เขามองอุปกรณ์ที่เพิ่งได้รับมาด้วยความสนใจเล็กน้อย ให้ใช้กรรไกรงั้นเหรอ?
พอหันไปเห็นเธอที่ดูตื่นเต้นเสียออกหน้าออกตาก็อดยิ้มออกมาบาง ๆ ไม่ได้
แปลงสตอเบอรี่ถูกเรียงเป็นแถวอย่างเป็นระเบียบ เหมือนหน้าแถวจะมีชื่อพันธุ์ระบุเอาไว้
“จะเริ่มจากตรงไหนดีเหรอครับ?”
ตามใจเธอนะ
พอหันไปเห็นเธอที่ดูตื่นเต้นเสียออกหน้าออกตาก็อดยิ้มออกมาบาง ๆ ไม่ได้
แปลงสตอเบอรี่ถูกเรียงเป็นแถวอย่างเป็นระเบียบ เหมือนหน้าแถวจะมีชื่อพันธุ์ระบุเอาไว้
“จะเริ่มจากตรงไหนดีเหรอครับ?”
ตามใจเธอนะ
Comments
“อืม~ ลองเริ่มจากตรงนี้ดีไหม?” เธอเดินนำไปยังแถวที่ดูมีผลสีแดงสดก่อน
“ดูเหมือนจะเป็นพันธุ์ เบ-นิ-ฮอปเปะ (紅ほっぺ) นะ? ”อ่านป้ายชื่อพันธุ์ที่ติดไว้
“ฉันไม่แน่ใจว่ารสชาติพันธุ์นี้เป็นยังไงด้วยสิ..ลองเก็บแล้วชิมกันเลยไหม!”
ดูท่าทางจะตื่นเต้นไม่น้อยกับสิ่งนี้(...)
“เหมือนผมจะเคยเห็นคนพูดถึงอยู่นะครับ…เป็นพันธุ์ที่คนแนะนำและค่อนข้างเป็นที่นิยมเลย“
“งั้นมาลองชิมกันเถอะครับ”
“เป็นลูกนั้นดีไหมครับ คงสุกเต็มที่แล้วน่ะ“ เสนอให้เธอพร้อมชี้ไปที่สตรอว์เบอร์รี่ลูกหนึ่งที่ห้อยติดอยู่กับก้าน สีแดงสดสวยทั้งลูกและไม่มีส่วนขาวเลย ตรงตามที่พนักงานอธิบายไว้เป๊ะ ๆ แถมยังลูกใหญ่ด้วย
เธอหันมาสบตาเขา ก่อนจะยกผลไม้ในมือขึ้นเล็กน้อยมาที่ระดับริมฝีปากของเจ้าตัว
“ถ้างั้น…ไคโตะคุงลองชิมก่อนสิ”
เซนะยื่นสตรอว์เบอร์รี่ไปให้เขา หวังให้เขาเป็นคนเปิดงานก่อนนั่นแหละ
“เขาบอกว่าให้เริ่มทานจากส่วนหัวก่อนนะ” เธอเอ่ย พร้อมขยับเข้าไปใกล้อีกนิดเพื่อรอดูปฏิกิริยาคนตรงหน้า
เขาสบตาอีกฝ่ายก่อนจะเลื่อนมองผลไม้สีแดงที่ถูกยื่นมาตาปริบ ๆ
เขา—ไม่มั่นใจนัก จนกระทั่งเธอขยับเข้ามาใกล้กว่าเดิม
“เออ…ขอบคุณครับ” เรื่องที่เธอบอกเขาก็พอจะรู้อยู่หรอก เพราะปกติถ้าทำได้ก็จะกินแบบนั้นเป็นประจำ
แต่นี่เอาจริงเหรอ?
เขารู้สึกแปลกเล็กน้อย สายตาเหลือบซ้ายทีขวาทีก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ภาพตรงหน้าอีกรอบและตัดสินใจ—
+
รสหวานฉ่ำอมเปรี้ยวกระจายไปทั่วทั้งปาก สมแล้วที่เป็นสตรอว์เบอร์รี่สด ๆ จากต้น แต่น่าแปลกที่รู้สึกว่าไม่สามารถโฟกัสกับมัมได้เต็มที่นัก…
“อร่อยมากเลยครับ”
“จริงเหรอ✨”
พลางปรายตามองไปยังสตรอว์เบอร์รี่ที่ยังเหลืออยู่บนต้นก่อนจะหันกลับมามองด้วยแววตาที่เหมือนจะบอกอะไรบางอย่าง
“งั้น…ต่อไปก็เป็นตาของไคโตะคุงบ้างแล้วนะ?“
ไม่ได้พูดตรงๆแต่แววตาและท่าทางของเธอในตอนนี้คงทำให้คนตรงหน้าเข้าใจได้ไม่ยากอยู่แล้วล่ะใช่ไหมนะ?