"นานมากแล้วสินะครับ เข้าใจแล้วครับ"
จากท่าทางที่ดูคล่องแคล่วแบบนั้นสัมพันธ์กับระยะเวลาปีที่บอกจริงๆ
"อุโอซึมิซังจากโทโมยาสึ สวัสดีครับ"
"ครับ ผมพึ่งหัดเล่นไม่นานนี้เอง หลังปีใหม่ปีนี้ครับ"
"ก็เลยเป็นอย่างที่เห็น...ค่อนข้างแย่เลยล่ะครับ"
"แต่ผมก็ไม่อยากยอมแพ้ง่ายๆ อยากเล่นให้ได้อย่างน้อยที่สุดก็ไม่ล้มน่ะครับ"
จากท่าทางที่ดูคล่องแคล่วแบบนั้นสัมพันธ์กับระยะเวลาปีที่บอกจริงๆ
"อุโอซึมิซังจากโทโมยาสึ สวัสดีครับ"
"ครับ ผมพึ่งหัดเล่นไม่นานนี้เอง หลังปีใหม่ปีนี้ครับ"
"ก็เลยเป็นอย่างที่เห็น...ค่อนข้างแย่เลยล่ะครับ"
"แต่ผมก็ไม่อยากยอมแพ้ง่ายๆ อยากเล่นให้ได้อย่างน้อยที่สุดก็ไม่ล้มน่ะครับ"
Comments
"แรกๆ ก็แบบนี้แหละค่ะ แต่มันก็ไม่ได้แย่อะไร.. จริงๆ นะ 🙂"
"อีกอย่างตอนนี้คุณก็ไม่ได้ล้มลงด้วย ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องกังวลมากเกินไปหรอก"
"แค่มองทางข้างหน้า และเคลื่อนไหวไปตามความรู้สึกก็พอแล้ว"
เพราะเธอมักจะทำแบบนั้นน่ะนะ
กล่าวขอบคุณคำแนะนำที่อีกฝ่ายมีให้
"..."
เสร็จแล้วก็จ้องหน้าคุณไปสักพักหนึ่ง ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีแต่เหมือนมีอะไรอยากพูดอยากถามแต่ไม่รู้จะเริ่มบทสนทนาอย่างไรดี... 😶
ก็รู้สึกถึงสายตาที่จ้องมาจึงจ้องมองตอบอีกฝ่าย แววตาฉายความสงสัยเอาไว้
?
"มีเรื่องอะไรที่อยากถามเพิ่มหรอคะ?"
"ผมไม่แน่ใจว่าจะเสียมารยาทหรือเปล่านะครับแต่ผมอยากเห็นคุณเล่นครับ"
"อยากลองชมฝีมือการเล่นสเก็ตของคุณน่ะครับ มันคงออกมาน่าทึ่งอย่างแน่นอน อะไรแบบนั้น"
ดูมีความเกรงใจเพราะกลัวจะเข้าใจผิดว่าตนนั้นบังคับหรืออะไร แต่ก็แค่อยากเห็นเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น
ช่างใจอยู่ครู่นึง ไม่ได้กำลังคิดว่าเป็นเรื่องที่เสียมารยาท เพียงแต่มีน้อยคนที่จะบอกกับเธอแบบนี้
คลี่ยิ้มเล็กน้อยพร้อมตอบตกลง
"เราสามารถแสดงให้ดูได้ค่ะ"
"แต่ต้องบอกคุณคาเมะทานิเอาไว้ก่อนว่าเราไม่ใช่นักกีฬา จึงอาจมีบางเรื่องที่ทำผิดพลาด...💦"
กล่าวคือไม่อยากให้คุณคาดหวังมากเกินไปหากตัวเธอเล่นแล้วแสดงท่าทางออกมาได้ไม่ดี
"แต่ถ้าคุณไม่สะดวกใจก็ไม่เป็นไรอีกเช่นกันครับ ผมอาจเสียมารยาทเกินไป"
ก่อนโค้งตัวน้อยๆ เพื่อให้รู้ว่าตนนั้นขอโทษที่เป็นคนพูดไม่รู้เรื่องขนาดนี้(...)
"แต่คำแนะนำของคุณก็เพียงพอแล้ว...ครับ"
"ผมจะพยายามเล่นต่อไป ด้วยความสุขและสนุก"
แม้จะต้องล้มกระแทกพื้นกี่ครั้งก็ตาม(?)