ได้ยินที่อีกฝ่ายย้ำก็ทำเพียงแค่พยักหน้าหงึก
“รู้แล้วครับ” พยายามจะออกให้ตรงเวลาอยู่แล้วด้วย...
เขาหยิบกระดาษโน๊ตพร้อมกับปากกาชูให้คนตรงหน้าดู
“มีโน๊ตให้เขียนด้วยนะครับ อยากเขียนให้คนในบูธหรือคนอื่นก็ได้ครับ“
ลองขายตรงดูเผื่อว่าจะสนใจ—
“รู้แล้วครับ” พยายามจะออกให้ตรงเวลาอยู่แล้วด้วย...
เขาหยิบกระดาษโน๊ตพร้อมกับปากกาชูให้คนตรงหน้าดู
“มีโน๊ตให้เขียนด้วยนะครับ อยากเขียนให้คนในบูธหรือคนอื่นก็ได้ครับ“
ลองขายตรงดูเผื่อว่าจะสนใจ—
Comments
เขาจรดปากกาเขียนลงบนกระดาษโน๊ตสั้น ๆ ก่อนจะยื่นคืนให้เจ้าตัวที่ให้กระดาษเขามา
ในโน๊ตเขียนสั้น ๆ ว่า
「ไปหาโกโก้ร้อนดื่มกัน」
พออ่านข้อความในโน๊ตถึงยกนิ้วโอเคกลับไปให้แทนคำตอบ👌🏻
“รอแป๊ปนึงนะครับ”
เขาว่าพร้อมกับจังหวะที่หันไปหาเพื่อนในบูธคุยอะไรนิดหน่อยก่อนจะหยิบของแล้วเดินออกมาหน้าบูธ
“ไปหาโกโก้ร้อนดื่มกันครับ อะ— ค่าคุกกี้เดี๋ยวผมจ่ายเองครับ”
ไม่รอให้เถียงด้วย เดินหนีนำไปก่อนแล้ว—
ไม่คิดว่าตัวเองจะโดนมัดมือฉกซะแบบนั้น จะหันไปจ่ายคืนก็ดูท่าจะไม่ทันแล้ว
ค่อยจ่ายคืนทีหลังแล้วกัน…
ก็ได้แต่เดินตามต้อย ๆ จนท้ายสุดก็เดินไปข้าง ๆ ระดับเดียวกัน
เหมือนเดิม เขาไม่รู้จะเริ่มบทสนทนาอะไรก่อนเวลาที่เจอหน้า แค่นี้ก็ดีใจน่ะ
ถึงจะเดินอยู่ข้าง ๆ แต่ก็คอยมองอยู่ตลอด
อยู่ท่ามกลางผู้คนด้วย แต่คิดแค่ว่าได้ดื่มโกโก้ร้อนกับอีกฝ่ายคงจะดีขึ้นล่ะ?
”ยูคุงอยากไปไหนนอกจากดื่มโกโก้ร้อนหรือเปล่า?“
เดินได้สักระยะนึงถึงทักขึ้นมา
”เผื่อมีที่ที่อยากไปน่ะครับ“