“ดอกรักเร่ถูกเอาออกเป็นดอกถัดไปด้วยหลายเหตุผล เช่น ห้องผมมีสีแดงมากพอแล้ว หรือความหมายของมัน—ความรุ่งโรจน์—ไม่ใช่สิ่งที่ผมให้ความสนใจในตอนนี้ และดอกไม้ดอกนั้นก็ดูจะไกลตัวผมไปสักหน่อย”
เมื่อตัดตัวเลือกอื่นออกคำเฉลยก็อยู่ตรงนั้นเอง กลีบดอกไม้สีม่วงที่ก่อรูปขึ้นมาแทนคำขอโทษ เขาวางประดับไว้ในห้องตนเอง
“ต้องขอบคุณสารานุกรมภาษาดอกไม้ ผมได้เรียนรู้อะไรเพิ่มอีกเยอะเลย”
+
เมื่อตัดตัวเลือกอื่นออกคำเฉลยก็อยู่ตรงนั้นเอง กลีบดอกไม้สีม่วงที่ก่อรูปขึ้นมาแทนคำขอโทษ เขาวางประดับไว้ในห้องตนเอง
“ต้องขอบคุณสารานุกรมภาษาดอกไม้ ผมได้เรียนรู้อะไรเพิ่มอีกเยอะเลย”
+
Comments
“เธอดูซูบลงนิดหน่อย” ที่จริงก็ไม่นิด “ถึงจะไม่อยากอาหารแต่ก็ทานสักหน่อยนะครับ”
“ผมทานเท่าที่ทานปกติ” หมายถึงข้าวหนึ่งทัพพีที่เคยคดใส่ชามตอนไปทานอาหารที่บ้านบนเนิน
+
คราวนี้เขาลากสายตาขึ้นมา จับนิ่งที่ปลายผมเรียบกริบกับกระดุมที่ติดเรียบร้อยดี คงเป็นลำคอของยูริเองที่เปิดเปลือยผิดวิสัยในวันนี้เพราะไม่ได้อยู่ในเสื้อคอเต่าตัวเก่งของตน
“ในบรรดาคนที่คุณชื่นชอบ มีคุณพ่อของผมอยู่ในนั้นด้วยหรือเปล่า?“
โนกามิตอบอย่างไม่ปิดบัง ฮาซามะ คิคุจิมีส่วนในความรู้อย่างที่ประกอบเป็นตัวเขาในปัจจุบัน และโนกามิระบุหมวดหมู่ความชอบของตนเองไว้ชัดเจนในคำตอบ
“ผมไม่แน่ใจว่าเธอจะหามันได้จากในนี้ไหม แต่เวลาคนไข้มีปัญหากับความอยากอาหาร ทางอายุรกรรมจะชอบให้ไซโปรเฮปทาดีน”
+
และคำแนะนำเรื่องยาดูเหมือนการบอกอ้อม ๆ ว่าเขาไม่เชื่อในคำว่า ‘ทานตามปกติ’ ของยูริ
“ผมมียาอื่นที่ต้องเทคอยู่แล้วน่ะซี ถ้าขืนต้องทานเพิ่มอีกคงทานข้าวไม่อร่อยกันพอดี—แต่ขอบคุณที่แนะนำครับ“
รอบนี้ยูริงัดเอารอยยิ้มเนือยๆขึ้นมาประดับได้สำเร็จ
”อันนี้เป็นคำแนะนำในฐานะหมอรึเปล่า? ถ้าใช่ ผมจะได้ปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด“