจากปัจจุบันน่าดู
“ส่วนภาพที่สอง— นั่นสินะครับ เพราะแสงสวยดีละมั้งครับ สีของพระอาทิตย์ตกดิน”
Comments
“ฟังดูเป็นเหตุผลที่สมเป็นตัวไคโตะคุงดีนะ!“
“ภาพแรกเพราะเป็นวันแรกที่เราเจอกัน…อื้ม ก็จริง ถ้าได้ดูภาพนั้นตอนนี้ก็คงรู้สึกต่างจากวันนั้นมากแน่ ๆ เลย”
ถึงแม้จะจำวันนั้นไม่ค่อยได้ก็เถอะว่าทำตัวเองทำอะไรไปบ้างวันนั้น...
“ส่วนภาพที่ทะเล...ฉันก็ชอบภาพนั้นเหมือนกันนะเป็นภาพทรงจำที่ล่ำค่าสำหรับฉันมากๆเลย~“
ถึงความทรงจำจะเลือนรางลงไปบ้างเพราะเวลาผ่านมาสักพักแล้ว แต่คิดว่ายังพอจำเรื่องราวและความรู้สึกได้อยู่นะ
“ถ้าอยากไปอีก จะไปด้วยกันอีกก็ได้นะครับ” ทะเลน่ะ
ทว่าไม่นานนัก เสียงของพนักงานก็ดังขึ้นใกล้ ๆ เรียกความสนใจมองไปทางพนักงาน
[สามารถเข้าไปได้แล้วค่ะ]
เธอหันไปมองก่อนจะลุกขึ้นยืน ดวงตาทอแววยินดี
“ถึงเวลาแล้วสินะ-”
จากนั้นจึงหันไปหาเขา พร้อมส่งยิ้มให้
“ไปกันเถอะ!”
ไคโตะแวะฝากกระเป๋ากับเจ้าหน้าที่ก่อนจะตามเธอไป
ผู้ใช้บริการในรอบนี้มารวมตัวกัน โดยข้างหน้ามีเจ้าหน้าที่คอยชี้แจงข้อห้ามและข้อควรปฏิบัติ พร้อมกับทำท่าสาธิตการเก็บสตรอว์เบอร์รี่ที่ถูกต้องไปด้วย
ถึงเขาจะเคยทำกิจกรรมทำนองนี้แต่มันก็นานมากแล้ว— เลยรู้สึกแปลกใหม่อยู่เหมือนกัน
ตั้งใจฟังอยู่แบบนั้น
หลังจากพนักงานบรรยายเสร็จ ก็มีการแจกกรรไกรเล็กๆ สำหรับตัดก้านสตรอว์เบอร์รี่ พร้อมกับอนุญาตให้แต่ละคนเริ่มเข้าไปในแปลงได้
เธอรับกรรไกรมาแล้วหันไปหาก่อนจะยิ้มให้ที่แทบเก็บความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่
“เอาล่ะ! ได้เวลาออกล่าสตรอว์เบอร์รี่แล้ว!” ดวงตาเป็นประกายด้วยความตื่นเต้นไม่น้อยเลยล่ะ
พอหันไปเห็นเธอที่ดูตื่นเต้นเสียออกหน้าออกตาก็อดยิ้มออกมาบาง ๆ ไม่ได้
แปลงสตอเบอรี่ถูกเรียงเป็นแถวอย่างเป็นระเบียบ เหมือนหน้าแถวจะมีชื่อพันธุ์ระบุเอาไว้
“จะเริ่มจากตรงไหนดีเหรอครับ?”
ตามใจเธอนะ