#KMI_SotsugyoShiki | โรลปิด
'ถ้าลารุ่นพี่เสร็จแล้วมาหาที่เดิมนะ' เป็นข้อความที่ส่งไปให้ตั้งแต่บ่าย
เขาที่มารออยู่แล้วเหม่อมองดอกไม้สีชมพูบานเต็มต้น
ผ่านมานานแล้วสินะ ตอนนั้นที่มานั่งคุยกับเธอที่นี่ครั้งแรกใบไม้ยังเป็นสีส้ม เราสัญญากันไว้ว่าจะให้คำตอบเรื่องบางอย่าง
เธอได้บอกผมมาแล้ว
ส่วนผมจะพูดในวันนี้ รวมถึงตอบคำขอของเธอเมื่อไม่นานด้วย
@kmi-ninomiya.bsky.social
'ถ้าลารุ่นพี่เสร็จแล้วมาหาที่เดิมนะ' เป็นข้อความที่ส่งไปให้ตั้งแต่บ่าย
เขาที่มารออยู่แล้วเหม่อมองดอกไม้สีชมพูบานเต็มต้น
ผ่านมานานแล้วสินะ ตอนนั้นที่มานั่งคุยกับเธอที่นี่ครั้งแรกใบไม้ยังเป็นสีส้ม เราสัญญากันไว้ว่าจะให้คำตอบเรื่องบางอย่าง
เธอได้บอกผมมาแล้ว
ส่วนผมจะพูดในวันนี้ รวมถึงตอบคำขอของเธอเมื่อไม่นานด้วย
@kmi-ninomiya.bsky.social
Comments
“ อิซุคุง ”
เรียกชื่ออีกคน ก่อนจะโผล่มาจากด้านหลัง ขอบตานั้นแดงนิดหน่อย คงเพราะพึ่งร้องไห้บอกลาพี่ปีสามมา
“ มีอะไรรึปล่าว ”
ถามไปทั้งๆที่รู้คำตอบอยู่แล้วว่ามีแน่นอน
" ท ทำไมตาบวมแบบนี้ล่ะ?! ใครทำอะไรรึเปล่า..."
เห็นขอบตาแดงๆเธอน่าจะร้องไห้มาแน่ๆ แต่ไม่รู้เพราะเรื่องอะไรเลยถามออกไปด้วยความเป็นห่วง
"ถ้ารู้สึกไม่โอเคคุยคราวหลังก็ได้นะ..."
“ ไปส่งพี่ๆปีสามมาน่ะ คุยได้อยู่แล้ว–
นายล่ะ ไปลาใครเค้ามาบ้างรึยัง ”
เอาแขนเสื้อข้างนึงเช็ดหน้าเช็ดตา ส่วนมืออีกข้างก็ปัดไปมา ราวบอกว่าไม่เป็นไรไม่ต้องห่วง
"อื้ม ลาเรียบร้อยแล้วล่ะ
แต่ว่านะ"
เอื้อมไปกุมมือทั้งสองอีกฝ่ายเอาไว้ มองเข้าไปนัยน์ตาสีอ่อนตรงหน้า
"ผมอยากคุยกับนิโนะจังมากกว่า"
"ผมจะมาให้คำตอบตามสัญญาแล้วนะ"
“ หะ อะ เดี๋ยวสิ หมายถึงเรื่องอะไรหรอ หรือว่าเรื่องตอนกีฬาสี-“
“ ต ตอนนี้เลยหรอ— “
เพราะพอเธอเป็นคนที่พูดความรู้สึกไปก่อน เธอก็เริ่มลังเลและกลัวคำตอบลึกๆในใจ
สายลมพัดพาให้ซากุระปลิว ความสงบทำให้ดังยินหัวใจที่วุ่นวายชัดกว่าเดิม ปากเอื้อนเอ่ยทุกถ้อยคำที่อยู่ในใจออกไปอย่างชัดถ้อยชัดคำ
"ผมตกลงให้เธอเป็นคนนั้น คนที่ทำให้ผมยิ้มได้เสมอ"
"แล้วผมก็จะขอเธอแบบเดียวกัน"
"ขอเป็นคนที่ทำให้ยิ้มได้ เป็นคนที่อยู่ข้างเธอเสมอไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข ไม่ใช่ฐานะเพื่อนสนิท แต่ว่าเป็นมากกว่านั้น..."