"คุณอยากดื่มหรือครับ เดี๋ยวผมกดให้"
ถามย้อนกลับ ใช่ว่าจะไม่รู้สึกได้ถึงน้ำเสียงยั่วโมโหหรอกนะครับ(...)
ถามย้อนกลับ ใช่ว่าจะไม่รู้สึกได้ถึงน้ำเสียงยั่วโมโหหรอกนะครับ(...)
Comments
กุมคาง ทำหน้าคิดหน่อย
"..ฉันยังอยากมีชีวิตค่ะ ไม่เป็นไร^^"
"ทำไมถึงแนะนำให้ผมดื่มน้ำนั้นล่ะครับ หากมันจะทำให้ผมถึงตายได้"
ถามมาถามกลับ เอาสิครับ(...)
ก็เลย-
กดโซดากระป๋องนั้นออกมาเสียเลย
หยิบกระป๋องขึ้นมาแล้วยื่นให้คุณ
มองคุณนิ่ง ๆ
"เพราะฉันชอบเห็นคาเมะทานิซังขมวดคิ้วค่ะ^^"
ก่อนจะเปิดแก๊กแล้วกระดกดื่มหน้าตาย/..
"..."
อึก อึก
อึก
ขมวดคิ้วยิ่งกว่าเดิม
"......"
เป็นอะไรของคุณ ไม่เห็นจะเข้าใจเลยสักนิด...
"หากไม่มีอะไรแล้วผมขอหาเลือกเครื่องดื่มของตัวเองต่อไปนะครับ"
"ส่วนกระป๋องนั้นผมให้"
ยิ้มอย่างพอใจมากเลยทีเดียวเชียว
ในขณะที่คุณหันหลังกลับไป
"..ฉันคิดว่าท่าทางขมวดคิ้วของคาเมะทานิซังน่ารักดี"
ยังยืนอยู่ที่เก่าไม่ไปไหน
เปลี่ยนเป็นคิ้วเลิกขึ้นแบบประหลาดใจทั้งไม่เชื่อมากกว่า
"ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะครับ"
"มันไม่ใช่เรื่องที่น่าภูมิใจซะที่ไหนกันล่ะครับ!"
แต่พอพูดประโยคท้ายจบก็กลับมาคิ้วชนกันเหมือนเดิม ก่อนจะกอดอกหันหน้าไปทางอื่น
"เชิญครับ อยากคิดแบบไหนก็เชิญ ขอแค่อย่าสร้างความเดือดร้อนให้ผมพอ"